"Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του· και αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του· την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις· γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;
Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του.
Καθότι
και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους.
Σκέψου πόσο μεγάλη είναι αυτή αρετή· στ' αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να
λυπάται κάποιος για τους κακούς, και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς
περισσότερο παρά τους δίκαιους· αυτό ο απόστολος Παύλος το αναφέρει ως
άξιο θαυμασμού· εάν σε όλα σου τα έργα μπορέσεις να έχεις την συνείδησή
σου καθαρή, μην φροντίσεις να εκτελέσεις άλλη αρετή.
Σε
όλα σου τα έργα ας προηγηθεί η σωφροσύνη του σώματος σου και η
καθαρότητα της συνείδησής σου· διότι χωρίς αυτά τα δύο κάθε άλλη αρετή
θεωρείται μάταια για τον Θεό.
Να
γνωρίζεις ότι κάθε έργο που κάνεις χωρίς σκέψη και εξέταση υπάρχει
μάταιο· καθώς ο Θεός υπολογίζει την αρετή με την διάκριση και όχι με την
αδιάκριτη ενέργεια".
Θα σας περιγράψω μια παράξενη συνάντηση.
Ήταν Χριστούγεννα με το παλιό ημερολόγιο του 2012. Την προηγούμενη είχα πάει να εξομολογηθώ διότι είχα μεγάλο πρόβλημα οικονομικό, έμεινα 3-4μέρες νωρίτερα χωρίς ρεύμα και ένιωθα να καταρρέω.Ήμουν μήνες άνεργη και πίστευα ότι θα πεθάνω από πείνα και κρύο. Ήθελα κάπου να ακουμπήσω, να πω τον πόνο μου και επέλεξα τον "Πνευματικό"...
Του είπα ότι είμαι σε άθλια κατάσταση και χωρίς ρεύμα, χωρίς δουλειά και φαγητό. Με συμβούλεψε να δείξω δύναμη και να μην φοβάμαι.....
Έφυγα με ανάλαφρη την καρδιά και την ψυχή παρ΄όλο που το πρόβλημα μου παρέμεινε.
Την επόμενη μέρα πήρα το λεωφορείο να πάω στο κέντρο της πόλης. Περίπου στις Δωδεκαώροφες ανέβηκε ένας νέος γύρω στα 30-33 και ζήτησε την βοήθεια του κόσμου γιατί το σπίτι του ήταν χωρίς ρεύμα και είχε νεογέννητο μωρό. Ο κόσμος έδειξε αναισθησία γιατί καθημερινά ανεβαίνουν και ζητιανεύουν πάρα πολλοί και έχουν κουραστεί.
Ξάφνου έφτασε κοντά μου και εγώ χαμογελούσα γιατί ίσως ήμουν η μόνη που καταλάβαινα τι έλεγε.
Κύταξα το πρόσωπο του για να δω αν λέει ψέμματα. Αυτό που αντίκρυσα ήταν ένα αγαθό αγγελικό πρόσωπο ίδιο με αυτό του Χρηστού. Τα ίδια μεγάλα αθώα θλιμμένα μάτια, μουσάκι, ανοιχτόχρωμος και ίσως αρκετά μικροκαμμωμένος.
Είχα όλο και όλο 2 ευρω στην τσέπη μου και χωρίς να σκεφτώ τα έδωσα αδιαφορώντας αν θα έχω εισιτήριο για επιστροφή ή αν θα γυρίσω με τα πόδια. Ήταν ότι είχα και δεν είχα εκείνη τη στιγμή την δεδομένη, και ήμουν νηστική.
Σας παρακαλώ φώναξε με ηρεμία ο νέος "Μην με εγκαταλείπετε, έχω ανάγκη την βοήθεια σας", κάποιοι φιλοτιμήθηκαν και έδωσαν κάτι ψιλά.
"Υπάρχει κάποιος άλλος που θα βοηθήσει διότι κατεβαίνω σε αυτή τη στάση"
Ε! και τι μας το λες είπαν κάποιοι. Κάνε ότι νομίζεις.
Δεν νομίζω ότι αυτά τα λόγια θα τα ελεγε κάποιος ζητιάνος.Εκλιπαρούσε με λίγες λέξεις χωρίς να παίζει κάποια κασέτα που συνήθως ακούμε. Αντίθετα πιστεύω ακράδαντα ότι αυτός ο συγκεκριμένος ανέβηκε στο λεωφορείο για μένα, ή έτσι θέλω να πιστεύω.Κατέβηκα από το λεωφορείο με δάκρυα στα μάτια και έκανα 40 λεπτά για να συνέλθω από τη συγκίνηση.
Λίγο αργότερα χτύπησαν μερικά τηλέφωνα και το πορτοφόλι μου γιέμισε ευρω από κάποια πράγματα που προσπαθούσα να πουλήσω 3χρόνια και δεν τα κατάφερνα, τα κατάφερα εκείνη τη μέρα και μπόρεσα και έκανα κι εγώ γιορτές σαν άνθρωπος.
Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα του και εγώ έβγαλα τα δικά μου.
Γράφει η Μ. Σ.
Γράφει η Μ. Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου