Πέντε οσπίτια έχτισα κι ασ'όλα ξεσπίτουμαιΠρόσφυγας είμ'ασο κουνί μ' θε μ' θα παλαλούμαι
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένοσΣα ξένα είμαι έλληνας και σην ελλάδαν ξένος
Όσπιτα ‘θεκα ανάμεσα σ'ορμήν και ποταμάκρηΠεγάδια μαρμαρόχτιστα νερόν αμόν το δάκρυ
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένοςΣα ξένα είμαι έλληνας και σην ελλάδαν ξένος
Και τώρα αδακέσ διψώ νερό να πίνω κι έχωΕντρέπομαι να ψάλαβω τα χείλοπα μ να βρέχω
Από κάθε κακό που παθαίνουμε που τώρα πλέον είναι τεράστια και φοβερά απερίγραπτα τα κακά, να ξέρετε ότι αργότερα θα δούμε και κάτι καλό.
Τι καλό όταν υπάρχει τόση καταστροφή;
Θα πάνε πίσω τα σχέδια τους τα σατανικά. Να το θυμόσαστε αυτό
Γράφει η Σοφία Κυριακίδου για τους τεμέτερους Ελληνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου