Των Βασιλικής Γιακουμίδου, Μαριλένας Παπαγεωργίου, Χριστίνας Σιδοπούλου
Καταπράσινα λιβάδια σπαρμένα με σιτάρι, η παλιά σιδηροδρομική γέφυρα χωρίς τρένα από καιρό, αμέτρητες κατακόκκινες παπαρούνες, ο Γαλλικός ποταμός κι η Πικρολίμνη. Αυτές τις εικόνες θα απολαύσουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια...
Ο δρόμος του ροδιού…
Από το 169ο χιλιόμετρο της σιδηροδρομικής γραμμής Σμύρνη-Αφιόν Καραχισάρ στις ροδιές του Νάρες… Μετά από το χαμό και το ολοκαύτωμα της Σμύρνης, οι πρόσφυγες περιπλανώμενοι στην «ξένη» τους πατρίδα, έμελε να βρουν την Ιθάκη τους στα χώματα της Μακεδονίας. Οι παλιότεροι αφηγούνται: «φτάσαν τότε στου Τούρκου μπέη το τσιφλίκι. Στο χωριό Νάρες, που θα πει “ρόδι” στα τούρκικα ήρθαν οι γονιοί μας από τα Φιλαδέλφεια, να φτιάξουν τη ρημαγμένη τους ζωή». Μια ζωή δανεική, σε αντίσκηνα, χωρίς νερό, μια αγελάδα και ένα χωράφι όλο τους το βιός. Μέχρι το 1924, που δόθηκαν τα πρώτα σπίτια. Τότε ήρθαν κι οι Θρακιώτες από τη στεριά με τα κάρα, τα κοπάδια, τα καζάνια, τους αργαλειούς και έμαθαν στους Μικρασιάτες τα μυστικά της γης, αλλά και οι Σαρακατσάνοι με τα ζώα και τις δικές τους συνήθειες. Τα ρόδια στα χρόνια σπάσανε και γλύκαναν την τύχη. Η μνήμη για να κρατηθεί, «βάφτισε» τον τόπο της ροδιάς με τ’ όνομα της παλιάς πατρίδας: Νέα Φιλαδέλφεια.
Με αρώματα βαριά… σαν ιστορία…
