Μνημόσυνο για τα θύματα της γενοκτονίας (Ωραιόκαστρο)

Ε.Π.Ω.Φ: Φωτογραφίες από το μνημόσυνο των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού στην εκκλησία του Ωραιοκάστρου στις 15 Μαίου 2011   Πολλοί από εμάς, λησμονούμε την σημασία της επετείου για την Ποντιακή γενοκτονία. Για την γιαγιά αυτή άραγες τι να σημαίνει; Η γιαγιά αυτή γνωρίζει ότι από το 1994 έχει αναγνωριστεί από το Ελληνικό κοινοβούλιο η 19η Μαίου, ως ημέρα μνήμης απέναντι στα θύματα της Τούρκικης θηριωδίας; Ίσως όχι. Παρ' όλα αυτά όμως, η γιαγιά ήρθε στην εκκλησία γιατί πιθανόν να αισθάνεται "υποχρέωση της" το να τιμά τους γονείς της και όλα τα θύματα της Ποντιακής γενοκτονίας παρακολουθώντας την επιμνημόσυνη δέηση....! (Γράφει ο Αλέκος Κεβρεκίδης οι φωτογραφίες πάρθηκαν από το αρχείο του)

προσκληση απο το Κεντρο Γλωσσων ΚΑΡΑΟΓΛΑΝΗ (κλείσιμο χρονιάς)

ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ

Την Κυριακή 22 Μαϊου, είχαμε την τιμή και τη χαρά να δούμε και να ακούσουμε από κοντά , την Ελένη Γλύκατζη  Αρβελέρ. Την είχε καλέσει ο σύλλογος Ποντίων και φίλων Ωραιοκάστρου για να μιλήσει για το ζήτημα των Ελλήνων  της Ανατολίας.

Ήρθε μισή ώρα νωρίτερα .Μόλις μπήκε, χειροκροτήματα επιπέδου σταρ ακούστηκαν αυθόρμητα. Κάθησε ήσυχα σε ένα κάθισμα, περιμένοντας. Σηκώθηκε και πήγε να μιλήσει η ίδια σε ένα παλληκάρι σε αναπηρικό καροτσάκι ,που διαπρέπει στα γράμματα.

Η αίθουσα, που μεταξύ μας κάποιοι φοβόμασταν μήπως και δε γεμίσει, άρχισε να γεμίζει.

Ανέβηκε στο βήμα. Ο χείμαρρος σοφίας και γνώσης άρχισε να χύνεται στον αέρα της αίθουσας μας. Εκείνη τη στιγμή μπήκαν στην αίθουσα ο τέως δήμαρχος και μετά από λίγο ο νυν.

Αν και ήμουν άυπνη το προηγούμενο βράδυ, ένιωσα να θέλω να τεντώσω όλες τις εστίες αντίληψης μου, ώστε να ρουφήξω όσα παραπάνω μπορούσα.

Όση ώρα μιλούσε σκεφτόμουν: «τίποτα δεν είναι τυχαίο~να από πού μπορεί να ξεπηδήσει ελπίδα, από την διανόηση και την σε βάθος γνώση~να και μια αλλιώτικη σταρ~`τι τυχεροί που είμαστε που παίρνουμε όχι μόνο γνώση απ αυτήν αλλά και από την ουσία της, όντας τόσο κοντά της».

Δε θα σας πω τι  ακριβώς μας είπε, δεν είμαι σε θέση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ένιωσα ως προς το περιεχόμενο της ομιλίας, πολύ αδιάβαστη, πολύ αδαής, πολύ ανιστόρητη. Και να φανταστείτε πως εξετάστηκα σε όλα τα βιβλία ιστορίας των έξι χρόνων της γυμνασιακής, λυκειακής εκπαίδευσης, και την ιστορία του οργανισμού την έπαιζα στα δάχτυλα.

Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για την ιστορία και τον τρόπο που πρέπει και μπορεί να διδάσκεται .Να τους πει ότι δεν μπορεί , στα πλαίσια της όποιας πολιτικής , να μη μαθαίνουν τα παιδιά νεότερη ιστορία, να μην ανατρέχουν σε πηγές για να ερευνήσουν και όλα να επαφίενται στην ευχέρεια του ατόμου να διαβάσει μετά το σχολείο. Μετά το σχολείο έρχεται ένας ανελέητος βιοπορισμός για τα παιδιά των περισσοτέρων , κι αν αυτά δεν έχουν διδαχθεί το πώς, τη μεθοδολογία της μελέτης και της έρευνας, δεν θα έχουν την πολυτέλεια του χρόνου αλλά ούτε κα το  know how να το κάνουν.

Από τις ερωτήσεις που έκανε ο κόσμος μετά, κατάλαβα ότι οι περισσότεροι ήταν στο ίδιο σημείο με μένα, αλλά και αρκετά χειρότερα.

Η λαμπρή ακαδημαικός αρκετές φορές είπε, «τα ΞΈΡΕΤΕ ΑΥΤΆ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ»και ήταν σίγουρη ότι τα ξέρουμε. Κατέβασα το κεφάλι την τρίτη φορά που το είπε και έτυχε να διασταυρωθεί το βλέμμα μας.

Τώρα είμαι σίγουρη ότι η Κυρία Αρβελέρ  μπορεί να ξέρει η ίδια της απέξω κι ανακατωτά πως χάσαν οι  ¨Ελληνες τις πατρίδες τους, αλλά δεν έχει ιδέαν πως συνεχίζουν να τις χάνουν οι επερχόμενες γενιές Ελλήνων μέσα στην μητροπολιτική πατρίδα τους, κάθε μέρα που δεν διδάσκονται ιστορία μια και κάθε κυβέρνηση    ανάγει την παιδεία σε χρηστικό πεδίο, παρ` όλο που ευαγγελίζεται το αντίθετο προ  παραμονής εκλογών.

Καλά που ακαδημαικά ,η Γαλλία ανέθρεψε την  κυρία Γλύκατζη, πήρε και το ‘Αρβελέρ’ κι έφερε από εκεί μαζί της τον αέρα της μη μιζέριας, και της  πνευματικής εργασίας με την αντίστοιχη ανταμοιβή. Πρύτανις στη Σορβόνη είναι τώρα

Σ αυτό το σημείο, γύρισα το κεφάλι προς τα πίσω και μετά δεξιά κι αριστερά. Αυτό που είδα με έκανε  κάπως να παρηγορηθώ. Φρακαρισμένη ήταν η αίθουσα, όρθιοι, ουρές ,λες  και είχαμε Ανάσταση .Να λοιπόν που κι άλλοι   ήρθαν να απολαύσουν ιστορία αυτό το κυριακάτικο πρωινό. ¨Αραγε, αν δεν ήταν η κρίση θα ερχόντουσαν; Μήπως η κρίση, βγάλει αδυναμίες και ανάγκες παραμελημένες στη φόρα;

Χαμένο κόπο σαν να είδε το θέμα της αναγνώρισης πια η Κυρία Αρβελέρ, ως ρομαντική εγώ δεν θέλω να το δω έτσι, αλλά το προχωρώ κι ακόμη παραπέρα, πιάνοντας ένα σενάριο αυτοπροσδιορισμού των κοινωνιών που, όπως μας είπε αναγνωρίζει η Ευρωπαική  Ένωση.

Κι αν, τελευταία, είμαι πολύ ευφάνταστη , είμαι και εξαιρετικά ευαίσθητη σε παρατήρηση και καταγραφή . 

Αν η Κυρία Αρβελέρ δεν μπορεί να μας πει παραπάνω, γιατί, όπως λέει ,έχει γαλλικό διαβατήριο, εμείς που έχουμε ακόμα ελληνικό, ας ξεστραβωθούμε λίγο και τον ελεύθερο μας χρόνο από τις επιταγές που μας κηνυγούν , τις καινούργιες επιταγές της κυβέρνησης που θα βάλει  έκτακτη εισφορά στους μικρομεσαίους που μόλις πλήρωσαν έκτακτη φορολογία, βλέπε περαίωση, ας αγοράσουμε βιβλία Ιστορίας  ή έστω ιστορικά μυθιστορήματα, ή νουβέλες αν σας πέφτουν πολλές οι σελίδες κα τις φοβάστε. Εγώ τουλάχιστον έτσι έκανα. Αγόρασα το βιβλίο που είχα καιρό στο μυαλό, ‘ΟΎΤΕ Τ` ΌΝΟΜΑ ΤΗΣ’ ,από την έκθεση βιβλίων με σχετικό ιστορικό περιεχόμενο που στήθηκε έξω από το μέγαρο της εκδήλωσης.

Από κάπου πρέπει να αρχίσουμε, αδέλφια , όλοι εμείς που θέλουμε να συνεχίσουμε στον ελλαδικό χώρο και να αυτοπροσδιοριζόμαστε  Έλληνες, όσο μας επιτρέπεται ακόμη.

Ευχαριστώ το σύλλογο ποντίων που μου έδωσε τη δυνατότητα γι αυτές τις σκέψεις και τις αποφάσεις.

Γράφει η Καραογλάνη Αναστασία

                                               

ΑΠΟ ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ

ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ 22/5/2011

Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του δημοτικού κτιρίου «Π. ΜΕΛΑΣ» στο Παλαιόκαστρο του δήμου Ωραιοκάστρου πραγματοποιήθηκε το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης μνήμης για τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, που διοργάνωσε η Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου και Φίλων σε συνεργασία με το δήμο Ωραιοκάστρου (το πρώτο μέρος πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15/5/11 με την τέλεση του μνημοσύνου υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των 353.000 προγόνων μας που έπεσαν θύματα της πρωτοφανούς για τον 20ο αιώνα κεμαλικής θηριωδίας). Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε ομιλία με εισηγήτρια την Πρύτανη του Πανεπιστημίου Σορβόνης,  Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, η οποία ήρθε από το Παρίσι ειδικά για την εκδήλωση αυτή. Θέμα της ομιλίας της κ. Γλύκατζη - Αρβελέρ ήταν: «ΠΟΝΤΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ». Η κ. Γλύκατζη- Αρβελέρ, η οποία καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας της κράτησε το ακροατήριο σε κατάσταση εκστασιασμού και άκρας σιωπής, αναφέρθηκε στην απαρχή της εγκατάστασης των πρώτων αποίκων από την Ελλάδα στον Πόντο, στην ιστορική διαδρομή των Ποντίων στο διάβα των αιώνων και ολοκλήρωσε την τοποθέτησή της με τη γενοκτονική συμπεριφορά του κράτους των Νεοτούρκων. Στη συνέχεια η κ. Γλύκατζη- Αρβελέρ απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που της τέθηκαν από το κοινό με το γνωστό ευθύ και άμεσο λόγο της διανθιζόμενο αρκετές φορές με το χιούμορ που τη διακρίνει.

Την ομιλήτρια προλόγισε ο πρόεδρος το Δ.Σ της ΕΠΩΦ Ηρακλής Τσακαλίδης, ο οποίος και απήγγειλε το ποίημα του Χρήστου Αντωνιάδη «Την πατρίδαμ έχασα». Χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Ωραιοκάστρου, Δημήτρης Σαραμάντος.

    

Στη συνέχεια ο δήμος Ωραιοκάστρου παρέθεσε τιμητικό γεύμα στην υψηλή προσκεκλημένη σε γνωστό εστιατόριο της περιοχής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η γνωστή ζωγράφος της πόλης μας Μάρη Βεργουλίδου δώρισε στην ομιλήτρια έναν πίνακα ζωγραφικής εμπνευσμένο από την Ποντιακή Γενοκτονία ενώ από δικό της έργο φιλοτεχνήθηκε και η αφίσα της εκδήλωσης.

Αναμνηστικό δώρο απένειμε στην ομιλήτρια ο δήμαρχος Ωραιοκάστρου ενώ αίσθηση έκαναν τα δώρα της ΕΠΩΦ προς την κ. Γλύκατζη Αρβελέρ, μια πήλινη σύνθεση του Γιώργου Συμεωνίδη που αναπαριστά τον πεσόντα πόντιο μαχητή με προσκέφαλο την ποντιακή λύρα καθώς και μια φοτά (ποντιακή ποδιά) σύμβολο των αγώνων των Ποντίων για την ελευθερία.

ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ

ΚΟΝΤΑΞΟΠΟΥΛΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ

Θεσσαλονίκης & Μελ. Μερκούρη

ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟ 570 13 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ε-ΜAIL: οraman@oraman.eu

Συγκλονιστικά καθηλωτική η κα Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, στην ομιλία της στο Ωραιόκαστρο

Κυριακή 22/5. Όσοι χώρεσαν τελικά στην κατάμεστη αίθουσα και όσοι παρέμειναν όρθιοι στους διαδρόμους και τις εισόδους, μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να παρακολούθησαν την ομιλία της κας Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, που οργάνωσε η Ένωση Ποντίων και Φίλων Ωραιοκάστρου.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Ηρακλής Τσακαλίδης ανοίγοντας την εκδήλωση, εξήρε την προσωπικότητα της κ. Αρβελέρ και το σημαντικό της έργο πάνω στη μελέτη του Βυζαντίου και ιδιαίτερα της πολιτικής ιδεολογίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και που με το ήθος και το κύρος της προβάλλει την Ελλάδα στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Χαιρετισμό απηύθυνε και ο δήμαρχος Ωραιοκάστρου Δ. Σαραμάντος.
Η κ. Αρβελέρ έχει καταφέρει να κάνει το Βυζάντιο προσιτό στους Έλληνες, σε μικρούς και μεγάλους, επιτυγχάνοντας μια νέα θεώρηση για αυτό. Μια νέα θεώρηση που επιτρέπει να αναλογιστούμε τι ήταν αυτή η χιλιόχρονη αυτοκρατορία, να απομακρυνθούμε από τη θεωρία του σκοταδισμού και να πάρει στην ιστορία το Βυζάντιο, τη θέση που του αξίζει. Δεν ήταν απλά μόνο μια εκδήλωση καρδιάς και μνήμης για τον Ποντιακό ελληνισμό. Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, με τη γνώση, με τον γνωστό ρέοντα λόγο της, με διαύγεια που εκπλήσσει, με ευρηματικότητα και παραστατικότητα, αλλά και τη γνωστή της επικοινωνιακή ευθύτητα που αιχμαλωτίζει την προσοχή του ακροατή, κατόρθωσε για ακόμη μια φορά να καθηλώσει το κοινό της ομιλίας για ένα ιστορικό θέμα.
Με έναν εύληπτο μοναδικό τρόπο έδωσε τη δυνατότητα σε πολλούς παραβρισκόμενους να κατανοήσουν σύνθετα ιστορικά ζητήματα. Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην ονομασία «Βυζάντιο» που καθιερώθηκε εκ των υστέρων αντί της Ρωμανίας. Στον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας που αποτελεί τη συνέχεια της Άλωσης της Πόλης και την κατακλείδα της ίδιας ιστορίας. Στη στάση του Βενιζέλου απέναντι στο Ποντιακό ζήτημα. Στις ευθύνες του ελληνικού κράτους ως προς την καθυστέρηση της αναγνώρισης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Όταν το τούρκικο κράτος εδώ και χρόνια συστηματικά παρουσιάζει την δική του εκδοχή. Στην έλλειψη αντίστοιχων πανεπιστημιακών εδρών για την μελέτη και προβολή του Ελληνισμού της Μ. Ασίας και του Πόντου. Ακόμη, απευθύνθηκε και στους εκπροσώπους της εκκλησίας, θέτοντας το ερώτημα, για την μη αναγνώριση του ρόλου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα, όπως έκανε αντίστοιχα με τον Μέγα Κωνσταντίνο.
Η διακεκριμένη πρύτανης και ιστορικός κυρία ΕΛΕΝΗ-ΓΛΥΚΑΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ με το εύρος των ιστορικών γνώσεων της και την άνεση που της προσδίδουν, έχει το χάρισμα να μεταδίδει τις ιδέες της, δίνοντας ταυτόχρονα στον ακροατή τη δυνατότητα να τις εκμεταλλευτεί και να τις επεξεργαστεί αργότερα ο ίδιος.

Σύντομο Βιογραφικό:Η ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ γεννήθηκε το 1926. Σπούδασε στην Αθήνα και στο Παρίσι και ειδικεύτηκε στη μελέτη του κόσμου της χριστιανικής Ανατολής, και ειδικότερα του κράτους και της κοινωνίας του Βυζαντίου.
Στα βιβλία της περιλαμβάνονται η "Πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" (1975), "Η Σμύρνη ανάμεσα σε δύο τουρκικές κατοχές" (1975), "Η διασπορά στο Βυζάντιο" (1995),"The Making of Europe" (2000), "Γιατί το Βυζάντιο" (2009).
Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις. Το 1967 έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και το 1976 εκλέχτηκε Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (η πρώτη γυναίκα που έχει τιμηθεί με μια τέτοια θέση στα 700 χρόνια παράδοσης του Πανεπιστημίου).
Έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, Πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, Πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Παρισίων και του Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού Ζώρζ Πομπιντού-Μπομπούρ. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και είναι επίτιμη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών.
Θεωρείται μια από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές και πνευματικές προσωπικότητες του τόπου μας
Παρόντες στην εκδήλωση εκτός από το δήμαρχο Ωραιοκάστρου Δ. Σαραμάντο οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων Ν. Μπάτος, Α. Γαβότσης, Α. Θεμελής, Αντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι και φυσικά πλήθος κόσμου που απέδειξε ότι υπάρχει στο Ωραιόκαστρο ένα μεγάλο, ευρύ ακροατήριο που αναζητά και συμμετέχει σε εκδηλώσεις λόγου και ποιότητας.

Αναρτήθηκε από

http://www.oraiokastro.net/oraiokastro.aspx?scn=1&a_id=1&page=2

 

ΑΓΙΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ (ΞΩΚΚΛΗΣΙ) ΜΟΝΟΛΟΦΟΣ (MONOLOFOS)

Το ξωκκλήσι Αγίου Κωσταντίνου και Ελένης 2011

Σαν σήμερα κάθε χρόνο το χωριό τιμά και πανυγυρίζει τον εορτασμό της μικρής εκκλησίας που βρίσκεται στο δρόμο του Μελισοχωρίου-Μονολόφου την λιτάνεία της εικόνας μετά την Θεία Λειτουργία , εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού...

 Ο δρόμος από Ωραιόκαστρο για Μονόλοφο (λίγο πριν μπούμε στο χωριό)

 Η πλατεία Μονολόφου με χιόνια πριν ανακατασκευαστεί



Την Κυριακή 22/5/2011 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου τελείται το μνημόσυνο του Ιωάννη Κυριακίδη.

Ο Ιωάννης Κυριακίδης υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα του Δήμου Ωραιοκάστρου, έχοντας τελέσει επί σειρά ετών δημοτικός Σύμβουλος της κοινότητας Ωραιοκάστρου, εκτελώντας τα καθήκοντα του με συνέπεια, ευσυνειδησία και ηθική,  διετέλεσε Κοινοτικός Σύμβουλος Ωραιοκάστρου το 1978, εώς το 1990.

Μια από τις επιθυμίες του πριν φύγει, ήταν να δοθεί το όνομα του στην οδό Μελισοχωρίου, μια και ήταν αυτός που βοήθησε και στήριξε στην διάνοιξη αυτού του δρόμου, που μας συνδέει σήμερα με το Μελισοχώρι και την Μυγδονία.
"Κανένας σύμβουλος δεν επιθυμούσε σύνδεση του Ωραιοκάστρου με το Μελισοχώρι, όλοι οι σύμβουλοι επεμέναν ότι οι δρόμοι που θα κατασκευάζονται πρέπει να είναι προς τη Θεσσαλονίκη, όμως εγώ έχοντας ζήσει τον πόλεμο, και βλέποντας με άλλο μάτι κάποιες καταστάσεις, πίστευα ότι το Ωραιόκαστρι πρέπει να έχει μια έξοδο διαφυγής προς τα πίσω, σε ώρα κακή, και έκανα μεγάλο αγώνα να γίνει αυτός ο δρόμος" Μου είχε διηγηθεί ο Ιωάννης Κυριακίδης εν ζωή.

Στο βιβλίο του Αδάμ Τσακαλίδη η Ιστορία του Ωραιοκάστρου γράφει για τον Ιωάννη Κυριακίδη ο τότε πρόεδρος Τσακαλίδης:

«Υπήρξε άριστος συνεργάτης, είχε στη διάθεση του απεριόριστο χρόνο και μετέβη πολλές φορές στην Αθήνα για προώθηση και επίλυση θεμάτων της τότε κοινότητας Ωραιοκάστρου.

Άριστος χαρακτήρας με πολλά και πλούσια χαρίσματα ήθους και ειλικρινούς φιλίας και συνεργασίας. Εάν επρόκειτο να ξαναγεννηθώ και να αρχίσω από την αρχή, θα τον επέλεγα και πάλι συνεργάτη μου».

Στη μνήμη του δημοσιεύουμε παλιές οικογενειακές φωτογραφίες:

Στην αγορά του Ωραιοκάστρου το 1947

Στη φωτογραφία διακρίνονται: Κυριακίδης Ιωάννης, Κυριακίδου Λίζα, Κυριακίδου Φιλαρέτη, Κυριακίδης Ηρακλής, Κυριακίδης Στυλλιανός 

Γράφει η Κυριακίδου Σοφία