Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας o κ. Κων/νος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στή Λάρνακα του Όσίου. Φορούσε πιτζάμες καί ένα ταξί τον περίμενε στήν Βορεινή πύλη της Εκκλησίας. Όταν τελείωσε τή μυστική του συνομιλία μέ τόν Όσιο, ξεκίνησε μέ άργά βήματα, σέρνοντας τίς παντόφλες στό δάπεδο καί προχωρούσε πρός τήν έξοδο. Τόν σταματήσαμε γιά λίγο, άν θά ήθελε νά μας πεϊ γιατί έκλαιγε τόση ώρα, γιατί δέν ήταν ντυμένος κανονικά άφοϋ ήρθε στήν Εκκλησία καί άν επιθυμούσε νά τού δώσουμε δωμάτιο στόν ξενώνα νά αναπαυθεί λίγο.
- Όχι πάτερ, μέ ξεκούρασε γιά πολλά χρόνια ό “Αγιος, αυτός ό μεγάλος καί θαυματουργός γιατρός πού υπηρετείτε. Σήμερα τό πρωί στόν «Ευαγγελισμό», στό Νοσοκομείο, ήρθε ή γυναίκα μου νά μέ δει.
“Εχει περάσει δεκαετία καί πλέον νά σταθώ όρθιος όπως μέ βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση τού νευρικού συστήματος καί μία αρρώστια πού είχα περάσει μοϋ έφεραν αναπηρία τόση πού έχασα τή θέση μου, πήρα πρόωρα σύνταξη καί οδηγήθηκα στά Νοσοκομεία γιατί μετά τό δεύτερο χρόνο είχα πάνω άπό 80% παράλυση τών κάτω άκρων. Ή παράλυση, ή κακή ψυχολογική κατάσταση, ή πρόωρη έξοδος μου άπό τή δραστηριότητα τής ζωής μέ οδηγούσαν σέ μαρασμό, σχεδόν στό θάνατο.
Σήμερα, λοιπόν, τό πρωί ή γυναίκα μου ήρθε στό Νοσοκομείο, με βρήκε νά κοιμάμαι, δέν μέ ξύπνησε, παρά κάθησε δίπλα στό κρεβάτι μου σέ μιά καρέκλα. Για λίγα δευτερόλεπτα τήν πήρε ό ΰπνος. Βλέπει σέ όνειρο της ότι στό διπλανό θάλαμο γινόταν επισκεπτήριο γιατρών. Ανάμεσα τους ήταν ένας άγνωστος ξένος γιατρός. Τόν πλησιάζει ή γυναίκα μου καί του λέγει: Γιατρέ μου, είσθε ξένος; Σάς βλέπω για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο. Σάς παρακαλώ στό διπλανό θάλαμο έχω τόν άνδρα μου πάνω άπό δέκα χρόνια παράλυτο. Οί γιατροί μοϋ έχουν πει τήν αλήθεια ότι χάνω τό σύντροφο μου. Χάνω τό στήριγμα μου. Θά πεθάνει ό σύζυγος μου. Ελάτε, γιατρέ μου, νά τόν δείτε, νά τοϋ δώσετε κουράγιο, νά μάς πήτε κάτι καί σεις.
- Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε, θά δώ καί τό σύζυγο σου.
Ναί, γιατρέ μου, πέστε μου τό όνομα σας, νά σάς περιμένω.
- Ιωάννης Ρώσσος, τής άπαντα. Ξυπνάει, πετιέται άπό τό κάθισμα της! Μέ
βλέπει πού προσπαθώ μόνος μου, στηριγμένος στους αγκώνες μου, νά σηκωθώ.
Βοήθησε με, γυναίκα, τής λέγω, κάποιος μέ κρατάει άπ’ τίς μασχάλες καί μέ σηκώνει, βοήθησε καί σύ. Σηκώθηκα, πάτησα στό έδαφος, όταν τά κλάματα τής γυναίκας μου είχαν φέρει γύρω μας γιατρούς καί βοηθητικό προσωπικό. Ό υπεύθυνος γιατρός τοϋ τμήματος, ένας πιστός χριστιανός, συγκλονίζεται άπό τή διήγηση της συζύγου μου καί προτρέπει: Κύριε Πολυχρονίου δπως είσαι, μή ζητάς, νά αλλάξεις τίς πιζάμες σου, φύγετε, πάρτε ταξί στήν είσοδο τοϋ Νοσοκομείου καί πηγαίνετε στό Πνευματικό θεραπευτήριο στήν Εκκλησία τοϋ Αγίου Ιωάννου τοϋ Ρώσσου, πού είναι στήν καταπράσινη κοιλάδα τοϋ Προκοπίου τής Ευβοίας, όπου καί ολόκληρο τό ιερό του Λείψανο. Πηγαίνετε, πέστε τό μεγάλο σας ευχαριστώ καί γυρίστε γιά τό εξιτήριο πού αυτή τή φορά – σπάνια βέβαια, – τό υπογράφει όχι γιατρός άλλά ένας “Αγιος! Καί σάν χριστιανός καί σάν επιστήμονας ό,τι είπα τό πιστεύω. Πάνω άπό τήν επιστήμη μας είναι ή παντοδυναμία τοϋ Θεού καί των Αγίων του. Αυτά μάς είπε, πάτερ. Αυτά βλέπετε. Δώστε μας καί σεις τήν ευλογία σας.
Αυτά είπε, αυτά είδαμε άπό τόν ευλογημένο αυτό άνθρωπο πού μέ τά κλάματα του (οί άνδρες γιά νά κλάψουν πρέπει κάτι τό πολύ σοβαρό νά συμβαίνει) έλεγε στόν “Αγιο εκείνο τό «ευχαριστώ» πού είναι πρόθυμοι νά τό πουν όσοι άρρωστοι στά Νοσοκομεία, στά παντός είδους Νοσηλευτικά Ιδρύματα καί “Ασυλα ανιάτων περιμένουν κάποιον “Αγγελο, κάποιον “Αγιο, τόν Ίδιο τόν Κύριο νά ταράξει τά νερά γιά νά μπουν σ’ αυτό τό μυστήριο πού λέγεται θαυματουργική θεραπεία, πού όντως γίνεται κατά καιρούς σέ ασθενείς πού ό Θεός επιλέγει μέ τά δικά του κριτήρια, σχεδόν άγνωστα σέ μάς.
22-2-84
Πηγή: Ιερέως Ιωάννου Βερνέζου, Βίος και Νέα θαύματα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, Ιερό Προσκύνημα Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, Προκόπι Εύβοιας 1998 (σελ. 83-85)
Πολλα τα θαυματα του Αγιου μεταξύ αυτών:
Θεραπεία συγκύπτουσας γυναικός.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προξενεί ένα ταπεινό μπαστουνάκι που παραστέκει δίπλα στην ασημένια λάρνακα του Αγίου. Βουβός μάρτυρας θαύματος. Προέρχεται από τη συγκύπτουσα γερόντισσα Μαρία Σιάκα από το Φρέναρος Αμμοχώστου (Κύπρο), η οποία στις 11.08.78 θεραπεύτηκε εκεί από τον Άγιο και με φωνή πνιγμένη από δάκρυα ευγνωμοσύνης του είπε: «Ίντα (τι) να σου δώσω, παλληκάρι μου; Άγιέ μου, είμαι φτωχιά, θα σου δώσω το μπαστούνι μου, διότι εν μου (δεν μου) χρειάζεται μέχρι να πεθάνω».
Παρουσία του Αγίου Στην Σερβία το 1999
Συγκινητική είναι και η παρουσία του Αγίου τον Μάρτιο του 1999 στη Σερβία. Όπως η υπέρμαχος Στρατηγός, η Παναγία μας, ενδυνάμωσε τους στρατιώτες μας το 1940, έτσι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος σε οράματα που πολλοί τον είδαν, τους βεβαίωσε: «Πηγαίνω στο Βελιγράδι, γιατί σφαγιάζεται η Ορθοδοξία». Και πράγματι· ντυμένος στρατιωτικά ο Άγιος ενίσχυε πολλούς Σέρβους την περίοδο εκείνη με τη θαυματουργική παρουσία του, όπως το κατέθεσαν αυτόπτες αξιόπιστοι μάρτυρες Σέρβοι.
Θαυμαστές κινήσεις του λειψάνου του Αγίου
Υπάρχουν φορές που το Ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου δεν βρίσκεται μέσα στην λάρνακα του και αργότερα εμφανίζεται μέσα. Τούτο το βεβαιώνει ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού καθώς και άλλοι. Μάλιστα, την ώρα που διαπιστώνεται πως ο Άγιος Ιωάννης δεν είναι μέσα στη λάρνακα, την ίδια ώρα έχει γίνει μια θαυμαστή ίαση κάποιου που τον επικαλέστηκε.
Άλλες φορές το Ιερό λείψανο του Αγίου «αλλάζει πλευρό»- θέση όπως είναι ξαπλωμένο, ενίοτε και μπροστά στον κόσμο-προσκυνητές- και ακούγεται θόρυβος από εκεί. Μάλιστα, μια από τις φορές που έγινε αυτό, το 1990, ήταν παρών και ο μακαριστός και όσιος γέροντας Ιάκωβος, ηγούμενος της Ιεράς μονής του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια ο οποίος για να καθησυχάσει τον κόσμο που τρόμαξε είπε: «Χριστιανοί μου μη φοβάστε, ο άγιος είναι ζωντανός απλά άλλαξε πλευρό…»
Συνομιλία με τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη.
Ο Γέροντας τακτικά επισκεπτόταν τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο: «Κάποτε,
έλεγε, πήγα και βλέπω τον Άγιο ζωντανό μέσα στη λάρνακά του. Του
λέω:
-Άγιε μου πώς περνούσες στη Μικρά Ασία, τι αρετές είχες και αγίασες;
Ο Άγιος μου απάντησε:
-Μέσα στην σπηλιά που ήταν στάβλος κοιμόμουνα και με τα άχυρα
σκεπαζόμουνα τον χειμώνα για να μην κρυώνω. Είχα και την ταπείνωση και την πίστη.
Σε λίγο μου λέει:
-Περίμενε, πάτερ Ιάκωβε, γιατί ήρθαν τώρα δύο άνθρωποι και με παρακαλούν για ένα παιδί άρρωστο. Περίμενε να πάω να το βοηθήσω.
Ξαφνικά άδειασε η λάρνακα γιατί ο Άγιος έφυγε. Σε λίγη ώρα ξαναγύρισε, δεν τον είδα πώς γύρισε, αλλά τον είδα να τακτοποιείται μέσα στη λάρνακά του σαν ένας άνθρωπος»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου