Με πολύωρη λιτανεία και Αγρυπνία τίμησε ο Γέροντας Φιλόθεος τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τον Αιγινίτη χθες βράδυ στην Μονή Αγίας Τριάδος στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης.
Μια κατανυκτική βραδυά με το φως των κεριών και τη συνοδεία των αδελφών της Μονής.
Το Μοναστήρι διατηρεί το σχήμα του και οστά του Αγίου που μπορείτε να προσκυνήσετε.
Μπορείτε να ακούσετε την ιστορία του Αγίου από τον Γέροντα σε αυτό το σύνδεσμο:
Το Μοναστήρι βρίσκεται δίπλα στο τέρμα των λεωφορείων του Φιλήρου.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
-Λίγα χρόνια μετά την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου, έφεραν στη μονή της Αίγινας, ένα δαιμονισμένο δεμένο με αλυσίδες που συγκρατούσαν τέσσερις άντρες.
Τον οδήγησαν στον τάφο του Αγίου και οι ιερείς άρχισαν να τον "διαβάζουν". Κάποια στιγμή ο δαιμονισμένος άρχισε να φωνάζει: «Άγιε Νεκτάριε, μ' έκαψες. Μ' έκαψες.» και έπεσε στο πάτωμα λιπόθυμος.
Όταν συνήλθε, είχε θεραπευτεί!!!
Περισσότερα θαύματα του Αγίου
-Άλλη μια περίπτωση δαιμονισμένου ατόμου που θεραπεύτηκε με την βοήθεια του Αγίου Νεκταρίου είναι μια γυναίκα από το Μεριστό. Όταν επισκέφθηκε, με συνοδεία, και προσκύνησε τον τάφο του Αγίου, θεραπεύτηκε αμέσως!!!
- Μόλις ο Άγιος Άφησε την τελευταία του πνοή στον 2ο θάλαμο, του 2ου ορόφου, του Αρεταίειου, η μοναχή Ευφημία (μία από τις δύο μοναχές που στάθηκαν στο πλευρό του καθ' όλη την διάρκεια της νοσηλείας του) μαζί με κάποιες νοσοκόμες άρχισαν να ετοιμάζουν το ιερό του σκήνωμα για τα περαιτέρω.
Κάποια από τις νοσοκόμες ή η μοναχή Ευφημία, άφησε πρόχειρα την φανέλα που φορούσε ο Άγιος, στο διπλανό κρεββάτι. Στο κρεββάτι αυτό νοσηλευόταν ένας άρρωστος που είχε αναπηρία στα κάτω άκρα. Αμέσως μόλις τον ακούμπησε η φανέλα του Αγίου, ο ασθενής σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει!!!
Μία από αυτές τις νοσοκόμες ήταν και η Στάσα Καλοκάγαθου της οποίας ο σύζυγος έπασχε από ανίατη ασθένεια. Η Στάσα, λοιπόν, σκούπισε μ' ένα βαμβάκι λίγο μύρο από το μέτωπο του Αγίου και επάλειψε με αυτό τον ασθενή άντρα της, ο οποίος θεραπεύτηκε αμέσως και παρευρέθηκε στην νεκρώσιμη ακολουθία του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι γάζες που αφαίρεσαν από το ιερό σκήνωμα ευωδίαζαν και γι' αυτό τον λόγο οι νοσοκόμες δεν τις έριξαν στον κλίβανο (ως είθισται) αλλά τις έθαψαν.
- Θέλω να σας πω για ένα από τα θαύματα του Αγίου στη ζωή μου.
Το 2005 αποφάσισα μετά από χρόνων ανεργία να κάνω μια δική μου δουλειά και επειδή δεν υπήρχαν μετρητά θέλησα να πάρω ένα δάνειο με υποθήκη ένα μικρό οικοπεδάκι. Είχα βρει το μαγαζί, το είχα νοικιάσει και έτρεχαν ενοίκια και ΤΕΒΕ για 3 μήνες σχεδόν. Οι απαντήσεις από τις τράπεζες αρνητικές. Τώρα τι κάνουμε;
Πάμε στον Άγιο στην Αίγινα. Έφτασα γύρω στις 12 το πρωί και έκλαιγα παρακαλώντας τον Άγιο μέχρι τις 5 το απόγευμα. Από τον τάφο στα Άγια λείψανα από κει στο δωμάτιο του και από κει στο μεγάλο ναό και πάλι πίσω. Την άλλη μέρα το πρωί σε συζήτηση με την ξαδέρφη μου που είναι τραπεζικός εξασφάλισα το πρώτο δάνειο και μετά μισή ώρα μου τηλεφωνούν από την άλλη τράπεζα για να μου πουν πως εγκρίθηκε το δάνειο μου.
Μπορεί να ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άγιο Νεκτάριο για άλλη μια φορά και ένα ευχαριστώ σε σας που μου δώσατε την ευκαιρία να δημοσιεύσω αυτό το ευχαριστώ.
ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.
Μαρία Βελή
-Τον αξέχαστο για μένα και την οικογένειά μου Νοέμβριο του έτους 2003, μάθαμε ότι ο πατέρας μου έχει καρκίνο στον πνεύμονα και στον εγκέφαλο έξι μεταστάσεις. Ο γιατρός μας πληροφόρησε ότι η ζωή είναι γύρω στη μια εβδομάδα... Είχαν προηγηθεί εξετάσεις βέβαια και ακόμα και τώρα που το γράφω δεν μπορώ να έρθω πάλι σ' αυτή τη θέση και να αισθανθώ το ίδιο συναίσθημα. Είμασταν όλοι τρομερά θλιμμένοι (εγώ, η μητέρα μου και οι δυο μου αδελφές).
Μέχρι που κάποιος οικογενειακός φίλος μας είπε να τον πάμε να επισκεφθεί τον Αγ. Νεκτάριο στο Λαύριο της Καμάριζας. Εκεί που λέτε ο Ηγούμενος (Νεκτάριος επίσης) τον σταύρωσε και μετά από προσευχή του ίδιου και του πατέρα μου μπροστά στην εικόνα του Αγ. Νεκταρίου επέστρεψε στην Αθήνα.
Και περιμέναμε το δυσάρεστο.... πέρασαν αν θυμάμαι καλά 2 μήνες ώσπου υπεβλήθη στις ίδιες διαδικασίες εξετάσεων. Όταν πήγαμε στο γιατρό μέσα στο γραφείο του ήταν ο ίδιος, ο βοηθός του γιατρού, ο πατέρας μου, η μητέρα μου κι εγώ... Ο γιατρός κρατούσε την αξονική - ακτινογραφίες στα χέρια του και είπε στα αγγλικά στον βοηθό του για να μην καταλάβει ο πατέρας μου «στο brain (κεφάλι) δεν υπάρχει τίποτα, και το ίδιο και για τον πνεύμονα... οι εξετάσεις καθαρές...»
Δεν το πιστεύαμε...
Ο πατέρας μου ποτέ δεν πόνεσε σωματικά από αυτή την αρρώστια, δεν μας παραπονέθηκε ποτέ για τίποτα όλη αυτή την δύσκολη περίοδο και δίπλα στο κρεβάτι του πάνω στο κομοδίνο είχα βάλει το φίλο του... τον Αγ. Νεκτάριο που τον πρόσεχε... και ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ....!!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΓΙΕ ΝΕΚΤΑΡΙΕ.
Σίνη Αμαλία
- Από μικρή συναντούσα κοντά μου εκκλησίες Αγ. Νεκταρίου, εικόνες, διάφορα... έτσι από ένα σημείο και μετά ήξερα όταν έβλεπα μια εκκλησία σε εκδρομή ότι υπάρχει εκεί μέσα εικόνα του Αγίου... Θα μου πείτε ότι δεν είναι και τόσο σπάνιο... κι όμως... όταν σταματάει κανείς σε ένα εκκλησάκι από αυτά που έχουν χτισμένα στους δρόμους με 2-3 εικόνες μέσα και είναι Άγιος Νεκτάριος δεν είναι τόσο τυχαίο... Όταν μετακομίσαμε στην Αθήνα... η εκκλησία κάτω από το σπίτι μας είχε ένα παρεκκλήσι... Άγιος Νεκτάριος φυσικά... Όταν αγοράσαμε σπίτι με τον σύζυγο μου πήγαμε στην ενορία μας και φυσικά υπήρχε κάτι σαν παρεκκλήσι στον κάτω όροφο όπου μαζεύεται κόσμος... Άγιος Νεκτάριος φυσικά...
Τώρα θέλω να σας πω για το θαύμα που έσωσε την ζωή μου:
Στην ηλικία των 18 μου, ξημερώματα της μνήμης του Αγίου Νεκταρίου 09/11 γυρνούσαμε με τους φίλους μου από βραδινή έξοδο... ξαφνικά εγώ καθόμουν στο πίσω κάθισμα... και λέω στην φιλί μου: ας βάλουμε ζώνες... στην αρχή με κοίταξε περίεργα... είμαστε στο πίσω κάθισμα σιγά!! Βάλε της λέω... και βάζω κι εγώ... μετά από ένα λεπτό τρακάραμε... το πίσω μέρος του αυτοκινήτου τσαλακώθηκε... εμάς μας κράτησε η ζώνη.... εγώ θα σκοτωνόμουν αν δεν έβαζα ζώνη... είμαι σίγουρη ότι ήταν το χέρι του Αγίου Νεκταρίου...
Από τότε έχω τάξει ότι όταν ο Θεός μου χαρίσει ένα παιδί θα είναι ταγμένο στον Άγιο!!!
Με εκτίμηση, Ειρήνη
- Δεν ήξερα τίποτα για τον Άγιο, δεν είχα δει εκκλησία του, δεν ήξερα πότε γιορτάζεται η μνήμη του. Από τον Απρίλιο του 2008 περνάμε δύσκολα πολύ γιατί η μητέρα μου έκανε εγχείρηση σε καρκίνο του παχέος εντέρου. Τον Σεπτέμβρη του 2009 μάθαμε ότι πρέπει να ξαναγίνει εγχείρηση λόγω μετάστασης στο συκώτι. Ήμουν σε αθλία κατάσταση και ήταν η μέρα που είχε η μητέρα μου ραντεβού με το γιατρό της να της πει τι θα γίνει. Πήρα τα παιδιά μου να βγω βόλτα γιατί δε με χωρούσε ο τόπος. Εκεί που καθόμουν στη στάση του λεωφορείου με πλησίασε μια ηλικιωμένη κυρία, έπιασε κουβέντα με τα παιδιά μου και τους έδωσε από μια εικόνα της πανάγιας. Μου λέει εσένα θα σου δώσω τον Άγιο Νεκτάριο, είναι θαυματουργός και τον πιστεύουμε πολύ, και μετά έφυγε. Εγώ από την στεναχώρια μου δεν έδωσα σημασία. Μετά από 2 μέρες διηγήθηκα το περιστατικό στη μητέρα μου και της είπα χωρίς ειλικρινά να ξέρω πότε γιορτάζει ο Άγιος, μαμά να δεις του Αγίου Νεκταρίου θα κάνεις εγχείρηση. Μετά από 2 μέρες ανακάλυψα ότι στην περιοχή που έμενα, 2 χρόνια τώρα, υπήρχε εκκλησία στη χάρη του που δεν είχα προσέξει. Όσο περνούσαν οι μέρες και περιμέναμε τηλέφωνο από το γιατρό να μας πει πότε θα γίνει η επέμβαση, ένιωθα όλο και πιο πολύ την παρουσία του. Τελικά το τηλέφωνο χτύπησε στις 6 Νοεμβρίου και μας είπε ο γιατρός ότι στις 9 του μηνός θα γινόταν η εγχείρηση. Με έπιασαν τα κλάματα και είπα στη μαμά μου να μη φοβάται και ότι θα ναι μαζί μας ο Άγιος. Επίσης τον είδα και στον ύπνο μου. Η εγχείρηση έγινε και πήγε πολύ καλά παρόλο που ήταν πολύωρη και επικίνδυνη. Αυτή την 9η Νοεμβρίου θα τη θυμάμαι για πάντα. Είναι τυχαία όλα αυτά, σύμπτωση; Δεν νομίζω. Ήρθε και δήλωσε την παρουσία του και μας πρόσφερε τη βοήθεια του. Έχω διηγηθεί σε πολλούς αυτή την ιστορία και όλοι συγκλονίζονται.
Ευχαριστώ πολύ, Δέσποινα
- Το θαύμα αυτό συνέβη στον π. Σωφρόνιο τον Λαυριώτη, όταν νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας με καρκίνο στον πνεύμονα.
Το μεσημέρι της προηγουμένης από την ημέρα που ο π. Σωφρόνιος θα υποβαλλόταν σε εγχείρηση, ένας γέροντας μοναχός επισκέφθηκε το θάλαμο νοσηλείας. Αφού μίλησε προηγουμένως με κάποιον άλλο ασθενή, ήρθε κοντά στον Σωφρόνιο και τον ρώτησε πως αισθάνεται. Ο Σωφρόνιος του εξέφρασε την αγωνιά-απελπισία για την αυριανή επέμβαση. Τότε ο γέροντας του είπε να μην φοβάται, ότι θα γίνει καλά και ότι όταν βγει από το νοσοκομείο να πάει να τον επισκεφθεί στο σπίτι του. Αμέσως, δε, μετά εξαφανίστηκε!
Το βράδυ, στον ύπνο του, ο Σωφρόνιος είδε τον ίδιο γέροντα που συνέχισε να του δίνει κουράγιο. Όταν τον ρώτησε ποιος είναι, εκείνος του αποκρίθηκε: «Είμαι ο Νεκτάριος». Την επομένη έγινε η εγχείρηση με επιτυχία και ο Σωφρόνιος -όπως του είχε πει ο Άγιος- έγινε καλά. Επισκέφθηκε το μοναστήρι στην Αίγινα να προσκυνήσει στον τάφο του Αγίου, να τον ευχαριστήσει και κατόπιν έφυγε για τα Καρούλια του Αγίου Όρους.
Ο Άγιος Νεκτάριος είχε βοηθήσει -για άλλη μια φορά- έναν άνθρωπο με σοβαρή ασθένεια να βρει την υγεία του
- Ήταν κάποτε μια κοπέλα που ταλαιπωρούνταν μέρα νύχτα από ένα δαιμόνιο. Οι δικοί της την είχαν πάει σε πληθώρα γιατρών χωρίς να μπορέσουν να την βοηθήσουν ουσιαστικά. Ακόμα και ιερείς είχαν σηκώσει ψηλά τα χέρια. Το δε δαιμόνιο, συχνά πυκνά, μιλώντας μέσω της κοπέλας διαβεβαίωνε τους πάντες ότι όλοι τους οι κόποι είναι μάταιοι και ότι μόνο ο «Νυχάς» θα μπορούσε να το διώξει από το σώμα του κοριτσιού.
Κάποια στιγμή οι οικείοι της νεαρής, αποφάσισαν να στραφούν και στον Άγιο Νεκτάριο. Έτσι, μια μέρα, πήραν το κορίτσι και πήγαν να προσκυνήσουν τον τάφο του Αγίου, στο μοναστήρι της Αίγινας. Μόλις πλησίασαν τον τάφο, το κακό πνεύμα άρχισε να φωνάζει μέσω του κοριτσιού «Ο Νυχάς, ο Νυχάς, αλίμονο μου».
Την επομένη, στην λειτουργία, το κορίτσι έπεσε αναίσθητο. Όταν, δε, συνήλθε μετά από μερικά λεπτά, είχε απαλλαγεί από το κακό πνεύμα. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κάνει ακόμα ένα θαύμα.
Όταν μετά από καιρό άνοιξαν τον τάφο του Αγίου (τον άνοιξαν αρκετές φορές μετά την κοίμηση του) διαπίστωσαν ότι τα νύχια του είχαν μεγαλώσει σαν να ήταν εν ζωή. Αυτόν τον «Νυχά» φοβόταν το κακό πνεύμα που είχε καταλάβει το σώμα της κοπέλας.
