Α-Ω ΣΙΡΟΝ ΜΕ ΠΑΣΚΙΤΑΝ. Ποντιακές γεύσεις ζυμαρικών από τις χαμένες πατρίδες.

 

Υλικά:

250 γρ. αλεύρι

νερό αλάτι

500 γρ. πασκιτάν ή στραγγιστό γιαούρτι

50 γρ. βούτυρο φρέσκο ή μαργαρίνη

3 σκελίδες σκόρδο

Για να παρασκευάσουμε τα σιρόν:

Φτιάχνουμε με το αλεύρι το νερό και το αλάτι μια μαλακή ζύμη. Ανοίγουμε λεπτά φύλλα τα τυλίγουμε σε ρολά και κόβουμε κομμάτια 3 περίπου εκατοστών. Τα βάζουμε σε ταψί το ένα δίπλα το άλλο και τα ψήνουμε σε μέτριο φούρνο μέχει να ροδίσουν.

Εκτέλεση:

Βγάζουμε τα σιρόν από το φούρνο και ρίχνουμε μέσα στο ταψί βραστό νερό με αλάτι ή ζωμό κρέατος μέχρι να σκεπαστούν.

Τα αφήνουμε να φουσκώσουν και στη συνέχεια τα περιχύνουμε με πασκιτάν αραιωμένο σε χλιαρό νερό. Σκορπίζουμε από πάνω το σκόρδο τριμμένο και το βούτυρο λιωμένο. Σερβίρεται ζεστό.

 ΠΗΓΗ  http://www.pontos-news.gr/

Α-Ω Τυρί από τον Πόντο ΠΑΣΚΙΤΑΝ.Συνταγή του Τανωμένου Σουρβά

Το όνομα του προέρχεται από τις λέξεις μπασκί (=πίεση) και Ταν,  ακριβώς γιατί είναι υποπροϊόν του Ταν ( το οποίο με τη σειρά του είναι το προϊόν που μένει μετά την απομάκρυνση του βουτύρου από το γιαούρτι). Το Ταν  τοποθετείται σε πάνινους σάκους για να στραγγίσει και να δώσει το Πασκιτάν Γάλα.

Το Πασκιτάν: είναι φρέσκο αγελαδινό ημιαποβουτυρωμένο

 

Χαρακτηριστικά

Μαλακό τυρί , χωρίς αλάτι, προϊόν επεξεργασίας του Ταν. 

Η υπόξινη γεύση του γιαουρτιού παραμένει χωρίς να καλύπτει τη γλυκύτητα που προκύπτει από τη ζύμωση.

Στοιχείζει περίπου 7 ευρω/κιλο"Απίστευτα γευστικό για μαγείρεμα ή για να το φας πάνω στη φέτα. 

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πλήθος συνταγών. 

Πρώτη ύλη για το Σουρβά, αλλά εξαιρετικό στο τζατζίκι, σε γλυκά ή συνοδευόμενο από πετιμέζι ή μαρμελάδα.."

Τανωμένος Σορβάς

 

1 φλυτζάνι κορκότο (σταρένιο) ή ενάμισι αν το θέλετε πικτό

2 φλιτζάνια πασκιτάν (είδος γιαουρτιού αλμυρό)

3 κουταλιές της σούπας βούτυρο αγελαδινό

1 ψιλοκομμένο κρομύδι

1 κουτάλι μικρό ψιλοκομμένο δυόσμο

1 κουτάλι μικρό αλάτι

Ενάμισι με δύο λίτρα νερό

Σε μία ανοιχτή κατσαρόλα βάζω το νερό να βράσει μαζί με το κορκότο. Βάζω μέσα και το αλάτι. Αν το πασκιτάν έχει ήδη αλάτι μέσα δεν προσθέτω επιπλέον.

Αφού βράσει το κορκότο καλά και ελαφρώς χυλώσει, παίρνω δέκα κουτάλια σούπας απο το μείγμα και τα βάζω σε ένα βαθύ πιάτο. Τα αφήνω λίγο να κρυώσει, ώστε να μην είναι ζεματιστό, να είναι χλιαρό. Έπειτα παίρνω το πασκιτάν και το ρίχνω λίγο λίγο μέσα στο μείγμα που έχω χωρίσει. Προσοχή ανακατεύω καλά ώστε να μην έχει μέσα σβόλους, να γίνει ένα μείγμα.

Αφού κρυώσει η σούπα προσθέτω στην κατσαρόλα το μείγμα με το πασκιτάν που έχω χωρίσει. Ανακατεύω αργά-αργά ώστε να μην κόψει το πασκιτάν.

Έπειτα βάζω σε ένα τηγάνι το βούτυρο με το κρεμμύδι και το δυόσμο και τα αφήνω να τσιγαριστούν μέχρι να ροδίσουν. Τέλος παίρνω το μείγμα και το προσθέτω στη σούπα ανακατεύοντας αργά-αργά ώστε να γίνει ένα το μείγμα.

+ Πασκιτάν και κορκότο βρίσκουμε στα μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα. Εναλλακτικά μπορούμε να αντικαταστήσουμε το πασκιτάν με γιαούρτι σακούλας ή στραγγιστό γιαούρτι.

 + Στον Πόντο καθημερινά έκαναν τη συγκεκριμένη σούπα, καθώς επίσης τη συνιστούσαν και οι γιατροί. Kαταπραύνει το στομάχι μετά από ξενύχτι και πολύ ποτό.

Α-Ω χαβίτς με παρχαρί τυρίν, για την περίοδο μετά τη νηστεία.

Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι
1 ποτήρ λαζουδί αλεύρ'
2 χουλερέας φαΐ παρχαρί βούτορον (ασα χτήνεα)
3 ποτήρεα νερόν
2 μικρά κομματόπα τυρίν χτηνί ή κατσικί, άμον ντο είναι τα λουκούμεα
Ολίγον άλας


Πώς εφτάμε το χαβίτς
Το χαβίτς θέλ ολίγον λαζουδί αλεύρ, παρχαρί τυρίν και βούτορον (ασα χτήνεα), άλας και νερόν. Σο τηγάν’ βάλλομε τ’αλεύρ να καβουρεύκεται και συνέχεια με το χουλιάρ ταράζομ’ατο να μη κάεται. Όνταν εγροικούμε εκαβουρεύτεν τ’αλεύρ, ατότε γομώνομε το νερόν σο τηγάν και ως να βράζ’ με το χουλιάρ γάλια γάλια ταράζομ’ατο. Όνταν εγροικούμ’ έβρασεν, τρίφτομε το τυρίν και σύρομ’ατο απές σο τηγάν. Επεκεί βάλλομε το βούτορον απές σ’ έναν τηγανόπον να λύεται κι ασο λύεται και ύστερα κςύνομ’ατο απές σο τρανόν το τηγάν και με το χουλιάρ ταράζομ’ατο. Περιμένομεν ολίγον κιάλλο να βραζ κι αραέτς ψέεται. Ασο ψέεται και ύστερα, εβγάλομ’ατ’ ασο τηγάν, βάλλομ’ατο σ’έναν ςκεύος, κάθουμες κα και τρώγουμε.

Αναρτήθηκε:  http://www.pontos-news.gr/article/22802/gais-tyrin-kai-havits-i-tyrokomia-sto-kars

Α-Ω Ποντιακά τυριά. Το τυρί πλεξούδα

Κοπιαστική αλλά με εξαιρετικά αποτελέσματα η παρασκευή τυριού. 

Τα τυροκομικά προϊόντα του Καρς, του Αρνταχάν, του Σαρίκαμις και της Γκιόλιας είναι πασίγνωστα σε ολόκληρη την Τουρκία. Μάλιστα, το πιο γνωστό είναι το κασέρι του Καρς, που παρασκευάζεται κυρίως από αγελαδινό γάλα.Αυτήν την εποχή τυροκομούν στο Καρς και η διαδικασία είναι κοπιώδης αλλά παραγωγική.

Ένα άλλο τυρί, πολύ λίγο γνωστό στην Τουρκία αλλά και στην Ελλάδα, είναι το τσετσίλ πεϊνιρί (στον Πόντο το ονομάζουν γαΐς τυρίν), το οποίο παρασκευάζεται αποκλειστικά από αγελαδινό γάλα, μόνο με φυσική μαγιά. Το τυρί αυτό χρησιμοποιείται στον Πόντο για την παρασκευή της τυροκλωστής, που δεν είναι τίποτε άλλο από το γνωστό χαβίτς, το οποίο εκτός του ότι περιχύνεται με αγνό βούτυρο, «διανθίζεται» με το γαΐς τυρίν.

Αναρτήθηκε http://www.pontos-news.gr/article/22802/gais-tyrin-kai-havits-i-tyrokomia-sto-kars

Α-Ω Γαλακτοκομικά εδέσματα του Πόντου.Ονομασίες και περιγραφές.

1) Ταν: Το Υγρό Υπόλοιπο Του Αγελαδινού Ή Βουβαλίσιου Γιαουρτιού Μετά Το Χτύπημα (Δρουβανίζμαν) Και Την Αποβολή Του Βουτύρου 0-1% λιπαρά
 
2) Πασκιτάν: Αλειφόμενο Τυρί Που Παράγεται Μετά Από Βράσιμο Του Ταν.
 
3) Ξύγαλαν: Γιαούρτι
 
4) Τζιαχλαμάς: Αναψυκτικό (Αριάνι)
 
5) Υλιστόν: Πολύ Στραγγισμένο Γιαούρτι
 
6) Γαΐς: Αγελαδινό Τυρί Σε Λωρίδες (Γαϊς=Ζώνη). Μοιάζει Με Την Μοτσαρέλα.
 
7) Παρχαροτύρι: Καπνιστό Αγελαδινό Τυρί Με Γλυκιά Γεύση (Τυρί Του Παρχαριού)
 
8) Τσιορτάνια: Τυρί Αγελαδινό Σε Σχήμα Κόλουρου Κώνου Με Μια Λακουβίτσα Στην Επάνω Έδρα. Αρκετά Αλμυρό, Τρίβεται Σε Πίτες Ή Τηγανίζεται.
 
9) Σουλγούν: Κυλινδρικού Σχήματος Αγελαδινό Τυρί, Αλμυρό Με Αρκετά Λιπαρά.
 
10) Μυντσίν: Μυζήθρα
 
11) Φυτιλιάρ Μυντσίν: Μαδημένο Γαϊς Τυρί Μαζί Με Αλμυρή Μυζήθρα Μεζές, Τρώγεται Και Τηγανητό.
 
12) Τσιοκαλίκιν Ή Τσιοκαρμάς: Φρέσκο Αγελαδινό Τυρί Που Κόβει Με Λεμόνι Ελαφρά Ξινό Και Αλμυρό.
 
13) Τυροκλωστήν: Τυρί Σε Λεπτές Φέτες, Που Βυθίζουνε Μέσα Στο Καφτό “Χαβίτσ’” Το Οποίο Όταν Λιώσει Γίνεται Σαν Μαστίχα Και Αναδευόμενο Με Μια Ξύλινα Κουτάλα Εμφανίζεται Ως Κλωστή.

Βασισμένη σε σιτηρά και γάλα

Όπως συμβαίνει σε κάθε τόπο, οι διατροφικές συνήθειες των Ποντίων επηρεάστηκαν από τις ιδιαίτερες συνθήκες της περιοχής και έτσι έχουμε πολλές συνταγές που βασίζονται στα σιτηρά και το γάλα. Παράλληλα είναι εμφανής ο επηρεασμός από την κουζίνα των Ρώσων και των Αρμενίων και φυσικά με το πέρασμα του χρόνου και από αυτήν των Τούρκων. Η ιδιαίτερη κουζίνα που διαμόρφωσαν οι Έλληνες από την αρχαιότητα επηρέασε τους μετέπειτα αφιχθέντες Τούρκους κατακτητές και έτσι πολλά από τα ποντιακά φαγητά διατηρώντας ατόφια ή μερικώς την αρχική τους ονομασία, τα συναντάμε ακόμα και σήμερα σε όλη την Μ. Ασία.
Προσεγγίζοντας ερευνητικά την κουζίνα των Ποντίων βλέπουμε ότι δεν περιλαμβάνει συχνή χρήση κρέατος, τα δε τυροκομικά της παρασκευάζονται αποκλειστικά από αγελαδινό γάλα. Η απουσία των αμνοεριφίων οφείλεται στην ιδιαίτερη διαμόρφωση των δασών που αποτελούνται από υψηλά δένδρα. Τα βοοειδή όπως είναι φυσικό δεν ήταν ζώα που εύκολα αποφασίζεις να τα σφάξεις μια και το καθένα αποτελούσε στο παρελθόν σημαντικό περιουσιακό στοιχείο του ιδιοκτήτη του, αφού εκτός από την παραγωγή γάλακτος ήταν και σημαντικό υποζύγιο. Θα βρούμε πολύ γάλα, βούτυρο και τυροκομικά να νοστιμίζουν τα ζυμαρικά και τις πίτες.

Α-Ω Τσουπαδένια κολόθια. Τι είναι αυτά τα ψωμάκια τα ποντιακά

Μικρά καλαμποκίσια ψωμάκια που έκαναν στον Πόντο, και μόλις τα έβγαζαν ζεστά απο το φούρνο τα άλειβαν φρέσκο βούτυρο και τα έδιναν στα παιδιά.
Οι γυναίκες ζύμωναν κάθε βδομάδα ή κάθε δεκαπέντε.
Όποια έβγαζε ζεστά ψωμιά έπρεπε να δώσει στους γύρω γειτόνους που μοσχοβολούσε .
Το πάνω μέρος του ψωμιού λεγόταν απανοκέρετσον, το κάτω μέρος αφκακέρετσον, οι άκρες γωνία καθία, και η ψίχα απολάδ

Η χρήση του ψωμιού περιοριζότανε στη κάλυψη των αναγκών της καθημερινής διατροφής ενώ για τις εορταστικές περιπτώσεις συνήθιζαν να φτιάχνουν λαβάσια (λαγάνες), πορέκια και πίτες. Ψωμί παρασκεύαζαν από καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι και σίκαλη. Τα ψωμιά τα χώριζαν σε κατηγορίες ανάλογα με το είδος αλεύρου που χρησιμοποιούσαν: τα καθαρά ( είδος πολυτελείας-από καθαρό σιτάρι), λαζουδένα ( από καλαμπόκι), ταραγά ( από μίγμα σιταριού καλαμποκιού), μόρικα από σίκαλη και τα γιουλαφέναν από βρόμη. Το επάνω μέρος του ψωμιού λεγότανε απανωκέρετσον, το κάτω αφκακέρετσον, η ψίχα απολάδ’ και οι άκρες καθία. Για τα καρβέλια μεταχειρίζονταν προζύμι και τα έψηναν στο φούρνο. Τις λεπτές πίτες « τα λαβάσα» τα έφτιαχναν χωρίς προζύμι και τα έψηναν στο ταντούρι.

Copy and WIN : http://bit.ly/copynwin

Από καλαμποκάλευρο έφτιαχναν τα τσουπαδένια κολόθια (μικρά στρογγυλά ψωμάκια) που όταν τα ξεφούρνιζαν τα άλειφαν με βούτυρο αγνό και τα έδιναν στα παιδιά.

Copy and WIN : http://bit.ly/copynwin

Από καλαμποκάλευρο έφτιαχναν τα τσουπαδένια κολόθια (μικρά στρογγυλά ψωμάκια) που όταν τα ξεφούρνιζαν τα άλειφαν με βούτυρο αγνό και τα έδιναν στα παιδιά.

Copy and WIN : http://bit.ly/copynwin

Α-Ω Άγιος Ραφαήλ στη Θεσσαλονίκη, έχει το δικό του σπίτι και θαυματουργεί.Εορτάζει την 3η μέρα του Πάσχα.Πανυγήρι Μονής Αγίου Ραφαήλ στο Φίλυρο.

 
Θαύματα από τον Άγιο Ραφαήλ στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης.

Η κ. Χρυσούλα  κάποτε είχε αρρωστήσει με καρκίνο στο στήθος. Δεν το έβαλε κάτω και πιστή στο Θεό δεν σταμάτησε ποτέ να προσεύχεται και να παρευρίσκεται κοντά στην Εκκλησία, παρ όλη την δοκιμασία που περνούσε. Μια μέρα στον ύπνο της ήρθε ο Άγιος Ραφαήλ και της είπε να πάει να πάρει λάδι από το σπίτι του στο Φίλυρο, και να αλείψει στο στήθος της.Το Μοναστήρι τότε δεν το ήξερε, έψαξε όμως και το βρήκε, και από τότε δεν έχει λείψει ούτε Κυριακή. Η κ. Χρυσούλα πήγε και το έκανε κρυφά μην την δει κανείς. Την άλλη μέρα πήγε στους γιατρούς έκανε τις ανάλογες εξετάσεις και ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί. Οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους.

Ο Βασίλης σήμερα μας εξομολογήθηκε την δική περιπέτεια του μέσα στην εκκλησία μετά το κήρυγμα.
Κι αυτός κάποτε έπαθε ένα πολύ άσχημο δυστύχημα, τον χτύπησε αυτοκίνητο με την μηχανή του και ήταν 23 μέρες σε κόμμα.Τα τραύματα του πολλά. Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει. Την 23η μέρα, πιθανώς κάποιος τον διάβασε πάνω στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, είδε στον ύπνο του ότι τον κάλεσαν σε ένα μέρος που δεν είχε ξαναπάει και ήταν Μοναστήρι, μέσα στο πράσινο και είχε λιμνούλα. Εκεί ένας γέροντας με μακριά μαλλιά και γένια του είπε ότι επειδή στη ζωή του ήταν ελεήμονος, θα του χαριζόταν έλεος. Του είπε ακόμα ότι η Κυριακή είναι του Θεού και θα πρέπει να αφιερώνει πέντε λεπτά να ανάψει ένα κερί στο Θεό και στους Αγίους. Κατόπιν του έπλυνε το πρόσωπο με νερό από τη λίμνη και του είπε ότι πρέπει να φύγει. Την επόμενη μέρα ο Βασίλης ξύπνησε, συνήλθε από το κόμμα και έγινε εντελώς καλά έκτοτε έρχεται στο Μοναστήρι που τον τάξανε και κάνει αυτό που του παράγγελλε ο Άγιος.
______________________

Ο πατέρας του Γιάννη από την Πολίχνη ήταν πολύ άρρωστος, οι γιατροί του έδωσαν 2 μέρες ζωής.  Ο Γιάννης πήγε στο Μοναστήρι και πήρε τον Γέροντα Φιλόθεο να τον διαβάσει.
Ο Γέροντας στο νοσοκομείο αντίκρισε τον ασθενή κατακίτρινο, και έτοιμο να φύγει για το μεγάλο ταξίδι. "Γέροντα τελειώνω" είπε αυτός. Δεν θα πας πουθενά αν δεν πάρεις εισιτήριο, ήταν η απάντηση. Τον διαβάσαν και ο Γέροντας θα πήγαινε την άλλη μέρα να τον κοινωνήσει. Έγινε η Θεία Λειτουργία το πρωί, και ξεκινήσανε για το νοσοκομείο με την Θεία Κοινωνία. Βρήκαν τον ασθενή όρθιο να τους περιμένει όλο ανυπομονησία και χαρά. "Γέροντα ήρθε και με σήκωσε ένας πανύψηλος άντρας με γαλάζια μάτια και γενειάδα" είπε περιγράφοντας τον Άγιο Ραφαήλ... Ο ασθενής κοινώνησε, και συνήλθε και έκανε και ταξίδι στα Ιεροσόλυμα, και ακόμα σήμερα ζει και βασιλεύει και επισκέπτεται την Μονή.
________________________

 
Το Μοναστήρι αυτό που πολλοί το κακολογούν και αν μπορούσαν να το γκρεμίσουν θα χαιρόταν ακόμα περισσότερο, είναι από τα λίγα που έχουν βοηθήσει στην Θεσσαλονίκη πολύ κόσμο σε μεγάλες δυσκολίες.

Όμως στον 1ο θεμέλιο λίθο όταν ξεκίνησε το χτίσιμο του, δέσμη φωτός έπεσε πάνω σε εκείνη την πέτρα, και ακούστηκε μπουμπουνητό σε μια μέρα που ο ήλιος έλαμπε και δεν υπήρχε σύννεφο ούτε για ίχνος.Τα θαύματα του αμέτρητα, η βοήθεια που παρέχουν στον κόσμο πολύ μεγάλη. Η αγάπη και η σωστή καθοδήγηση που δίνουν οι γεροντάδες είναι πηγή δύναμης σε αυτή την δύσκολη εποχή που έχουμε ανάγκη από θαύματα και πίστη.

Στην εορτή του Αγίου Ραφαήλ χιλιάδες κόσμος συρρέει να προσκυνήσει την εικόνα και τα οστά του Αγίου.Κι αυτό δυστυχώς σε κάποιους δεν αρέσει.Όπως δεν αρέσκονται και στα θαύματα της πίστης μας.