Ο τόπος μου έχασε την Αιδώ το 2023 η ζωή γέμισε στίγματα ντροπής και ανωμαλίας σκληρότητας.
Νιώθω σαν τον Οδυσσέα από τη Σκύλα στη Χάρυβδη.
Φοβάμαι για τις καταστροφές που έρχονται σήμερα εκεί, αύριο εδώ κανείς δε γλιτώνει.
Φοβάμαι για τους συμπολίτες μου.
Φοβάμαι για την αθεΐα που επικρατεί.
Φοβάμαι για την οικογένεια μου.
Νιώθω σαν Ηρακλής που παλεύω με τη Λερναία Ύδρα.
Κόβω ένα κεφάλι βγαίνουν δύο.
Φοβάμαι μήπως 100 χρόνια μετά από την Μικρασιατική καταστροφή μας ωθήσουν να αφήσουμε τον τόπο μας αυτο που οι πρόγονοι μας ανέστησαν και έδωσαν το είναι τους.
Ολα μου περνάνε από το μυαλό όλα.
Γιατι όσο λειτουργούμε έτσι είμαστε εκτεθειμένοι. Η οργή του Θεού δεν πιάνει εκεί που όλα βαίνουν καλώς.Εκεί υπάρχει η προστασία.
Όλοι ζουν στην δική τους πλάνη.Στο δικό τους καλοστημένο χώρο με τα δικά τους όρια και όχι με τα όρια που έβαλε ο Κύριος.
Όλοι δικαιολογούν τα πάντα.
Πολυνομία και Ανομία έγιναν Ένα.
Κακία ίντριγκες δε λείπουν από κανένα σπίτι συνοθηλευμα θρησκειών μπερδέματα λαών μπερδέματα φύλων μπουρδουκλωματα παραδόσεων.
Ο τόπος μου έχασε την Αιδώ το Ωραιόκαστρο έχασε την "Αιδώ "...
Γράφει η Σοφία Κυριακιδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου