Αν σήμερα 30/9/2012 περπατήσεις την Θεσσαλονίκη στο κέντρο (Δωδεκανήσου, Εγνατία, Κασσάνδρου) θα απογοητευτείς από τη βρώμα και τη δυσοδεία.
Σε κάθε γωνία μιας οικοδομής και σε κάθε κάδο ο κάθε Πακιστανός και ο Μαύρος αφήνει την μυρωδειά της "ουρίλας" σαν τα σκυλιά που προσπαθούν να οριοθετήσουν την περιοχή τους.Κατουράνε παντού γιατί δεν έμαθαν να πηγαίνουν σε Τουαλέτα.Κατουράνε για να μας τιμωρήσουν. Κατουράνε γιατί δεν τους ενδιαφέρει. Κατουράνε γιατί κανείς δεν τους κυνηγάει.
Η Θεσσαλονίκη αδειάζει από Έλληνες και γιεμίζει μετανάστες.Μετανάστες που την έχουν για κατούρημα, για κλέψιμο για αρπαγή.
Και όλοι αυτοί οι πολιτικοί αναρωτιούνται μαζί με την Τροικα γιατί δεν πληρώνονται οι φόροι.
Από ποιους να πληρωθούν άραγε; Από τους παράνομους, από τους μαύρους που ήρθαν να κλέψουν και να ρημάξουν; Από τους λαθρέμπορους;
Σε ποιο κόσμο ονειρικά πλασμένο περπατάνε τα υψηλά πρόσωπα που έριξαν ένα κόκκινο αράβικο χαλί για τα δικά τους πόδια, και άφησαν όλους τους άλλους ξεβράκωτους και ξυπόλυτους στο κρύο και στην παγωνιά.
Πήραν μέσα από την τσέπη όλων ότι είχε και δεν είχε και τώρα προσπαθούν να ξηλώσουν κα τα παντελόνια, τις ποδιές και ότι άλλο φορά ο καθένας μας. Κανένας δεν μας ενημερώνει επίσημα πόσος κόσμος έφυγε από την Ελλάδα από τη μέρα που ανέλαβε κυβέρνηση ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Ανεπίσημα είναι πάνω από εκατομμύριο έλληνες.
Ερήμωσε και ορφάνεψε από νέα παλικάρια, άδειασε μέσα σε μια διετία η Θεσσαλονίκη καθώς άνδρες και νέα παιδιά της υπαίθρου πήραν το δρόμο της ξενιτιάς που συνοψίστηκαν στον στίχο που τραγούδησαν την εποχή εκείνη με δάκρυα στα μάτια οι λαϊκοί μας τροβαδούροι «Μανούλα, θα φύγω θα πάω στα ξένα!…»
Κάποτε ήταν τα «ανειδίκευτα» παλικάρια και οι άνεργοι άνδρες της υπαίθρου και των μεγαλουπόλεων που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς και συνεισέφεραν στη δημιουργία του «Γερμανικού Οικονομικού Θαύματος» και ταυτόχρονα έκτισαν την Ελλάδα που είχε ισοπεδωθεί από τη ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ κατοχή και στη συνέχεια από τον αδελφοκτόνο πόλεμο της δεκαετίας του 1940…
Τότε μετανάστευσαν ανειδίκευτοι εργάτες για να πραγματώσουν το όνειρο ενός καλύτερου αύριο στις φάμπρικες της Γερμανίας, στις στοές των ορυχείων του Βελγίου…Και οικονομικά «φτιαχτήκανε» και μαζί «φτιάξανε» και την Πατρίδα!… Ερχόταν εδώ και έφερναν συνάλλαγμα και αγόραζαν ακίνητα, έφτιαχναν ξενοδοχεία.
Κι αν όλοι αυτοί που μπορούν να εργαστούν φεύγουν, κι αν αυτοί που μπορούν να δημιουργήσουν πάνε αλλού, δεν αναρωτήθηκαν οι Πολιτικοί με ποιους θα μείνει η Ελλάδα να παλέψει;
Ποιος θα πληρώσει φόρους;
Από τους γέρους τις χήρες και τα ορφανά, τους ανήμπορους, τους ανάπηρους ελπίζει ο Πρωθυπουργός να πάρει λεφτά για να πληρώσει τους φόρους;
Γράφει η Σοφία Κυριακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου