«Δεν χωράνε "παράγκες" στην τοπική αυτοδιοίκηση» του Δ. Σπυριδωνίδη

«Δεν χωράνε ‘παράγκες’ στην τοπική αυτοδιοίκηση»

Ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Δρυμού, Δ. Σπυριδωνίδης

Σε μια εποχή όπου η ατομικότητα κυριαρχεί έναντι της συλλογικότητας, υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι επιμένουν να ακολουθούν την οδό της κοινωνικής προσφοράς. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι και ο Δημήτρης Σπυριδωνίδης, ο οποίος πιστεύει πως η αποχή δεν αποτελεί την ενδεδειγμένη λύση για τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών.
Τι τον ώθησε, όμως, να ασχοληθεί με τα κοινά; «Δεν θέλω αγκιστρωμένες ‘κάστες’ ανθρώπων να αποφασίζουν και να διαμορφώνουν καταστάσεις οι οποίες αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη και εύρυθμη λειτουργία των κοινωνιών μας», τόνισε ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Δρυμού. Μάλιστα, ως διαιτητής ποδοσφαίρου, δηλώνει αντίθετος με την ύπαρξη φαινομένων τύπου... παράγκας στην τοπική αυτοδιοίκηση. «Αν υπάρχουν, το μόνο που δικαιούνται είναι να φυτοζωούν!», επισήμανε ο κ. Σπυριδωνίδης.
Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2010, έθεσε υποψηφιότητα με τον συνδυασμό «Ωραιόκαστρο Τώρα» του Δημήτρη Σαραμάντου, όπου και εξελέγη με 83 ψήφους. «Όταν γνώρισα τον κ. Σαραμάντο, μου έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο διοικούσε το δήμο Καλλιθέας», σημείωσε ο κ. Σπυριδωνίδης.
Όσον αφορά το Δρυμό, εκτιμά πως τα προβλήματα είναι πολλά και χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης. «Από την αντικατάσταση των αμιαντοσωλήνων του δικτύου ύδρευσης ως την εκτέλεση οδικών έργων», σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Σπυριδωνίδης και αναφέρθηκε διεξοδικά και στις προτεραιότητες που έχει θέσει η δημοτική κοινότητα Δρυμού. «Επιδιώκουμε τη δημιουργία νέων κοιμητηρίων, την επίλυση των προβλημάτων της σχολικής στέγης ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα θα πρέπει να δοθεί και στον τομέα της πρωτοβάθμιας υγείας. Πρόκειται δηλαδή για την ανάγκη εκτέλεσης έργων υποδομής, τα οποία αναμένεται να συμβάλλουν στην βελτίωση της καθημερινότητας και κατ’ επέκταση στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του Δρυμού», υπογράμμισε.

το ΡΟΚ ΦΕΣΤΙΒΑΛ στο Ωραιόκαστρο

Ξέροντας τα μουσικά μου γούστα και γνωρίζοντας πόσο απόλυτος και ιδιότροπος είμαι, μού το είπε ο ανιψιός μου ο Στέλιος. Να μη μού το ’λεγε, πάει καλά. Αλλά μού το είπε: «θείε μου, πάρε μαζί σου Lexotanil και οπωσδήποτε ωτοασπίδες». Δεν τον άκουσα. Ωστόσο, επιβίωσα.
Πέρα από την πλάκα, τώρα, τα παιδιά που έπαιξαν τα τραγούδια τους στο Rock Festival που διοργάνωσε το Ωδείο Φίλων Μουσικής Τέχνης Ωραιοκάστρου στο πνευματικό κέντρο "Παύλος Μελάς" στο Παλαιόκαστρο, ήταν όλα τους υπέροχα!

Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για το πόσο πιστά ή ικανοποιητικά απέδωσαν τα αγαπημένα τους (μας) ξένα τραγούδια, αλλά ούτε και τα δικά τους… (μια παρένθεση εδώ: γιατί γράφουν τους στίχους τους στα εγγλέζικα; Θα ήθελα πολύ μια απάντηση από κάποιον από αυτούς –που ασφαλώς υπάρχει- γραπτώς ει δυνατόν, που πολύ ευχαρίστως θα δημοσιεύσουμε σε τούτη δω την ιστοσελίδα του «Χρόνου και στην εφημερίδα… κλείνει η παρένθεση).
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι στρώθηκαν στη δουλειά και πρόσφεραν στο κοινό τους ένα αποτέλεσμα που όπως φάνηκε ενθουσίασε. Δούλεψαν σκληρά κι αυτό ήταν ξεκάθαρο. Κάποιοι από αυτούς έδειξαν ότι (στο μέλλον) κάλλιστα μπορούν να σταθούν και σκηνικά (Δ. Τσοντάκης - φωτό).

Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Μονολόφου

Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Μονολόφου ιδρύθηκε το έτος 1982 και αποτελείται από 102 μέλη. Στόχος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου είναι η διάσωση και διάδοση της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Στα πλαίσια αυτά δημιούργησε χορευτικό συγκρότημα από 2(δύο) χορευτικά τμήματα, ένα παιδικό και ένα τμήμα ενηλίκων που αριθμούν συνολικά 50(πενήντα) μέλη. Χορεύει χορούς απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδος. Συγκεκριμένα χορεύει χορούς από την Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία, τον Πόντο, την Ήπειρο και την Θεσσαλία, την Μακεδονία, τα Νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους καθώς και Κρητικούς χορούς όπως επίσης και λαϊκούς Ελληνικούς χορούς. Το πρόγραμμά του σε διάρκεια ξεπερνά τις 2 (δύο) περίπου συνεχόμενες ώρες. Διαθέτει φορεσιές της περιοχής της Θράκης, του Πόντου, της Ηπείρου, της Κρήτης, Μακεδονία και Μικρά Ασία, που είναι πιστά αντίγραφα των αυθεντικών παραδοσιακών φορεσιών.
Πολιτισμός

Δελτίο Τύπου 28/3/2011 του Προέδρου Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Δρυμού

Aισθάνομαι την ανάγκη να απαντήσω μια και μοναδική φορά στα όσα έχουν διαδραματιστεί τις τελευταίες μέρες σχετικά με την παιδική χαρά στον Δρυμό στην περιοχή «Ηρώων»!

Επί της ευκαιρίας του εορτασμού της εθνικής μας επετείου βρήκαν χώρο να δράσουν οι γνωστοί - «άγνωστοι»! επαίσχυντες αντιπολιτευτικές τακτικές (φειγ βολαν), της νύχτας και του ποδαριού, το περιεχόμενο των οποίων ούτε οι ίδιοι οι έκδοτες τους πιστεύουν και δεν έχουν τα κότσια να υπερασπιστούν και να οικειοποιηθούν, στέφθηκαν και πάλι με αποτυχία!!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Ωραιοκάστρου.

Την Πέμπτη 31/3 και ώρα 7 μ.μ. , θα πραγματοποιηθεί η επόμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου με μοναδικό θέμα ημερήσιας διάταξης: «Συζήτηση και λήψη απόφασης για την έγκριση της Απογραφής Περιουσίας – Ισολογισμού Έναρξης 1-1-2011 του Δήμου Ωραιοκάστρου

Για την μυγδονία ρε...

Σε κάποιο Δήμο  του Βορά

γνωστό  σαν  Μυγδονία

διάσημο για τα Δριμίγκλαβα,

τη Μπάλτζα και τ΄Αϊβάτι,

κάποιοι βρεθήκαν προύχοντες

με σταυρωμένα χέρια,

περίσσεψε  η αμορφωσιά

και η ανευθυνοευθύνη

κι από Μυγδονίας ο Δήμος

-και τόπος Αμαλθείας,-

έγινε... Ημιμαθείας.

Κι αφού δουλειά δεν είχανε

σαν χόρτασαν τη μόστρα,

τις βόλτες και τη γκλαμουριά

και τη μυγοσκοτώστρα,

χρήμα λαχτάρησαν ζεστό

κι ορέχθηκαν κονδύλια,

φως όμως δεν βλέπανε

κι αρχίσαν τα καντήλια.

Βαρέθηκαν να κάθονται

ολημερίς στον πάγκο

πρόστιμα βιομηχανικά

να σβήνουν με το blanco,

τ΄ απόβλητα είχαν μοναχά

να βγάζουν κάνα φράγκο.

Οπότε τη γενεσιουργό

σκεφτήκανε αιτία,

του πλούτου που περίσσευε

για την τοκογλυφία

ΜΕΛΙΣΟΧΩΡΙ (ΜΠΑΛΤΖΑ) το πράσσινο χωριό στο Δήμο Ωραιοκάστρου

ΙΣΤΟΡΙΑ:  

Μπάλτζα / Baldža / Балџа. Μετονομάστηκε Μελισσοχώρι και στη συνέχεια σε Μελισσοχώριον. Πρόκειται για ένα μεγάλο χωριό γηγενών χριστιανών Ελλήνων. Πριν τους βαλκανικούς πολέμους αριθμούσε 2.700 άτομα. Στη συνέχεια ο πληθυσμός του μειώθηκε. Το 1928 δεν είχε περισσότερους από 1.500 κατοίκους.

Μεγάλος ορεινός οικισμός (υψόμετρο 220 μ.,1722 κάτ.) του νομού Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού, προς τα όρια με το Κιλκίς, 19 χλμ. Βόρεια της πόλης της Θεσσαλονίκης. Υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Μυγδονίας και τώρα με τον Καλλικράτη στο Δήμο Ωραιοκάστρου. Στην περιοχή υπάρχουν ίχνη προϊστορικού οικισμού, ενώ το χωριό αποτελούσε έδρα του Ελληνικού γενικού στρατηγείου κατά την μάχη του Κιλκίς (1913). Παλαιότερα ονομαζόταν Μπάλτζα.