Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

Α-Ω Ένα από τα θαύματα του Θεού στη Θεσσαλονίκη του 1950-55



Μετά το 1951-54 περίπου δεν θυμάται ακριβώς ημερομηνία η θεία μου Πλιακοπούλου Γιαννούλα, που περιγράφει το γεγονός, ήταν Παραμονή Πρωτοχρονιάς και πείνα και φτώχεια πολύ! Ο κόσμος την έβγαζε με ξερό ψωμί στη Θεσσαλονίκη και στα περίχωρα! Ο κόσμος έπεφτε από την πείνα.

Και ξαφνικά έπιασε και φοβερό κρύο, χειμώνας βλέπετε τα σύννεφα κατεβήκαν χαμηλά και πήγαινε για χιονοθύελα.

Τότε σμήνη από πάπιες άχισαν να κατεβαίνουν στην παραλία του Θερμαικού μέχρι την Επανωμή
χιλιάδες πάπιες χρωματιστές και πρασινοκέφαλες, πανέμορφες και καλοταισμένες που πετούσαν πιθανώς για ζεστότερα μέρη.

Ο κόσμος φυσικά όρμησε και τις έπιαναν πολύ εύκολα, παρόλο που ήταν άγριες αυτές καθόταν λες και ήρθαν να τους ταίσουν, σαν ένα Χέρι να τις έστειλε, Χέρι Θεού για να κάνει ο κόσμος γιορτές.
Και όντως πολύς κόσμος έκανε Γιορτινές μέρες με κρέας, που τότε ήταν δυσεύρετο και απλησίαστο.

Την επόμενη χρονιά το ίδιο έγινε με τα μπλε καβούρια (τους λεγόμενους Ιταλούς) όπου
ο πληθυσμός του μπλε καβουριού ήταν έντονα αυξημένος τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 και τάισε πολύ κόσμο.

Γιατί πάντα ο Θεός τα παιδιά του, αυτά που πιστεύουν και ανταποκρίνονται στα καλέσματα του δεν τα αφήνει! Πάντα αναταποκρίνεται σε κάθε προσευχή όταν γίνεται μέσα από την ψυχή την καθαρή!
Απλώς έχουμε πάψει οι περισσότεροι από απογοήτευση να προσευχόμαστε, νομίζουμε ότι έχουμε πού σημαντικά πράγματα να κάνουμε στη ζωή μας και τρέχουμε για όλα τα άλλα, ξεχνώντας το πιο σημαντικό, να ευχαριστούμε αυτόν που μας έδωσε ζωή, και μας επιτρέπει να ζούμε σε αυτή τη ζωή.

Γράφει η Σοφία Κυριακίδου
1/11/2016

Οι φωτογραφίες είναι από
Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη