Α-Ω ΣΜΕΟΥΡΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΦΡΟΥΤΟ ΔΑΣΟΥΣ. ΠΩΛΗΣΗ ΧΟΝΔΡΙΚΗ ΛΙΑΝΙΚΗ

 

 Πολλές οι ποικιλλίες και όλες καταπληκτικές

Λεπτομέρειες θα βρείτε εδώ

https://www.sporosbank.com/423483996#!/berrys-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1-%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1

Α-Ω ELEAGNOS ΕΛΕΑΓΝΟΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΦΥΤΟ ΜΕ ΜΟΥΡΑ ΒΡΩΣΙΜΑ (αγορα φυτων)

 

Ορισμένα φυτά είναι τόσο συναρπαστικά και έχουν πολλές δυνατότητες για τον καλλιεργητή της υπερακαλλιέργειας, που είναι εκπληκτικό ότι δεν είναι πιο γνωστά. Τα φυτά φράχτη Elaeagnus × ebbingei ή Elaeagnus × submacrophylla είναι επίσης γνωστά με το κοινό τους όνομα Oleaster και δημιουργούν έναν υπέροχο αειθαλή φράκτη. Το πράσινο φύλλωμα των φυτών φράχτη Elaeagnus × ebbingei φέρει μικρές ασημένιες κηλίδες και ασημί-λευκές κάτω πλευρές, δημιουργώντας ένα ασήμι-πράσινο λαμπερό αποτέλεσμα. Οι φράκτες Oleaster παράγουν εξαιρετικά αρωματικά λουλούδια το φθινόπωρο και πορτοκαλί μούρα την άνοιξη, δίνοντας ασυνήθιστο εποχιακό ενδιαφέρον, καθώς τα λουλούδια και τα μούρα εμφανίζονται συνήθως με την αντίστροφη σειρά. Καλύτερα χαρακτηριστικά: Ασημένιο πράσινο αειθαλές φύλλωμα, πορτοκαλί μούρα άνοιξη, φιλικό προς την άγρια ​​φύση, φθινοπωρινά λουλούδια, ενδιαφέρον όλο το χρόνο Ιδανικό για φράκτες: ύψος 1m - 4m Ρυθμός ανάπτυξης: Γρήγορη | 40-60cm το χρόνο Θέση: Οποιοδήποτε κανονικό ή ξηρό έδαφος, με πλήρη σκιά έως ηλιόλουστο, παράκτιο (πολύ καλό στην ακτή) και έκθεση στην ενδοχώρα, αποφύγετε υγρούς χώρους. Κάνει έναν υπέροχο χυμό φρούτων και μπορεί επίσης να προστεθεί σε άλλους χυμούς φρούτων Συγγενείς με το ΥΠΟΦΑΕΣ κάνει για διακοσμητικό φράκτη και δίνει τα βρώσιμα μούρα του.

 

ΦΥΤΑ που διακοσμήσουν τον κήπο σας και θα γευτείτε και τα υπέροχα φρούτα με βιταμίνη C θα βρείτε εδώ

 https://www.sporosbank.com/423483996/category/1270880/%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%ac-soupe

Α-Ω ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ ΠΩΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ

Tα δέντρα κατά καιρούς ανανεώνονταν και φυτεύονταν νέα. Ο Θεόφραστος αναφέρει ότι εάν το μόσχευμα δεν είχε ρίζες ή το κάτω τμήμα του κορμού, το ξύλο θα έπρεπε να σχίζεται και να φυτεύεται βάζοντας πάνω του μία πέτρα. Τα δέντρα τα οποία φυτεύονταν με κομμάτια από το στέλεχος, έπρεπε να έχουν μήκος τουλάχιστον μία σπιθαμή, να διατηρούν το φλοιό τους και να φυτεύονται με το κομμένο μέρος προς τα κάτω. Από τα κομμάτια αυτά αναπτύσσονταν βλαστοί που χρειάζονταν, καθώς μεγάλωναν, νέο χώμα μέχρι την πλήρη ανάπτυξή τους. Ο Ξενοφών συστήνει το σκάψιμο βαθιών λάκκων για την ελιά και το δέσιμο των βλασταριών σε υποστηρίγματα.

Για να γίνει ένα άγριο δέντρο ήμερο, χρησιμοποιούνταν δύο είδη μπολιάσματος, το ενοφθαλμίζειν; και το φυτεύειν. Η πρακτική του φυτέματος των πυρήνων αποφεύγονταν γιατί αργούσε πολύ να αναπτυχθεί το νέο δέντρο, ενώ ήταν και κατώτερο από το παλιό.

 Η κοπριά που χρησιμοποιούνταν ήταν ή ζωικής προέλευσης ή φυτικής, από άχυρα, φύλλα, χόρτα και λάσπη. Κάποια δέντρα απαιτούσαν ελαφριά κοπριά και κάποια καυστική. 

Ο Θεόφραστος αναφέρει πως η ελιά, η μυρτιά και η ροδιά απαιτούσαν την πιο καυστική κοπριά και το περισσότερο νερό. Η καλύτερη κοπριά θεωρούνταν του ανθρώπου, δεύτερη των χοίρων και έπειτα των αιγοπροβάτων, των βοδιών και των υποζυγίων. Επειδή η κοπριά έκαιγε τα σπαρτά, πιθανόν στην περίπτωση αυτή να χρησιμοποιούνταν φυτική κοπριά και στις δεντροκαλλιέργειες να χρησιμοποιούνταν ζωική.