Το πρόβλημα της αποβιομηχάνισης στη Θεσσαλονίκη υπήρχε πριν την κρίση.
Η πρώτη φάση του φαινομένου εκδηλώθηκε τη δεκαετία του 1990 με το άνοιγμα των συνόρων και τη μετεγκατάσταση εκατοντάδων επιχειρήσεων στις γειτονικές βαλκανικές χώρες είχε ως αποτέλεσμα τον σταδιακό αφανισμό μεγάλων κλάδων παραγωγής, που οδήγησε περισσότερους από 80.000 εργαζόμενους στην κλωστοϋφαντουργία και τα καπνικά επαγγέλματα στην ανεργία.
Η δεύτερη φάση της αποβιομηχάνισης αρχίζει από το 2000 και μετά όταν έκλεισαν το εργοστάσιο λιπασμάτων, η Βαλκάν Εξπόρτ, η Φίλκεραμ Τζόνσον, η Βιαμύλ,
και η τρίτη συμπίπτει χρονικά με την περίοδο της οικονομικής κρίσης που βιώνει όλη η χώρα τώρα από το 2010 και μετά.
Το καλοκαίρι του 2014, μετά από πολύ καιρό εμφανίστηκαν ενδιαφερόμενοι να αγοράσουν ή να νοικιάσουν εγκαταλειμμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις όπως και στην ΣΙΝΔΟ.
Λίγο αργότερα η πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα λόγο εκλογών επανήλθε και η κίνηση από πιθανούς αγοραστές διακόπηκε απότομα.
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, το αγοραστικό ενδιαφέρον αναθερμάνθηκε στις αρχές του φετινού καλοκαιριού, αλλά στο μεταξύ η διαπραγμάτευση πήρε δραματική τροπή, έκλεισαν οι τράπεζες και όλα πάγωσαν ήρθαν τα CAPITAL CONTROL. Ποιος μπορεί να αγοράσει ακίνητα με τις τράπεζες κλειστές.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πια είναι για αποθήκες, όχι για να εγκαταστήσουν μια παραγωγική μονάδα.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ ΣΙΝΔΟΥ, τα δύο τελευταία χρόνια έχουν γίνει συνολικά 24 μεταβιβάσεις ακινήτων μεταξύ ιδιωτών.
Πλέον τα ακίνητα στη ΒΙΠΕ έχουν απαξιωθεί τα περισσότερα είναι σε χέρια τραπεζών.
Έχει μείνει μόνο ο ΕΝΦΙΑ να τρέχει και να χρεώνει τους ιδιοκτήτες.
Παλιότερα η τιμή ενοικίασης ήταν 3-4,5ευρώ/τ.μ., σήμερα έπεσε στο 1-1,5 ευρω/τ.μ., ενώ για την πώληση από 270-600ευρώ/τ.μ. έπεσε στα 200ευρώ/τ.μ.
Παρά τις χαμηλές τιμές, ελάχιστα συμβόλαια υπογράφονται.Όσο δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και σταθερότητα στο πολιτικό σύστημα, κανένας νέος επενδύτης δεν σκέφτεται να επενδύσει.
Όσο δεν γνωρίζουν τι θα πληρώσουν αύριο κανένας δεν θα επενδύσει στην Ελλάδα.
Το ότι θα φέρουν επενδύσεις οι πολιτικοί μας είναι ένα τεράστιο ψέμα όπως το ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ γιαυτό ο ξένος για να έρθει πρέπει να βρει το δρόμο στρωμένο λουλούδια και να ξέρει ότι το ταμείο του θα γεμίζει κέρδος.
Δυστυχώς με την τωρινή κατάσταση το μέλλον των τεράστιων ακινήτων είναι να ερημώνουν, να μην μπορούν να συντηρηθούν, να μην μπορούν να εκμεταλλευτούν, να μισθωθούν και τέλος να μην μπορούν οι ιδιοκτήτες να πληρώνουν τα τέλη και τους φόρους.
Γράφει η Σοφία Κυριακίδου
Η πρώτη φάση του φαινομένου εκδηλώθηκε τη δεκαετία του 1990 με το άνοιγμα των συνόρων και τη μετεγκατάσταση εκατοντάδων επιχειρήσεων στις γειτονικές βαλκανικές χώρες είχε ως αποτέλεσμα τον σταδιακό αφανισμό μεγάλων κλάδων παραγωγής, που οδήγησε περισσότερους από 80.000 εργαζόμενους στην κλωστοϋφαντουργία και τα καπνικά επαγγέλματα στην ανεργία.
Η δεύτερη φάση της αποβιομηχάνισης αρχίζει από το 2000 και μετά όταν έκλεισαν το εργοστάσιο λιπασμάτων, η Βαλκάν Εξπόρτ, η Φίλκεραμ Τζόνσον, η Βιαμύλ,
και η τρίτη συμπίπτει χρονικά με την περίοδο της οικονομικής κρίσης που βιώνει όλη η χώρα τώρα από το 2010 και μετά.
Το καλοκαίρι του 2014, μετά από πολύ καιρό εμφανίστηκαν ενδιαφερόμενοι να αγοράσουν ή να νοικιάσουν εγκαταλειμμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις όπως και στην ΣΙΝΔΟ.
Λίγο αργότερα η πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα λόγο εκλογών επανήλθε και η κίνηση από πιθανούς αγοραστές διακόπηκε απότομα.
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, το αγοραστικό ενδιαφέρον αναθερμάνθηκε στις αρχές του φετινού καλοκαιριού, αλλά στο μεταξύ η διαπραγμάτευση πήρε δραματική τροπή, έκλεισαν οι τράπεζες και όλα πάγωσαν ήρθαν τα CAPITAL CONTROL. Ποιος μπορεί να αγοράσει ακίνητα με τις τράπεζες κλειστές.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πια είναι για αποθήκες, όχι για να εγκαταστήσουν μια παραγωγική μονάδα.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ ΣΙΝΔΟΥ, τα δύο τελευταία χρόνια έχουν γίνει συνολικά 24 μεταβιβάσεις ακινήτων μεταξύ ιδιωτών.
Πλέον τα ακίνητα στη ΒΙΠΕ έχουν απαξιωθεί τα περισσότερα είναι σε χέρια τραπεζών.
Έχει μείνει μόνο ο ΕΝΦΙΑ να τρέχει και να χρεώνει τους ιδιοκτήτες.
Παλιότερα η τιμή ενοικίασης ήταν 3-4,5ευρώ/τ.μ., σήμερα έπεσε στο 1-1,5 ευρω/τ.μ., ενώ για την πώληση από 270-600ευρώ/τ.μ. έπεσε στα 200ευρώ/τ.μ.
Παρά τις χαμηλές τιμές, ελάχιστα συμβόλαια υπογράφονται.Όσο δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και σταθερότητα στο πολιτικό σύστημα, κανένας νέος επενδύτης δεν σκέφτεται να επενδύσει.
Όσο δεν γνωρίζουν τι θα πληρώσουν αύριο κανένας δεν θα επενδύσει στην Ελλάδα.
Το ότι θα φέρουν επενδύσεις οι πολιτικοί μας είναι ένα τεράστιο ψέμα όπως το ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ γιαυτό ο ξένος για να έρθει πρέπει να βρει το δρόμο στρωμένο λουλούδια και να ξέρει ότι το ταμείο του θα γεμίζει κέρδος.
Δυστυχώς με την τωρινή κατάσταση το μέλλον των τεράστιων ακινήτων είναι να ερημώνουν, να μην μπορούν να συντηρηθούν, να μην μπορούν να εκμεταλλευτούν, να μισθωθούν και τέλος να μην μπορούν οι ιδιοκτήτες να πληρώνουν τα τέλη και τους φόρους.
Γράφει η Σοφία Κυριακίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου