Α-Ω ΕΞΩΔΙΚΟ ΠΡΟΣ ΕΦΟΡΙΕΣ για το υποχρεωτικό σύστημα POS

Άναυδοι έμειναν χθες οι υπάλληλοι της εφορίας στην Καλαμάτα, όταν ένας ελεύθερος επαγγελματίας της περιοχής τούς παρέδωσε με κάθε επισημότητα «Εξώδικη δήλωση πρόσκληση συμμορφώσεως» για τους λόγους που δεν αποδέχεται να εγκαταστήσει στην επιχείρησή του ΡΟS.
Εξηγεί τους λόγους και τα άρθρα του Συντάγματος με τα οποία θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να αρνηθεί, ενώ κάνει μια μικρή υποχώρηση να δεχτεί την εγκατάσταση του μηχανήματος, αν και η τράπεζα δεχτεί να του δίνει το… αντίστοιχο ποσοστό του τζίρου της.


Το εξώδικο πρωτοκολλήθηκε και παρελήφθη κανονικά από την Οικονομική Υπηρεσία της Καλαμάτας.


Εξώδικη δήλωση

«Με την παρούσα δήλωση σας κάνω γνωστό ότι στην επιχείρησή μου δεν πρόκειται να τοποθετήσω μηχάνημα ΡΟS για τους κάτωθι λόγους:
1) Με την τοποθέτηση του μηχανήματος ΡΟS αυτόματα γίνεται συνέταιρος και δικαιούχος στις εισπράξεις μου ένα τρίτο πρόσωπο, η τράπεζα, η οποία αρπάζει μέρος του τζίρου μου, δηλαδή με απλά λόγια μέρος της εργασίας και των κόπων μου, χωρίς να έχει συμβάλει καθόλου στα έξοδα λειτουργίας της επιχειρήσεώς μου. Ουσιαστικά εξαναγκάζεται ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, εν μέσω της τεράστιας οικονομικής ύφεσης που διανύει η χώρα εξαιτίας της απάτης εις βάρος μας από τους κυβερνώντες και τους τραπεζίτες, να προσθέσει ένα επιπλέον έξοδο στην επιχείρησή του, αφού τα μηχανήματα POS ενοικιάζονται από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα να μειώνεται ακόμα περισσότερο ο τζίρος της κάθε επιχείρησης, καθώς υπάρχουν προμήθειες για κάθε συναλλαγή που διενεργείται.
Όλα αυτά υποχρεωτικά, αποστερώντας μου οιανδήποτε οικονομική πρωτοβουλία.
Ποσοστά από την τράπεζα
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποδεχτώ αυτό, καθώς υπάρχει ευθεία προσβολή του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, όσον αφορά στην οικονομική μου ελευθερία, η οποία περιορίζεται. Όποιος με υποχρεώσει, συμμετέχει σε εκβίαση και υπεξαίρεση εις βάρος μου. Αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα που αντιμετωπίζονται και με την αυτόφωρη διαδικασία.
2) Με την υποχρεωτική χρησιμοποίηση των καρτών και του μηχανήματος ΡΟS, αυτόματα γνωρίζει ένα τρίτο πρόσωπο (η τράπεζα), δηλαδή ένας ιδιώτης, τις καταναλωτικές και όχι μόνο συνήθειες του χρήστη των καρτών, αποστερώντας του την οποιαδήποτε ιδιωτικότητα στην προσωπική του ζωή, προσβάλλοντας το δικαίωμα της ελευθερίας του σαν οικονομική και κοινωνική οντότητα. Ευθεία παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του Συντάγματος και των νόμων που είναι σύμφωνοι με αυτό.
3) Η αναφερόμενη εις το ΦΕΚ 1445/2017 τεύχος δεύτερο Α.Α.Δ.Ε., σύμφωνα με το Φ.ΕΚ. Ιδρύσεώς της [Φ.Ε.Κ. 94/27-05-2016. ν.4389], στερείται νομικής προσωπικότητας και, επομένως, δεν είναι νομικό πρόσωπο. Δε δικαιούται να πραγματοποιήσει ουδεμία οικονομική ή συμβολαιογραφική πράξη, ούτε να παραστεί σε δικαστήριο, λόγω ελλείψεως νομικής προσωπικότητάς της.
Επίσης, το ότι δε δίνει λογαριασμό σε καμία δημόσια κρατική υπηρεσία, τι κάνει τα χρήματα που εισπράττει και πού τα διαθέτει, είναι απόδειξη της υπεξαιρέσεως δημοσίου χρήματος και αρνούμαι να γίνω συνεργός στη διαρκή αυτή απάτη.
Παρ’ όλα αυτά, δείχνοντας καλή θέληση, δύναμαι να αποδεχτώ την τοποθέτηση του μηχανήματος POS εις την επιχείρησή μου, μόνο με την προϋπόθεση ότι και η τράπεζα θα μου δίνει το αντίστοιχο ποσοστό του τζίρου της.
Και αυτό δεν το λέω απλά εγώ. Το επιβάλλει το άρθρο 4 του Συντάγματος».


Πηγή: tharrosnews.gr

Α-Ω 1η Σεπτέβρη Πρωτοχρονια για τους Πόντιους. ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Σταυρίτας ή Σταυρίτες ονομαζόταν στην Κερασούντα, τα Κοτύωρα, την Οινόη, τη Χαλδία, Τραπεζούντα, τη Σάντα, και τα Σούρμενα. Σταυρενός ονομαζόταν στην Ινέπολη.

Σεπτέμβρη στάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε

Πρωτοχρονιά θεωρούνταν στον αλησμόνητο Πόντο η 1η του Σεπτέμβρη, του «Σταυρίτη», όπως τον έλεγαν από τη μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Τη μέρα αυτή οι Πόντιοι ακολουθούσαν με ιδιαίτερη ευλάβεια κάποια έθιμα που συνήθως τηρούνται την πρώτη μέρα του χρόνου.

 Το πρωί της 1ης Σεπτέμβρη ξυπνούσαν από το χάραμα και ξεκινούσαν τη μέρα τους με την προσευχή στο εικονοστάσι του σπιτιού. Αργότερα πήγαιναν με μεγάλη προφύλαξη στην εκκλησία της ενορίας, για να πάρουν την ευλογία, και ύστερα μπορούσαν να συναντήσουν άλλους ανθρώπους. Φρόντιζαν μάλιστα να βλέπουν αθώα παιδάκια παρά μεγάλους. Αν κατά τύχη συναντούσαν κανέναν μεγάλο, τότε τον «σημάδευαν»· αν η χρονιά πήγαινε καλά, τον υποχρέωναν να ξαναφανεί και την επόμενη 1η του Σεπτέμβρη.


Ακόμα και στο σπίτι δεν επέτρεπαν να μπει κανένας προτού περάσει ο παπάς για να φωτίσει. Η οικοδέσποινα κάτω από το εικονοστάσι τοποθετούσε ένα τραπέζι και πάνω σ’ αυτό έβαζε διάφορα είδη παραγωγής του σπιτιού, για να ευλογούσε ο παπάς που θα φώτιζε.
 Η 1η Σεπτεμβρίου συνδέεται με ποικίλες προλήψεις. Οι έγκυες απείχαν από κάθε εργασία για να μη γεννηθεί το παιδί τους με το σημάδι του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, που γιορτάζει αυτή την ημέρα (Συμεών / σημαδεύω). Η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται η «Ημέρα του Χρονογράφου», καθώς πιστεύεται ότι ο Χάρος γράφει όσους θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου. Για να ξορκίσουν τον Χάροντα, οι νοικοκυραίοι σπάνε ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού τους.
Ο Σεπτέμβριος έχει διάφορες ονομασίες στο λαϊκό καλεντάρι:
Χινόπωρος, επειδή θεωρείται ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου.
Ορτυκολόγος, λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν νότια.
Τρυγητής ή Τρυγομηνάς, λόγω του τρύγου, που είναι η κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό.
Σποριάρης, επειδή προετοιμάζεται η σπορά των χωραφιών.
Σταυρίτης, από τη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου.

Στην Κερασούντα και την Οινόη ονόμαζαν σταυρίδιν και στα Κοτύωρα και την Τρίπολη σταυρίδ’ ένα ψάρι παρόμοιο με το σκουμπρί. Το οποίο εικάζεται να έλκει το όνομά του από την εποχή αλιείας του, δηλαδή τον Σεπτέμβριο.

Στον Πόντο, ο μήνας Σεπτέμβριος θεωρείτο από πολλούς ως η αρχή του χρόνου, γι αυτό έλεγαν...

« Στάμαν Σταυρίτα είδα σε, καλόν να έν’ ειδέα σ’,
τα δάκρυα μ’ εκυλίουσαν απέσ’ ’ς σην εμποδέα σ’»

Δηλαδή... «Την πρώτη Σεπτεμβρίου σε είδα, σε καλό να με βγει που σε είδα, τα δάκρυά μου κυλούσανε μέσα στην ποδιά σου.».

Προετοιμασία για το χειμώνα
Μέσα στον Σεπτέμβρη γίνονταν και όλες οι προετοιμασίες για το χειμώνα. Εξασφάλιζαν τα καυσόξυλα, προμηθεύονταν από τις πόλεις τα παστά, λάδι, ελιές, ζάχαρη, μέλι κ.ά. Παρασκεύαζαν διάφορα φαγώσιμα, όπως τη μακαρίναν, το πλιγούρι, τα κορκότα, τα στύπα (τουρσιά), τα χοσάφια με αποξηραμένα φρούτα του καλοκαιριού, και άλεθαν το σιτάρι.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια «ελενάριζαν» έγνεθαν τα μαλλιά, έπλεκαν κάλτσες (ορτάρια) και «επαρακάθευαν» ως αργά τη νύχτα.