του Δημήτρη Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)
Είμαστε μάρτυρες μιας εκλογικής αναμέτρησης για
την οποία η Ιστορία ασφαλώς θα γράψει μια από τις πλέον μελανές σελίδες της για
τη χώρα μας. Κι εμείς οι πολίτες θα πρέπει να ντρεπόμαστε γι' αυτά που βλέπουμε
να εκτυλίσσονται εμπρός στα μάτια μας. Ο λαϊκισμός έχει εμποτίσει μέχρι το
μεδούλι τους πολιτικούς μας οι οποίοι διαγκωνίζονται μεταξύ τους ποιός θα είναι
εκείνος που θα υπηρετήσει καλύτερα την χειρότερη πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα
Παπανδρέου. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι αυτός υπήρξε η επιτομή του λαϊκισμού στην σύγχρονη
ελληνική Ιστορία. Και έτσι κέρδιζε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις,
γαλουχώντας παράλληλα έναν λαό στην πρακτική αυτή. Το ίδιο και οι συνεχιστές
του. Η Νέα Δημοκρατία έχει ενστερνιστεί την τακτική αυτή από δεκαετίας όταν
κυβερνούσε τη χώρα ο Καραμανλής ο βραχύς. Και εκΠΑΣΟΚίστηκε επιμελώς.
Ο Σαμαράς το τράβηξε στα άκρα πριν από κάποια
χρόνια προκειμένου να εκλεγεί. Φυσικά τα κατάφερε, όπως φαίνεται ότι θα τα
καταφέρει κι ο Τσίπρας τώρα. Οι πολιτικοί μας φαίνεται ότι σέβονται και
υιοθετούν κυρίως δύο απαράβατους κανόνες, καθώς πιστεύουν ότι μόνον έτσι
μπορούν να εκλεγούν (παραδόξως, δεν διαψεύδονται). Την απόκρυψη της αλήθειας
και τις φρούδες υποσχέσεις.
Το Νεοδημοκρατικό σκηνικό ειδικά των τελευταίων
χρόνων, υπήρξε άκρως σουρεαλιστικό. Οι έλληνες ψήφησαν Νέα Δημοκρατία και
αίφνης τους προέκυψε κυβέρνηση (ακρωτηριασμένου) ΠΑΣΟΚ και (μεταμφιεσμένης)
Χρυσής Αυγής. Αλλιώς, τι δουλειά έχουν οι Βενιζέλος και Λοβέρδος, πλάι στους
Βορίδη και Άδωνη μέσα στην κυβέρνηση; Σουρεαλιστική επίσης ήταν και η
διαμαρτυρία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ περί αισθητικής προσβολής σχετικά με την
υπόθεση (μεταγραφή) της Γκερέκου. Και τούτο διότι, η αισθητική έχει εξοβελιστεί από τον πολιτικό
μας βίο από δεκαετίες τώρα.
Και επιπλέον, δεν μπορεί παρά να νοιώθει αρκετά
άβολα κανείς, όταν βλέπει την εμετική Βούλτεψη να εκπροσωπεί την κυβέρνηση,
αλλά και τον Γιακουμάτο (που έγινε και υπουργός) με την μαγκιά να ρέει από τα
μπατζάκια του να “υπερασπίζεται”, να “εκφράζει” τα συμφέροντα των ψηφοφόρων του
που τον εκλέγουν επί 25 συναπτά έτη. Και να 'ταν ο μόνος...
Ειλικρινά σήμερα, ένας σοβαρός νεοδημοκράτης θα
πρέπει να έχει πάρει πολύ γερή δόση ναρκωτικών ή αλκοόλ για να είναι συνεπής
στην (κομματική) ιδεολογία του όταν πάει να ψηφίσει.