Α-Ω ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ Ντοματίνια κόκκινα τουρσι

Πλένετε τις ντομάτες της αρεσκείας σας, και τις τοποθετείτε στο βάζο με λίγο σκόρδο, σέλινο, άνηθο

Ετοιμάστε Άλμη σας
Σε μια μικρή κατσαρόλα τοποθετείστε
1,5 φλιτζάνια ξύδι μήλου μηλίτη
1,5 φλιτζάνια φιλτραρισμένο νερό
2 κουταλιές αλάτι
ζάχαρη 2 κουταλιές
4-8 σκελίδες σκόρδο, κομμένο σε φέτες
πρέζα κόλιανδρο
4-6 κόκκους πιπεριού
λίγους σπόρους μουστάρδας

Φέρετε το μίγμα σε βρασμό για 3-5 λεπτά. Μόλις κρυώσει
Ρίξτε το άλμη σε βάζα σας πάνω από τις ντομάτες. Είναι αρκετό για περίπου 3, ίσως 4 ποτήρια ανάλογα με το πόσο εξατμίζεται

 

Σπόροι από ντόπιες ποικιλλίες για τουρσί

 https://www.sporosbank.com/423483996#!/%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B9---n%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B1

Α-Ω ΑΦΥΠΝΙΣΗ.Δείτε τι ετοιμάζουν για μας στο μέλλον

Α-Ω Περιμένοντας τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα

Τα ήθη και έθιμα των προγόνων μας  για τα Χριστούγεννα

Το ρόδι της πρωτοχρονιάς και η γούρικη κρεμμύδα,
να αλλάξουμε την τύχη σου, στου χρόνου τη σελίδα…
Να’χεις μέσα στο σπίτι σου, πλούτη και ευτυχία,
μα προπαντός μες στην καρδιά, γαλήνη και ηρεμία!

Λόγο ημερών κρίσης του πολιτισμού και της θρησκείας μας, αποφάσισα να αναφερθώ σήμερα για άλλη μια φορά στους προγόνους μας!
Πως περιμένανε τα Χριστούγεννα οι πρόγονοί μας μια και στις μέρες μας Χριστούγεννα θεωρούμε το δώρο, την βόλτα στα μαγαζιά, και το ρεβεγιόν
Και με τις αναγκαστικές προσμίξεις των λαών σε λίγο δεν θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θυμούνται αυτές τις ιστορίες μια και ο στόχος είναι να ξεχάσουμε τα πάντα, την ιστορία μας, τα ήθη και έθιμα μας, την θρησκεία μας, το παρελθόν μας.

Είμαστε ο μόνο λαός που εντάξαμε με τόση ευκολία στο καλάθι τις παραδόσεις μας για να γίνουμε ξενομανείς με λυπεί το γεγονός, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Η αφετηρία λοιπόν για τις γιορτές των Χριστουγέννων τοποθετείται  στα μέσα Νοέμβρη, στις 14 Νοεμβρίου για την ακρίβεια.Είναι η μέρα του Αγίου Φιλίππου και ξεκινάμε την νηστεία των Χριστουγέννων, τα λεγόμενα ΣΑΡΑΝΤΑΡΙΑ

«Μισόφαγες, μισόσπειρες, μισό κονόμα να’χεις…»  

 Οι νοικοκυρές έδεναν σε ένα μαντήλι σπόρους από σιτηρά ή οπωροκηπευτικά και τα πήγαιναν στην εκκλησία στις 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ (ανήμερα της Παναγίας της «Μεσοσπορίτισσας») να τα διαβάσει ο παπάς, ώστε όταν πέσουν στη γη, να ευοδωθεί η σπορά και να αποκομίσει ο νοικοκύρης έστω και τα μισά κέρδη από αυτά που θα ήθελε!
Στα Εισόδια της Παναγιάς έκαναν για σούπα τα "πλειοκούκια"
Μαγείρευαν λοιπόν μια σούπα με όλα τα γεννήματα τα διαβασμένο για να ευλογηθούν οι σπορές, που αποτελούνταν από φακές, φασόλια, ρεβίθια, κουκιά, καλαμπόκι, στάρι. Και γύρω από τη ζεστή θαλπωρή της ξυλόσομπας τρώγανε το δείπνο, και οι γεροντότεροι έλεγαν ιστορίες φανταστικές για τον έξω κόσμο, εκτός του χωριού στα παιδιά.

Την Παραμονή των Χριστουγέννων η μάνα έφτιανε το ΧΡΙΣΤΟΚΟΥΛΟΥΡΟ, με μαύρη σταφίδα, καρύδια και σουσάμι και αμύγδαλα το περίμεναν τα παιδιά με μεγάλη χαρά, για να το σταυρώσει ο γεροντότερος πάνω στο τραπέζι και μετά να το κόψει.
 Το χριστόψωμο το παρασκευάζουν οι γυναίκες με ιδιαίτερη φροντίδα και υπομονή. Χρησιμοποιούν ακριβά υλικά, ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα, γαρίφαλα, και καθώς ζυμώνουν λένε: «Ο Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει».
Όταν πλάσουν το ζυμάρι, παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα, ενώ με την υπόλοιπη φτιάχνουν ένα σταυρό με λωρίδες και τον τοποθετούν πάνω στο ψωμί. Στο κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι και στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το μαχαίρι ή με το πιρούνι, όπως λουλούδια, φύλλα, καρπούς, πουλιά.

Σε άλλα χωριά συνηθίζουν να κρεμάνε στους τοίχους και τις εξώπορτες πλεξούδες από σκόρδα, πάνω στις οποίες καρφώνουν γαριφαλάκια για να διώξουν την κακογλωσσιά που «καρφώνει» την ευτυχία του σπιτιού τους.Την εξώπορτα των σπιτιών κοσμεί, επίσης, ένα στεφάνι από έλατο, διακοσμημένο με χριστουγεννιάτικα στολίδια. Σύμφωνα με την παράδοση, το στεφάνι φέρνει τύχη στους ενοίκους του σπιτιού.

Στην Ευρώπη, υπήρχε παλαιότερα η συνήθεια να μαγειρεύουν μεγάλα πουλιά για το γιορτινό γεύμα. Προτιμούσαν τους φασιανούς, τις χήνες και τα παγόνια. Όταν, όμως δοκίμασαν τη γαλοπούλα, την καθιέρωσαν ως το κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο γεύμα, όσοι ήταν πιο πλούσιοι προτιμούσαν τους φασιανούς.


Για τα παιδιά η Παραμονή ήταν ιεροτελεστία με τα κάλαντα, να μαζέψουν τα κέρματα με τα κάλαντα.
Τα χαράματα όλοι στην Εκκλησιά να γιορτάσουν την γέννηση με το Χριστό, η μεγαλύτερη ημέρα εορτής.

Η νοικοκυρά τοποθετεί ένα καλό ρόδι στα εικονίσματα του σπιτιού από την ημέρα του Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς όλη η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία. Ο νοικοκύρης του σπιτιού έχει στην τσέπη του το ρόδι για να πάρει την ευλογία της λειτουργίας. Όταν γυρίζουν στο σπίτι, πρώτος αυτός, ανοίγει την πόρτα και στην είσοδο πετάει με δύναμη το ρόδι για να σπάσει και μαζί ένα σιδερένιο αντικείμενο λέγοντας: «Με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος και όσες ρώγες έχει το ρόδι τόσες λίρες να’ χει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».

Ένα γερό ρόδι που βγάζει ζουμερές, γερές και κατακόκκινες (ρουμπινί) ρώγες, δίνει το μήνυμα πως ακολουθούν χαρούμενες και ευλογημένες ημέρες κατά τη διάρκεια του νέου έτους. 

Το πλήθος τους σημαίνει τα χρήματα που περιμένει ο νοικοκύρης να μπουν στο σπίτι όλη τη χρονιά…

Άλλοι κρεμούσαν στις πόρτες από έξω σκληροκρεμμύδα που συμβολίζει ότι το σπίτι που είχε την σκληροκρεμμύδα με ρίζα, θα ξεπερνούσε κάθε δυσκολία οικονομική.

Η Πρωτοχρονιά λοιπόν, όπως αυτή διαμορφώθηκε κάτω από την επίδραση της Εκκλησίας και τη σύνδεσή της με τη γιορτή του Αγίου Βασιλείου, διαιωνίστηκε μέχρι σήμερα σαν λαϊκή γιορτή. Τα σημαντικότερα έθιμα αυτής είναι τα ακόλουθα:

•  Η διανομή στα παιδιά δώρων, τα οποία οι νοικοκυρές παρασκευάζουν στα σπίτια. Αυτά κυρίως είναι γλυκίσματα, όπως κουραμπιέδες, μελομακάρονα κ.ά.
•  Συντροφιές μικρών παιδιών από την παραμονή ψάλλουν τα κάλαντα στα σπίτια και στα μαγαζιά και μαζεύουν φιλοδωρήματα.
• Τα μεσάνυχτα της παραμονής, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τις 12, σβήνουν τα φώτα και οι οικογένειες γύρω από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι ψάλλουν ύμνους, ανταλλάσσουν φιλιά και κόβουν την πατροπαράδοτη βασιλόπιτα. Εκείνος μάλιστα που βρίσκει στο κομμάτι του το νόμισμα, που είναι κρυμμένο μέσα σ’ αυτήν, θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς.
• Πολλοί καλούν έναν που να έχει «καλό ποδαρικό» το πρωί της Πρωτοχρονιάς.
• Επίσης δε δίνουν τίποτα έξω από το σπίτι, δε ρίχνουν νερό έξω από αυτό και δεν αναφέρουν ονόματα επιβλαβών ζώων, εντόμων κ.λ.π.

Η βασιλόπιτα

Η πίτα, που φτιάχνουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και που κόβεται σε πανηγυρική συγκέντρωση των μελών της οικογένειας ή και άλλων συγγενών και φίλων, έχει τις ρίζες της στα αρχαία ελληνορωμαϊκά έθιμα.

Στα Κρόνια (εορτή του θεού Κ(Χ)ρόνου, που λατρεύονταν στην Ελλάδα) και στα Σατουρνάλια (saturnalia) της Ρώμης, έφτιαχναν γλυκά και πίτες, μέσα στα οποία έβαζαν νομίσματα και σε όποιον τύχαινε το κομμάτι, ήταν ο τυχερός της παρέας...

Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιμο με τη Βασιλόπιτα. Και η ιστορία της έχει ως εξής. Ο Μ. Βασίλειος, για να προστατεύσει την περιφέρειά του, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, από επιδρομή αλλοφύλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, για να τα δώσει στους εχθρούς, ώστε να τους δελεάσει, για να μην λεηλατήσουν την περιοχή του. Ο εχθρός, όμως, τελικά, δεν κατόρθωσε να εισβάλει στην Καισάρεια και τα τιμαλφή έμειναν. Τότε, ο Μ. Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίττες - ψωμάκια, μέσα στις οποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόμισμα, ή κάτι άλλο από όλα τα πολύτιμα πράγματα που είχαν μαζευτεί. Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν σε όλους και ο καθένας κράταγε ό,τι του τύχαινε. Πάρα πολλά έτυχαν και στα παιδιά...

Ο Θείος Φώτης ο Ντέμκας (αυτός που είχε τα σουτζουκάκια ΦΩΤΗΣ στο Ωραιόκαστρο) πολλές φορές ερχόταν στα σπίτια μας και μας έριχνε φουντούκια, αμύγδαλα και καρύδια εκείνη την μέρα και έλεγε ότι ήταν για να έχουμε αφθονία στο σπίτι.

 Ένα ακόμη έθιμο είναι «το ποδαρικό» κατά το οποίο νοιάζονταν οι νοικοκυραίοι να μπει πρώτος στο σπίτι τους την Πρωτοχρονιά ένας καλότυχος, γουρλής -παιδί συνήθως που ζούσαν και οι δυο γονείς του-, για να πάει καλά όλη η χρονιά. Έμπαινε με το δεξί πόδι για να πάνε όλα δεξιά, δηλαδή ευνοϊκά. Αντίθετα απέφευγαν έναν γρουσούζη, (γ)καντέμη, (τουρκ. Kademstz), κατσικοπόδαρο. Η νοικοκυρά τον κερνούσε γλυκό του κουταλιού, συνήθως κυδώνι, καρύδια καθαρισμένα και του έδινε ένα νόμισμα μικρό ή μεγάλο σε αξία ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Το νόμισμα το τύλιγε σε μπαμπάκι και το τοποθετούσε μέσα στο δεξί παπούτσι του…»

 Σε όλα τα σπίτια, παραμονές Χριστουγέννων θα έπλαθαν και θα έψηναν τις τηγανίτες, ή λαλαγγίτες. Στο σοφρά ή σε κάποιο τραπέζι κοντά στην φωτογονία, η μητέρα και τα κορίτσια έπλαθαν το έτοιμο ζυμάρι σε χοντρό μακαρόνι, τις τηγανίδες, και το δίπλωναν τεχνικά στα τέσσερα. Μετά το έριχναν στη μεγάλη τηγάνα που ήταν γεμάτη καυτό λάδι πάνω στη φωτιά, για να ψηθεί. Η πρώτη λαλαγγίτα, μεγάλη και στρογγυλή με σταυρό στη μέση ήταν του Χριστού, η δεύτερη παρόμοια του σπιτιού κ.λ.π. 
Τις ψημένες τις έβαζαν μέσα σε μπουρέκια (στρογγυλά μπακιρένια ταψιά) και σε λεκάνες. Όταν στράγγιζαν καλά τις έβαζαν σε κοφίνια και τις κρεμούσαν ψηλά. Η ποσότητα του ζυμαριού που θα γινόταν τηγανίτες ήταν αρκετή και πάντοτε ανάλογη με τον πληθυσμό της φαμελιάς. Η φωτιά για τις έπρεπε να είναι δυνατή και να έχει διάρκεια.

«Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!»

Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη. Να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ’ αφήσουν τ’ όνομα το πατρικό να σβήσει.

Το τάισμα της βρύσης

Στην Κεντρική Ελλάδα οι κοπέλες, τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα των Χριστουγέννων (αλλού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση "για να κλέψουν το άκραντο νερό". Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ' όλη τη διαδρομή. Όταν φτάνουν εκεί, την "ταϊζουν", με διάφορες λιχουδιές: βούτυρο, ψωμί, τυρί, σιτάρι ή κλαδί ελιάς και λένε: 

"Όπως τρέχει το νερό σ' βρυσούλα μ', έτσ' να τρέχ' και το βιο μ'". 

Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, "κλέβουν νερό" και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες, μέχρι να πιουν όλοι από τ' άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.  

 

Η γιορτές τελειώνανε με τα φώτα, όπου ο παπάς περνά και αγιάζει κάθε σπίτι με Αγιασμό των Θεοφανείων για να φύγουν τα καλικατζαράκια.

+Δεν είναι μόνον αυτά, είναι και άλλα πολλά σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδος που περιμένω να μου στείλετε για να περιγράψουμε και να μείνουν στους νεώτερους


Γράφει η Σοφία Κυριακίδου

 
 

Α-Ω Ένα από τα θαύματα του Θεού στη Θεσσαλονίκη του 1950-55

Μετά το 1951-54 περίπου δεν θυμάται ακριβώς ημερομηνία η θεία μου Πλιακοπούλου Γιαννούλα, που περιγράφει το γεγονός, ήταν Παραμονή Πρωτοχρονιάς και πείνα και φτώχεια πολύ! Ο κόσμος την έβγαζε με ξερό ψωμί στη Θεσσαλονίκη και στα περίχωρα! Ο κόσμος έπεφτε από την πείνα.

Και ξαφνικά έπιασε και φοβερό κρύο, χειμώνας βλέπετε τα σύννεφα κατεβήκαν χαμηλά και πήγαινε για χιονοθύελα.

Τότε σμήνη από πάπιες άχισαν να κατεβαίνουν στην παραλία του Θερμαικού μέχρι την Επανωμή
χιλιάδες πάπιες χρωματιστές και πρασινοκέφαλες, πανέμορφες και καλοταισμένες που πετούσαν πιθανώς για ζεστότερα μέρη.

Ο κόσμος φυσικά όρμησε και τις έπιαναν πολύ εύκολα, παρόλο που ήταν άγριες αυτές καθόταν λες και ήρθαν να τους ταίσουν, σαν ένα Χέρι να τις έστειλε, Χέρι Θεού για να κάνει ο κόσμος γιορτές.
Και όντως πολύς κόσμος έκανε Γιορτινές μέρες με κρέας, που τότε ήταν δυσεύρετο και απλησίαστο.

Την επόμενη χρονιά το ίδιο έγινε με τα μπλε καβούρια (τους λεγόμενους Ιταλούς) όπου
ο πληθυσμός του μπλε καβουριού ήταν έντονα αυξημένος τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 και τάισε πολύ κόσμο.

Γιατί πάντα ο Θεός τα παιδιά του, αυτά που πιστεύουν και ανταποκρίνονται στα καλέσματα του δεν τα αφήνει! Πάντα αναταποκρίνεται σε κάθε προσευχή όταν γίνεται μέσα από την ψυχή την καθαρή!
Απλώς έχουμε πάψει οι περισσότεροι από απογοήτευση να προσευχόμαστε, νομίζουμε ότι έχουμε πού σημαντικά πράγματα να κάνουμε στη ζωή μας και τρέχουμε για όλα τα άλλα, ξεχνώντας το πιο σημαντικό, να ευχαριστούμε αυτόν που μας έδωσε ζωή, και μας επιτρέπει να ζούμε σε αυτή τη ζωή.

Γράφει η Σοφία Κυριακίδου
1/11/2016

Οι φωτογραφίες είναι από
Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη
 

Α-Ω ΞΥΔΙ, τι σημαίνει για ένα σπίτι και μια νυκοκοιρά το χειροποίτο ξύδι

Επειδή προβλέπω δύσκολες ώρες τα επόμενα χρόνια, για μένα το ξύδι είναι απαραίτητο εργαλείο στο σπίτι, σαν φάρμακο, και σαν καθαριστικό

Έτσι εδώ και 2-3 χρόνια ξεκίνησα να παρασκευάζω το δικό μου γνήσιο βιολογικό ξύδι από τα σταφύλια που καλλιεργούμε χωρίς φάρμακα

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να κάνει κανείς μερικά κιλά από γνήσιο ξύδι χωρίς συντηρητικά και χημικά γιατί ως γνωστό αυτό που αγοράζετε από έξω δεν είναι ξύδι, αλλά χημικό κατασκεύασμα, το γνήσιο ξύδι είναι πιο ακριβό από καλό κρασί

Σε τι το χρησιμοποιώ
Γενικό καθαριστικό για το σπίτι
Διαλύουμε και ανακατεύουμε μισό φλιτζάνι ξίδι και 1/4 φλιτζανιού μαγειρική σόδα σε δύο λίτρα ζεστό νερό. Το διάλυμα διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα και καθαρίζει τζάμια, καθρέφτες, τις αποθέσεις ασβεστίου σε βρύσες και κεραμικά πλακίδια

Πλένω τις βεράντες μου με ξύδι για να ξεμυρίζει από τις οσμές των κατοικίδιων

 Για το πλύσιμο των πιάτων
Πράσινο ή άσπρο σαπούνι από λάδι ελιάς. Το τριμμένο σαπούνι ελιάς, διαλυμένο σε ζεστό νερό, χρησιμοποιείται για γενικό καθαρισμό, για πλύσιμο πιάτων, για σφουγγάρισμα δαπέδων και βέβαια για πλύσιμο ρούχων. Για επίμονους λεκέδες, προσθέτουμε λίγο ξίδι.

Για τα άλατα από το βραστήρα του νερού
Βράζουμε μέσα μισό φλιτζάνι ξίδι σε δύο φλιτζάνια νερό. Ξεπλένουμε καλά με ζεστό νερό όσο ο βραστήρας είναι ακόμη ζεστός.

 Για τον καθαρισμό των χαλιών
Ο σωστός καθαρισμός των χαλιών κατά την διάρκεια της χρήσης τους γίνεται με ηλεκτρική σκούπα. Πριν την αποθήκευσή τους το καλοκαίρι, γυρίστε το χαλί σας ανάποδα και πατήστε το πριν το καθαρίσετε, όπως θα το πατούσατε και από την κανονική πλευρά του πέλους του. Με αυτόν τον τρόπο θα πέσει μεγάλο μέρος της σκόνης που έχει εισχωρήσει μέσα στη βάση του χαλιού και έτσι θα καθαριστεί καλύτερα.
Για τον καθαρισμό του χαλιού σας χρησιμοποιείτε 3 μέρη χλιαρού νερού και ένα μέρος λευκού ξυδιού με λεβάντα

ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΗ Όταν πλένουμε χόρτα και σαλάτες στο τελευταίο πλύσιμο ρίχνουμε ξύδι και όλα τα ζουζούνια βγαίνουν στην επιφάνεια

Ψεκάζω τα ζώα με ξύδι λεβάντα και δεντρολίβανο για να μην κολλούν ψείρες-ψύλλους κλπ

Βοηθά στον διαβήτη.  Η ικανότητα του ξιδιού να μετριάζει τα επίπεδα ινσουλίνης και γλυκόζης φαίνεται πως το κάνουν ιδιαίτερα ωφέλιμο για τους διαβητικούς. Σε μια σουηδική μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2005 στο περιοδικό European Journal of Clinical Nutrition, όταν οι συμμετέχοντες έτρωγαν ένα απλό γεύμα υδατανθράκων με βάση το λευκό ψωμί, αλλά συμπλήρωναν με ξίδι, βίωναν σε μικρότερο βαθμό μια απότομη αύξηση γλυκόζης στο αίμα. Η κατανάλωση του ξιδιού στα γεύματα έχει χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία στο σπίτι πριν την έλευση της φαρμακευτικής θεραπείας του διαβήτη.

 Αντιμετωπίστε τις ψείρες με φυσικό τρόπο. Τα παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν το ξίδι στα παιδιά στο ξέβγασμα των μαλλιών μετά το λούσιμο για να αποφύγουν τις ψείρες.

Κάνει καλό στους μυϊκούς πόνους. Μια κουταλιά της σούπας ξίδι κι ένα ποτήρι νερό μειώνει τους μυϊκούς πόνους και την κόπωση, χάρη στα αμινοξέα και τα οξέα του καλίου.

Το χρησιμοποιώ στη μαγειρική να σβήνω σάλτσες αντί για κρασί δίνει υπέροχα αρώματα

Ανακουφίζει τα πόδια σε μυκητιάσεις. Ξεπλύνετε καλά τα πόδια αρκετές φορές την ημέρα με ξίδι μήλου μηλίτη. Το οξύ περιεχόμενο του ξιδιού βοηθά να σταματήσει η ανάπτυξη μυκήτων και ανακουφίζει από τον κνησμό

 

 Ανακουφίζει πεπτικά προβλήματα  Αν αντιμετωπίζετε προβλήματα με διάρροια, δυσκοιλιότητα ή εμετό, το ξύδι μπορεί να βοηθήσει. Οι αντιβιοτικές ιδιότητες του ξυδιού μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία προβλημάτων του στομάχου που προέρχονται από κάποιο παράσιτο

 

Θεραπευτικές Ιδιότητες Το ξύδι είναι φάρμακο στον υψηλό πυρετό, στο άσθμα, την δηλητηρίαση, ταχυκαρδίες, παχυσαρκία, αρθρίτιδα και άλλα.
Διαλύστε δυο κουταλιές ξύδι (κρασόξυδο ή μηλόξυδο) σε ένα ποτήρι κρύο νερό και πιείτε το. Μπορείτε να το κάνετε κάθε μέρα.
Το παγωμένο ξύδι ανακουφίζει από τα εγκαύματα.
Αυτά και πολλά που δεν μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή 

Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμάσετε το δικό σας ξύδι?

Α-Ω Αυτές είναι οι συνέπειες των HOT SPOT στις πολεις μας, κάποιοι άλλοι τα έχουν ζήσει πριν από εμάς και περιγράφουν την αγωνία τους.Κανένα ΜΜΕ δεν θα σας τα δείξει

Γαλλίδα που γεννήθηκε και κατοικεί στο Καλαί-Calais(Γαλλία), εξιστορεί τις συνέπειες των Hot Spots (πόλεις μέσα σε πόλεις) για τους Λαθρομετανάστες γιατί τις πραγματικές συνέπειες μας τις κρύβουν
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ 

Μερικές σκέψεις για το επερχόμενο εργασιακό νoμοσχέδιο... του Θεόδωρου Κουτρούκη

 

Θεόδωρος Κουτρούκης €

Μερικές σκέψεις για το επερχόμενο εργασιακό ν0μοσχέδιο

Έχει πράγματι κυλήσει πάρα πολύ νερό στο αυλάκι από τότε που στην εισηγητική έκθεση του νόμου 1264/82 σημειωνόταν ότι «οι συνδικαλιστικές ελευθερίες τόσο περισσότερο συμβάλλουν στην κοινωνική ισορροπία (….) όσο περισσότερο η πολιτεία ισχυροποιεί την άσκηση τους».

Οι δεκαετίες της ευημερίας έδωσαν μετά το 2010 τη θέση τους στην δεκαετία των Μνημονίων και του διεθνούς οικονομικού ελέγχου για τα οικονομικά και κοινωνικά πράγματα στη χώρα μας.  Μεταξύ άλλων οι συστάσεις των Πιστωτών για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας συμπεριλαμβάναν πιέσεις για την αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου αναφορικά με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις ομαδικές απολύσεις, τον κατώτατο μισθό και τη συνδικαλιστική δράση.

Ας δούμε ένα-ένα αυτά τα κρίσιμα θέματα.

Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις στη χώρα έχουν υποστεί ήδη βαριά πλήγματα με τις νομοθετικές αλλαγές της τελευταίας πενταετίας. Δεν έχει νόημα εδώ η συζήτηση τεχνικών λεπτομερειών, αλλά το φλέγον ερώτημα προς την πολιτική και οικονομική ηγεσία είναι: 

Οφείλει η Ελλάδα να ακολουθεί τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (τριμερής συνεργασία, κοινωνικός διάλογος) ή θα αφήσει τον προσδιορισμό των όρων αμοιβής και εργασίας στην Αγορά ή/και σε κάποιες κρατικές ρυθμίσεις των ελαχίστων όρων;

Ο ομαδικές απολύσεις στη χώρα μας περιορίστηκαν από αυστηρή εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία την τελευταία τριακονταετία. Εδώ μεγάλη σημασία έχει αν η εκάστοτε κυβέρνηση θα ελέγχει τις ομαδικές απολύσεις ή αν οι κοινωνικοί εταίροι θα μπορούν με συμφωνία τους να αλλάζουν κατά περίπτωση το επιτρεπόμενα όρια. Μολονότι ένας εκσυγχρονισμός είναι αναγκαίος, πρέπει να είναι σαφές ότι τυχόν απελευθέρωση των απολύσεων θα επιφέρει τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα μια αξιοσημείωτη αύξηση της ανεργίας. Μπορεί να αντέξει περεταίρω στρατιές ανέργων η ελληνική κοινωνία;

Ο Κατώτατος Μισθός υφίσταται ως έννοια σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ άλλες δεν διαθέτουν παρόμοια πρόβλεψη. Η εφαρμογή του κατώτατου μισθού συνήθως βοηθά ιδίως τους χαμηλόμισθους αλλά δημιουργεί και αρκετές στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας. Εδώ το κύριο θέμα είναι αν οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι θα μπορούν με συμφωνίες τους να θεσπίζουν εξαιρέσεις από τον κατώτατο μισθό κι -αν ναι- σε ποιο επίπεδο (εθνικό/κλαδικό/ομοιοεπαγγελματικό/επιχειρησιακό). Επίσης κρίσιμο είναι αν θα επιτραπεί σε ειδικές κατηγορίες μισθωτών (νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, μακροχρόνια άνεργοι, κ.λπ.) να αποκλίνουν από τον εθνικά καθοριζόμενο κατώτατο μισθό.

Τέλος, πολλά έχουν γραφτεί για τα όρια τις συνδικαλιστικής δραστηριότητας. Είναι πανθομολογούμενο το γεγονός ότι το θεσμικό πλαίσιό της συνδικαλιστικής δράσης θα πρέπει να εξορθολογιστεί κι, ενδεχομένως, να αντιμετωπιστούν κάποιες υπερβολές (έντονα καταχρηστικές απεργίες, μορφές χρηματοδότησης συνδικάτων κ.λπ.) που αγγίζουν κυρίως τον προστατευόμενο τομέα (δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί κ.λπ.), Ούτως ή άλλως ο συνδικαλισμός στον αμιγή ιδιωτικό τομέα διαθέτει πλέον εξαιρετικά περιορισμένο βεληνεκές. Ωστόσο, ακόμη κι αν πολλές φορές τα συνδικάτα φαίνονται αναποτελεσματικά κι ελάχιστα γοητευτικά, είναι ο μοναδικός αμυντικός μηχανισμός που διαθέτουν οι εργαζόμενοι μέσα στο «ολοκαύτωμα της αγοράς εργασίας.

Η αντανακλαστική αντίδραση στην κρίση με την προσέγγιση «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» δεν θα δώσει μακροπρόθεσμες λύσεις. Αν οι νέες ευέλικτες εργασιακές σχέσεις συνεχίσουν να εγκλωβίζονται στη μέγγενη της εξατομίκευσης, αν η επισφαλής εργασία παραμείνει εκτός της εμβέλειας του εργατικού δικαίου κι αν δεν αφυπνισθούν τα εργατικά συνδικάτα, οι Έλληνες μισθωτοί θα βιώνουν ένα σεληνιακό τοπίο, που θα θυμίζει λιγότερο τις ευρωπαϊκές αγορές εργασίας και περισσότερο το ασιατικό μοντέλο ανάπτυξης και απασχόλησης.