Ξεχασμένη σε μια γωνιά του νεκροταφείου του Αγίου Αθανασίου στο Παλιόκαστρο - συνοικισμός Δαούτ Μπαλί

Ξεχασμένη σε μια γωνιά του νεκροταφείου του Αγίου Αθανασίου στο Παλιόκαστρο - συνοικισμός Δαούτ Μπαλί παλαιότερα -, ξεκληρισμένη από τις κακουχίες, την ανέχεια, τις αρρώστιες, μετά από μια ένδοξη ιστορική διαδρομή δια μέσω των αιώνων στα πάτρια εδάφη η οικογένεια του Θωμά Τριανταφυλλίδη. Σε ένα χρόνο, το 1936, απεβίωσαν τα τέκνα, προφανώς, Ιωάννης και Σοφία......24 και 27 ετών αντίστοιχα...!! Το 1947 απεβίωσε και ο υιός, πιθανόν, Μιχαήλ σε ηλικία 35 ετών...!!

Τον επόμενο χρόνο 1948, ίσως από τον καημό του, "έφυγε" και ο πατέρας Θωμάς σε ηλικία 69 ετών...!! Τι τους έμελλε η τύχη τους αυτούς τους δύσμοιρους... να ξεριζωθούν από την γή των προγόνων τους, των προγόνων μας και να έρθουν να πεθάνουν ξεχασμένοι στον Δαούτ Μπαλί....!! Και πάλι καλά.....άλλοι δεν πρόλαβαν να έρθουν κάν....! 
Άλλοι πάλι, πέθαιναν επάνω στα πλοία τα οποία τους μετέφεραν ξεβράκωτους στην μητέρα Ελλάδα και τους πετούσαν στην θάλασσα.......δεν ξέρω ποιό είναι το χειρότερο...! Παραδίπλα, ακουμπισμένη στον τοίχο η μαρμάρινη επιγραφή και ο σταυρός του Χαράλαμπου και της Σοφίας Ταξίδη. Παρακεί, σκεπασμένος από τις ακακίες ο σταυρός της Δέσποινας Ιωαννίδου η οποία πέθανε το 1935 σε ηλικία 65 ετών...!! Εδώ έκλεισε ο κύκλος της ζωής και του έργου ορισμένων πολύπαθων Πόντιων προσφύγων......ξεχασμένοι σε κάποιο νεκροταφείο της μητέρας Ελλάδας....!!
Γράφει ο Αλέξανδρος Κεβρεκίδης