Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

ΤΖΕΡΤΖΕΛΕΣ ΠΟΛΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Δεν ξέρω τι λένε οι Τραπεζίτες, δεν ξέρω τι λένε οι κυβερνητικοί, ξέρω όμως ότι η φετεινή χρονιά για μένα ήταν "Κατοχή".
Κάποτε ήμουν "άρχοντας" υψηλόμισθο στέλεχος, και τα τελευταία 2έτη, κάθε μήνας που περνά γίνομαι και πιο φτωχός.
Ξεπουλήσαμε όλα τα χρυσαφικά και τα αντικείμενα αξίας να βγάλουμε τον περσινό χειμώνα.
Φέτος περάσαμε χωρίς θέρμανση. Μάλιστα για 40μέρες χωρίς φαγητό, η μόνη τροφή μας ήταν το ψωμί. Στην αρχή ψωμί με βούτυρο, μετά ψωμί σκέτο (ψωμί 7-10 ημερών) μην φανταστείτε φρέσκο....
Ο λογαριασμός της ΔΕΗ είναι απλήρωτος 5μήνες και έφτασε τα 500ευρω. Περιμένουμε πότε θα έρθει η ΔΕΗ να το κόψει. Κάποιο φίλοι μου δεν έχουν καθόλου ρεύμα, και απλά έβαλαν μια μπαλαντέζα από το γείτονα για το ψυγείο. Τη βγάζουν με κεριά και σόμπα ξυλου.
Είχαμε 2 αμάξια, τα ξεπουλήσαμε και αυτά για να επιβιώσουμε αυτά τα 2 έτη που είμαστε άνεργοι.
Έκανα 530 αιτήσεις βιογραφικών για δουλειά και από πουθενά δεν πήρα απάντηση.
Οι τράπεζες με παίρνουν και δεν ξέρω τι να πω.
Μάλιστα το καινούργιο είναι ρωτάνε από τη Eurobank "θα τα καταθέσετε στο μηχάνημα το έξω ή το μέσα"... κι εγώ στο πορτοφόλι μου έχω να δω χαρτονόμισμα 2 μήνες. Μόνο κάτι πενταροδεκάρες βλέπω. Τσιγάρο αναγκαστικά από 2 πακέτα πέσαμε στα 5 τσιγάρα τη μέρα.
Μάλιστα πήγαμε και στην Αριστοτέλους να πάρουμε ένα πακέτο από τους Ρώσσους, και έβγαλα 20λεπτα και 50λεπτα να συμπληρώσω το 1,50ευρω και η Ρωσίδα μου τα πέταξε στα μούτρα πίσω.
"Αυτά δεν είναι λεφτά" μου είπε.
Με πλησίασε κάποιος που τον είχα κάποτε υπάλληλο στη δουλειά (Ρώσσος) και μου πλήρωσε το πακέτο.'Ηθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, εκεί σε εκείνη την πλατεία.

Μήπως χάνω κάτι? Μήπως άλλαξε το νόμισμα και δεν το έμαθα?
Έμαθα να ζω με 200ευρω το μήνα, από κει που κάτω από 1.200ευρω δεν είχα ποτέ σαν μισθό....
Άρχισα να ζηλεύω τον κόσμο που πάει στο σουπερ μαρκετ και ψωνίζει ένα καρότσι και το φορτώνει.
Εγώ τους τελευταίους 5μήνες δεν ξεπερνάω τα 10ευρω. Πάω μέχρι το σουπερ μάρκετ με το κομπιουτεράκι, να ψωνίσω 10ευρω.Αναγκαστικά μπήκα στο κίνημα "δεν πληρώνω τον ΟΑΣΘ" γιατί δεν έχω άλλη επιλογή...Δεν έχω να πληρώσω.

Μα έχουμε πτωχεύσει.... όλοι εμείς... Μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι εξακολουθούν να πληρώνονται. Και για αυτούς είναι κοντά η ώρα που θα πουν "το ψωμί ψωμάκι".....
Χρωστάω στην εφορία και στο ΤΕΒΕ κάποιες οφειλες, και περιμένω και τα χειρότερα. Επειδή δεν έχω σε λίγο να με κυνηγάνε να με βάλουν μέσα.... Λες και θα τα βρω να τους τα δώσω.

Αυτή είναι η Ελλαδα που μεγάλωσα και αγάπησα;
Αυτή είναι η πατρίδα μου;
Μήπως να πάω έξω από τη Βουλή κι εγώ να κάνω απεργία πείνας, αντί να κάθομαι στο σπίτι μου και να πεινάω μόνος μου; Μήπως έτσι κάποιος μου δώσει σημασία;
Εκεί λοιπόν μας καταντήσανε, να πατήσουμε την αξιοπρέπεια μας;

Απεγνωσμένος


Δεν υπάρχουν σχόλια: