Α-Ω ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ Από την Ανατολή στη Δύση

Η Ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Ωραιοκάστρου, η Ενοριακή Νεανική Εστία και το Χορωδιακό Σύνολο της Ενορίας Eu Choralis έχουν τη χαρά να σας προσκαλέσουν σε μια μοναδική μουσική παράσταση υπό τον τίτλο «ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ / Από την Ανατολή στη Δύση», με φόντο το Πάθος του Χριστού μας, το οποίο σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε.

Σας περιμένουμε την Τρίτη 31 Μαρτίου, στις 8:30 το βράδυ, στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ωραιοκάστρου (μέσα στην Εκκλησία) για να ζήσουμε ένα μυσταγωγικό ταξίδι στα μελωδήματα και στα κείμενα των Αγίων Ημερών του Πάσχα, μια περιπλάνηση που ξεκινά από την Ανατολή, με τη Βυζαντινή μουσική παράδοση, περνά από την Παραδοσιακή μουσική της Πατρίδας μας- το σταυροδρόμι Ανατολής-Δύσης- και καταλήγει στη Θρησκευτική μουσική των μεγάλων μουσουργών της Δύσης, οι οποίοι άντλησαν την έμπνευση και τη μουσικότητά τους από την παράδοση του Βυζαντίου.
Το ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ περιλαμβάνει βυζαντινό μέλος αντλημένο από τη Μεγάλη Εβδομάδα, μοιρολόι από τη μουσική παράδοση της Κρήτης και οργανικά μέρη με κομμάτια θρησκευτικής μουσικής συνθετών της Δύσης (Μπαχ, Μπετόβεν κ.α.). Η Γυναικεία Χορωδία Eu Choralis θα παρουσιάσει για πρώτη φορά (σε δική της εκτέλεση) τη Λειτουργία του Γάλλου συνθέτη του ύστερου Ρομαντισμού, Gabriel Faure'. Πρόκειται για ένα σημαντικό χορωδιακό έργο, διάρκειας 13 λεπτών, δείγμα θρησκευτικής μουσικής της δυτικής λατρευτικής κουλτούρας. Το έργο θα παρουσιάσει η Χορωδία με τη συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου και τη σύμπραξη της Ωραιοκαστρίτισας mezzo-soprano κ. Ελισάβετ Χατζηβασιλείου. Μεταξύ των μουσικών μερών θα παρεμβάλλονται επίκαιρα κείμενα Ελλήνων λογοτεχνών.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Στη συναυλία παίρνουν μέρος:
Οι Χοροί των Ψαλτικών Αναλογίων και οι Πατέρες του Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ωραιοκάστρου.
Η Γυναικεία Χορωδία του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ωραιοκάστρου "Ευ Choralis" .
Ελισάβετ Χατζηβασιλείου, Mezzo-Soprano
Αμαλία Σάννη, Τσελίστα.
Στέλλα Τσιακίρη, Πιανίστα.
Συμεών Τσιακίρης, Θεολόγος, Πρωτοψάλτης
Τάσος Πορφυρίδης, Θεολόγος, Άρχων Μαΐστωρ,
Δημήτρης Πρατσινάκης, Εκπαιδευτικός Μουσικής, Πρωτοψάλτης,
Άννα Γεράση, Εκπαιδευτικός Μουσικής στο 1ο Δημ. Σχολείο Ωραιοκάστρου
Δρ. Αντώνης Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός Μουσικής, Πρωτοψάλτης.
Τη συναυλία στηρίζουν:
Εκτυπώσεις «ΤΣΙΤΙΡΙΔΗ», Ωραιόκαστρο
Οπωροπωλείο, είδη ντελικατέσεν, «ΦΡΟΥΤΟΚΗΠΟΣ», Ωραιόκαστρο
Φαρμακείο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, Πλατεία Μελισσοχωρίου
Φωτισμοί-Ηχητικά «ΗΧΟΣ», Γιώργος Πανταλέων.
Σχετικά links:
facebook.com/events/826604110745384/
koimisitheotokouoraiokastrou.wordpress.com
youtube.com/channel/UCkN6uWXwbS6c3UTzyi-oPjA
Σας περιμένουμε και σας ευχόμαστε...
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Α-Ω Αυτάρκεια πως να διατηρήσουμε καλαμπόκι. Τρόποι συντήρησης καλαμποκιού.Φτιάχνω καλαμπόκι για χειμώνα

Φέτος βάλαμε αρκετά καλαμπόκια στον κήπο μας. Όμως όταν βγαίνουν όλα μαζί θα πρέπει να βρούμε και τρόπο να τα συντηρήσουμε πριν ξεραθούν.
Μια πρώτη λύση είναι να φυτέψουμε καλαμπόκια σε 2-3 διαφορετικές περιόδους.
Δηλαδή η 1η σπορά να γίνει Απρίλιο μετά τέλος Μαΐου και μετά 10-15 Ιουνίου.Έτσι θα έχουμε συνεχώς καλαμπόκια για ψήσιμο και βράσιμο.

Επειδή όμως θέλουμε να αποθηκεύσουμε και για το χειμώνα, και αν τα αφήσουμε εκτεθειμένα θα σκληρύνουν πολύ και δεν θα τρώγονται ας δούμε παρακάτω άλλους τρόπους συντήρησης.

Α) Τρόπος Κατάψυξη
Ζεματίζουμε λίγα λίγα τα καλαμπόκια ανάλογα με το μέγεθος για 7 λεπτά ώστε να αποχρωματισθούν. 7 λεπτά ζεματάμε τα μεσαία καλαμπόκια για 9 λεπτά τα μεγάλα.
Ύστερα τα παγώνουμε σε κρύο νερό. Στραγγίζουμε και τυλίγουμε κάθε καλαμπόκι σε πλαστικό περιτύλιγμα. Ύστερα τοποθετούμε σε σακούλες κατάψυξης, αφαιρούμε τον αέρα, τοποθετούμε ετικέτες και σφραγίζουμε καλά. Διατηρείται μέχρι 6 μήνες

Β) Λύση να το κάνετε κονσέρβα
βλέπε συνταγή στο  http://oreokastritis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_38.html

Α-Ω Αυτάρκεια. Πως να κάνω κονσέρβα σαλάτας καλαμποκιού για το χειμώνα. Διατήρηση καλομποκιού σε κονσέρβα.Βραστό καλαμπόκι συντήρηση.Φτιάχνω κονσέρβα σαλάτα καλαμποκιού

 
Σαλάτα καλαμποκιού με κρεμυδάκι και πιπεριά.

Θα χρειαστείτε:

     2 φλιτζάνια λευκό ξίδι
     2/3 φλιτζανιού ζάχαρη
     1 κουταλιά της σούπας αλάτι
     4 φλιτζάνια βρασμένο καλαμπόκι
     2 φλιτζάνια ψιλοκομμένες πιπεριές κόκκινες και πράσινες πιπεριές
     3/4 φλιτζανιού ψιλοκομμένο σέλινο (περίπου 2 κοτσάνια)
     1/2 φλιτζάνι ψιλοκομμένο κρεμμύδι (περίπου 1 μικρό)
     1 κουταλιά της σούπας ξηρή μουστάρδα
     1 κουταλάκι του γλυκού σπόρους άνηθο
     1 κουταλάκι του γλυκού κουρκουμά
     6 βαζάκια με καπάκια

  ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Αποστειρώνουμε τα βαζάκια
 
Ανακατεύουμε το ξύδι, τη ζάχαρη και το αλάτι σε μια μεγάλη κατσαρόλα. Τα αφήνουμε να βράσουν, ανακατεύοντας για να διαλυθεί ζάχαρη. Προσθέστε το καλαμπόκι, κόκκινες και πράσινες πιπεριές, σέλινο, κρεμμύδι, μουστάρδα, σπόροι άνηθου και κουρκουμά. Χαμηλώνετε τη φωτιά και σιγοβράστε 15 λεπτά, ανακατεύοντας συχνά.

     Με μια κουτάλα τοποθετούμε τα καλαμπόκια σε βάζα αφήνοντας 1/2 ίντσας κενό χώρο. Αφαιρέστε τις φυσαλίδες αέρα. Σκουπίστε χείλος.

     ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ βράζετε τα βάζα 15 λεπτά να σφραγιστούν. Ελέγξτε καπάκια για σφράγιση μετά από 24 ώρες.

Α-Ω 2015 Μια άλλη (;) ανάγνωση της σημερινής πολιτικής πραγματικότητος. του Δημήτρη Σ. Παπαδόπουλου

Αυτά τα έγραφε ο Osvald Spengler, ακριβώς έναν αιώνα πριν: «τα μεγάλα κόμματα είναι μόνον φαινομενικά κέντρα των αποφασιστικών ενεργειών. Ένας μικρός αριθμός ικανότερων μυαλών, που τα ονόματά τους αυτή τη στιγμή δεν είναι ίσως τα πιο γνωστά, αποφασίζουν για τα πάντα, ενώ η μεγάλη μάζα των πολιτικών δεύτερης σειράς, ρήτορες και λαοπρόβλητοι εκπρόσωποι των πληβείων, βουλευτές και δημοσιογράφοι, επίλεκτοι επαρχιακού ορίζοντα, καλλιεργεί προς τα κάτω την ψευδαίσθηση αυτοδιάθεσης του λαού». Αμφιβάλλει κανείς ότι τα παραπάνω έχουν απόλυτη ισχύ και σήμερα;
Υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν τούτον τον καιρό στη χώρα μας, για τα οποία δεν έχουμε (δεν μάς επιτρέπεται να έχουμε) την παραμικρή ιδέα. «Η Ελλάδα, αυτό το μικρό και περιζήτητο μαγαζάκι της Μεσογείου» (η έκφραση ανήκει στον Fernand Braudel) είναι υπερβολικά σημαντική για το παγκόσμιο γίγνεσθαι, ώστε να αφεθεί η τύχη της στις αποφάσεις ενός λαού. Πόσο μάλλον των Ελλήνων που ιστορικά και ψυχολογικά είναι απρόβλεπτοι. Ένα έθνος που χάρισε στην Ιστορία, όχι μόνον απίθανους ήρωες, αλλά και εξ ίσου, απίθανους προδότες. Και τούτοι οι τελευταίοι, βρίθουν στο πολιτικό σκηνικό τις τελευταίες τουλάχιστον τρεις δεκαετίες.

Α-Ω Εθισμός στο κινητό και στο ιντερνετ.Πόσο έχει αλλάξει τη ζωή μας το διαδύκτιο? Δείτε στο βίντεο τι έκανε ένας πατέρας για να δείξει στα παιδιά του τι κάνουν.

 

Δείτε τι έκανε ένας αγανακτισμένος πατέρας

Το Διαδίκτυο αποτελεί πλέον τη μεγάλη λεωφόρο των πληροφοριών και ιδεών που διαπερνά όλο τον κόσμο. Σήμερα περίπου ο 1 στους 5 κατοίκους της Γης (17-20%) σερφάρει στο Ιντερνέτ. 
Στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 60% περίπου, στις ΗΠΑ ξεπερνά το 70%, ενώ στην Ελλάδα πρέπει να έχει φθάσει το 50%.

 Το Διαδίκτυο έχει γίνει πλέον μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες χώρες. Γι’ αυτό και αποτελεί έναν πολύ πιστό καθρέπτη των συνηθειών, της νοοτροπίας και της ψυχολογικής κατάστασης του σύγχρονου ανθρώπου, προσφέροντας πολύτιμο υλικό για κοινωνιολογικές μελέτες.
 Το ερέθισμα για το παρόν σημείωμα έδωσε η σημερινή φοβερή είδηση στην Ελευθεροτυπία (http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=94965) για μία βρετανική έρευνα σχετικά με την εξάρτηση των ανθρώπων από τις νέες τεχνολογίες και τις ψυχοπαθολογικές επιπτώσεις από τυχόν στέρησή τους. 

Α-Ω 2015 Η Ελλάδα εδώ και 5 χρόνια ζει σε μια κατάσταση αναμονής πένθους.Περιμένουμε όλοι τον αργό θάνατο, βάλαμε τις ζωές μας σε κατάσταση αναμονής, χάσαμε το νόημα, χάσαμε την ουσία, χάσαμε κάθε ενδιαφέρον για τους γύρω μας.

H αναμονή είναι το νέο πένθος

 

Του Γιώργου Τούλα

Είναι κάτι μέρες τελευταία που έχω την αίσθηση πως ζούμε έτσι για δεκαετίες. Πως ο χρόνος σταμάτησε για πάντα στο 2010 και από τότε κάθε μέρα είναι ένα τεράστιο deza vu. Ο χειμώνας που τελειώνει μου φάνηκε ατέλειωτος. Πιο μακρύς και αβάσταχτος από κάθε άλλη φορά. Ακόμα και με την παρεμβολή των εκλογών, το διάλειμμα των γιορτών και την αναθάρρυνση της ελπίδας που ξεπρόβαλλε αμέσως μετά, οι μέρες έμοιαζαν απελπιστικά ίδιες, τραβηγμένες από τα μαλλιά, μέρες στάσιμες σαν νερά του βάλτου.

Η Ελλάδα ζει σε μια διαρκή αναμονή. Μια αναμονή που την τροφοδοτούν συνεχώς νέες προθεσμίες, τελεσίγραφα, απειλές, σενάρια. Είναι μια θανατηφόρος αναμονή. Μοιάζει να έχει φύγει ήδη μια πενταετία της ζωής μας, σαν αέρας που φύσηξε αιφνιδιαστικά και δεν πρόλαβε να αντιληφθεί κάνεις τι πήρε στο διάβα του. Μια χαμένη πενταετία. Χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδες. Μόνο με πόνο και απώλειες. Και αν οι απώλειες, υλικές, συναισθηματικές και ουσιαστικές οδηγούσαν έστω σε ένα καλύτερο μέλλον θα άφηνες τη λήθη να κάνει τη δουλειά της. Όμως μοιάζει αυτός ο ζόφος που ποτίζει κάθε κύτταρο της χώρας να μην έχει τέλος, να μην επιτρέπει στο φως να διεισδύσει. Ο καιρός περνά και εμείς απλά περιμένουμε. Δεν ελπίζουμε πλέον, περιμένουμε. Οι στρατιές των ανέργων, των αποδεκατισμένων, των ψυχικά αδύναμων και αποκαμωμένων, των απελπισμένων. Και κυρίως των νεότερων. Που οργανώνουν αποδράσεις. Και όσοι μένουν πίσω αποχαιρετούν. Διαρκώς.

Δεν ξέρω αν η τιμωρητική Ευρώπη στην οποία ζούμε έχει καμιά σχέση πια με τις όποιες φωτεινές περιόδους του παρελθόντος της. Αν τα κατ’ επίφαση συμπονετικά λόγια για το ελληνικό δράμα μεταφράζονται απλά σε συγκαλυμμένη χαιρεκακία. Τα θανατηφόρα πρωτοσέλιδα του Ευρωπαϊκού τύπου ώρες ώρες μοιάζουν με αγγελιόχαρτα θανάτου, με μεσαιωνικές τελετές καύσης μαγισσών. Που έχουν όλες ελληνικά ονόματα. Και στο εσωτερικό της χώρας η είσπραξη της τιμωρίας μοιάζει να έχει τα χρώματα του πεπρωμένου που φυγείν αδύνατο. Θα ήθελα σε αυτό το σημείωμα στις παρυφές της άνοιξης να αχνοφέγγει η αισιοδοξία. Δεν συμβαίνει όμως. Ο εντυπωσιακός τρόπος που αγκαλιάζεται ο κυβερνητικός χειρισμός σε ποσοστά 80% από την κοινή γνώμη δείχνει την ανάγκη για μια αληθινή ανάσταση της χώρας από ένα αργόσυρτο και βαρύ πένθος που τη σκιάζει. Το αβάσταχτο πένθος της αναμονής. Ας ελπίσουμε...

*Ο τίτλος του κειμένου είναι ένας στίχος του Τέλλου Φίλη.

Το κείμενο είναι το editorial του τεύχους 200 της parallaxi. 

Α-Ω Ακάθιστος Ύμνος 27Μαρτίου 2015.

Ακάθιστος ύμνος ονομάζεται γενικά κάθε ορθόδοξος χριστιανικός ύμνος ο οποίος ψάλλεται από τους χριστιανούς πιστούς σε όρθια στάση. Έχει επικρατήσει όμως να λέγεται έτσι ένας ύμνος («Κοντάκιο») της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τιμήν της Θεοτόκου, ο οποίος ψάλλεται στους ναούς τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε «οίκος» ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα).
Ο Ακάθιστος ύμνος θεωρείται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας. Είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας. Η γλώσσα του είναι σοβαρή και ποιητική και πλουτίζεται από κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα λόγου (αντιθέσεις, μεταφορές, κλπ). Το θέμα του είναι η εξύμνηση της ενανθρώπισης του Θεού μέσω της Θεοτόκου, πράγμα που γίνεται με πολλές εκφράσεις χαράς και αγαλλίασης, οι οποίες του προσδίδουν θριαμβευτικό τόνο.