Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

Α-Ω 1η Φεβρουαρίου 2016. Ο Τσίπρας ή θα πέσει τώρα από τους Αγρότες η θα κάνει ΧΑΡΑΚΙΡΙ μόνος του σε λίγους μήνες. Τα ψωμιά του τελείωσαν


ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΡΙΖΑ στην Ελλάδα.

Ολοκληρωτική καταστροφή νιώθουμε να έρχεται μετά από ένα χρόνο κυβέρνησης ΣΥΡΡΙΖΑ.
Φυσικά δεν ρίχνουμε όλη την ευθύνη της ολοκληρωτικής κατάρρευσης μόνο στον Αλέξη Τσίπρα, απλώς επισημαίνουμε ότι στάθηκε ΑΝΙΚΑΝΟΣ να διοικήσει αυτόν τον τόπο σε τόσο δύσκολες ώρες.
 Ήταν ασήμαντος, ήταν ανίκανος, ήταν άοσμος. Το μόνο που έκανε ήταν να πηγαινοέρχεται και να μας παραμυθιάζει ότι έκανε πολιτική και διαπραγματεύσεις.
Απ όλα αυτά που υποσχόταν πριν κυβερνήσει δεν έκανε ούτε το 1/1000 ένα χρόνο τώρα.
Απογοήτευσε τους πάντες.
Κατέστρεψε ολοκληρωτικά το ελέυθερο επάγγελμα στην Ελλάδα με τα ΚΑΠΙΤΑΛ ΚΟΝΤΡΟΛ και τώρα προσπαθεί να τους κάνει όλους να πηδήσουν μόνοι τους στον γκρεμό όπως οι Σουλιώτισσες.
Με τα νέα μέτρα του Ασφαλιστικού θα πάψει να υπάρχει ο ελεύθερος επαγγελματίας.
Ο ΟΑΕΔ θα γεμίσει απο ανέργους που κλείσαν τις μικροεπιχειρήσεις τους επειδή δεν άντεξαν. Ο ΟΑΕΕ θα έχει άπειρες διακοπές επαγγελμάτων.
Κανείς δεν μπορεί πια να πληρώσει φόρους και προστίματα.
Και τότε τι θα κάνετε;
Θα μας βάλετε όλους ΦΥΛΑΚΗ;
Θα μας διώξετε σε άλλο κράτος;

Μας αποτελειώσατε, και πολύ καλά οι Αγρότες τώρα με τις κινητοποιήσεις τους έκανα την εικονική κηδεία του Τσίπρα.
Ο ΣΥΡΡΙΖΑ απέτυχε και καταρρέει. Η Ελλάδα καταρρέει, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο Δημόσιοι Υπάλληλοι και Συνταξιούχοι, η Ελάδα ήταν παραγωγή και βιοτεχνία, αγροτικός τομέας και τουρισμός.

Και επειδή το επόμενο στάδιο είναι να τα πάρουν από τους δημοσίους υπαληλους και συνταξιούχους γιατί άλλος λεφτά δεν διαθέτει πια, τότε θα χάσουν και το μοναδικό άσσο που είχαν στο μανίκι τους.
Άρα ακόμα και αν οι αγρότες δεν καταφέρουν τίποτα, και κρατηθεί ο Τσίπρας θα κάνει χαρακίρι μόνος του σε λίγους μήνες. Οι μοιρολογίστρες κλαίνε ον Τσίπρα


Α-Ω Αγγλικά για μικρά παιδιά Α-Β Δημοτικού στον Εκπαιδευτικό Ομιλο ΚΑΡΑΟΓΛΑΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ. Υποτροφία σε 2 παιδιά με εξαιρετικό ταλέντο απο την Θεατρική Ομάδα ΛΟΓΕΙΟΝ


Α-Ω ΑΓΓΛΟΦΩΝΟ Νέο Πρωτότυπο τμήμα δημιουργιής γραφής για παιδιά δημοτικού απο τον Εκπαιδευτικό Ομιλο ΚΑΡΑΟΓΛΑΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ


Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Α-Ω Βιντεο με τις κινητοποιήσεις των αγροτών τώρα σε όλη την Ελλάδα.Έλληνες Αγρότες αγωνίζονται για την επιβίωση τους

Δείτε πως ένα τρακτέρ άνοιξε ο δρόμο που έκλεισαν οι Αστυνομικοί στον Προμαχώνα


ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΑΝ ΕΝΤΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΟΙ ΔΥΟ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑ ΤΕΛΙΓΙΟΡΙΔΟΥ Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ απο ΚΑΣΤΟΡΙΑ

 

 

Αγρότες Επεισόδια 2016 | Μπλόκα Αγροτών | ΜΑΤ | Ένταση στα Γραφεία Βουλευτών σε Σέρρες - Έβρο 

 

 

 

 




Α-Ω Γλίτωσα λεφτά από τα πρόστιμα νομιμοποίησης χώρου

Χρωστούσα την τελευταία δόση μήνες τώρα για τακτοποίηση ενός πάρκιγκ στην Πολεοδομία.
Δυστηχώς δεν περίσσευαν να πάω να τα πληρώσω.
Η Μηχανικός μου γκρίνιαζε.. άντε και άντε να το τελειώνουμε.
Σήμερα με παίρνει και μου λέει ότι είμαι πολύ τυχερή που δεν τα πλήρωσα, γιατί άλλαξαν οι αντικειμενικές και βγήκε λιγότερο το πρόστιμο, οπότε τα γλίτωσα.

Κι αναρωτήθηκα : -Αν τα είχα πληρώσει θα τα έπαιρνα πίσω?
                              -Όχι βέβαια

Για όλους εσάς που έχετε δόσες λοιπόν πηγαίνετε να δείτε και να τσεκάρετε για μικρότερα πρόστιμα

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Α-Ω Αργά ή γρήγορα θα έρθει το βραχυκύκλωμα που θα κατεβάσει το γενικό… Οι Έλληνες περνούν καλά…


Υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που μετράνε τη ζωή με το αν είναι γεμάτη μια καφετέρια.
Υπάρχουν ακόμα ανόητοι που θεωρούν «καλά» το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία.
Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα και τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο.
Επειδή δεν έχει έρθει η σειρά τους.
Επειδή ο χασάπης τους έχει ακόμα στη κατάψυξη να σιτέψουν καλά…
Όχι δεν περνάμε καλά.
Γιατί πίσω από το γέλιο στη καφετέρια και το χαβαλέ διακρίνεις τα άφτιαχτα δόντια που αρχίζουν και σαπίζουν ένα ένα κι έχει μπει ο οδοντίατρος στη λίστα των αχρείαστων ειδών.Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί βλέπεις τις πόλεις να έχουν γεμίσει από κακοσυντηρημένα αυτοκίνητα «χιλιάρια» ή το πολύ «χιλιοτετρακοσάρια», που σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο τα δίνουν για να μαθαίνουν τα παιδιά τους να οδηγούν, πριν τους αγοράσουν το καινούργιο σεντάν των 2.500 κυβικών…Γιατί βάφεσαι και φτιάχνεσαι για το ραντεβουδάκι αλλά στο σπίτι οι υπόλοιποι θα τη περάσουν με κουβέρτα δίπλα σε ένα αερόθερμο του κώλου.
 

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Α-Ω ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Μπλόκα αγροτών: Αναλυτικά οι δρόμοι που κλείνουν και ποιοι ανοίγουν στη Βόρεια Ελλάδα
Σήμερα το πρωί έκλεισαν τον παράδρομο της Εγνατίας από την είσοδο του Δερβενίου μετά το ΤΙΤΑΝ
Το πρώτο βήμα σκλήρυνσης της στάσης τους απέναντι στην κυβέρνηση για τις σαρωτικές αλλαγές που σχεδιάζει σε βάρος τους όσον αφορά το ασφαλιστικό και το φορολογικό προχωρούν στις 12 το μεσημέρι οι αγρότες που βρίσκονται εδώ και λίγα 24ωρα στους δρόμους με τα τρακτέρ τους καθώς σχεδιάζουν τον αποκλεισμό εθνικών οδών και τελωνείων.

Κεντρικά σημεία θα αποτελέσουν τα Τέμπη, το Κάστρο στη Βοιωτία και τα τελωνεία σε Καστανιές και Κήπους. Την ίδια ώρα αγρότες θα αποκλείσουν επίσης τα Μάλγαρα και τον παράδρομο της Εγνατίας στα Κερδύλλια. Παράλληλα σε κλείσιμο των δρόμων προσανατολίζονται αγρότες και σε άλλα σημεία των εθνικών οδών σε όλη τη χώρα.

Συνολικά στους δρόμους βρίσκονται περισσότερα από 6.000 τρακτέρ με τους αγρότες σε πολλές περιπτώσεις να μιλούν για προσέλευση που έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες τους.

Ορίσαν  τόπο συνάντησης με τον ΥΠΟΥΡΓΟ για συζήτηση την Τρίτη. Δεν σκοπεύουν να δεχτούν τα μέτρα και θα αγωνιστούν μέχρι τελικής πτώσεως.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Α-Ω Εξελίξεις πολιτικές στην Ελλάδα 20 Γενάρη 2016


 
Ο Μητσοτάκης εκλέχτηκε νέος πρόεδρος της Ν. Δημοκρατίας πριν λίγες μέρες.
Οι Αγρότες ξεκίνησαν διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους μια και η απίστευτη φορολογία και το ασφαλιστικό τους σπρώχνει  προς την καταστροφή και την εξαθλίωση.
Το μέλλον των επαγγελματιών αβέβαιο και παρουσιάζεται ως ένα σκοτεινό τούνελ που δεν ξέρεις στο επόμενο βήμα τι σε περιμένει.
 Αποτέλεσμα εικόνας για αγροτες σημερα
Η κρίση κλιμακώνεται με κλείσιμο των δρόμων και οργάνωση τους σε μπλόκα.
Αν ο πρωτογενής τομέας δεν καταφέρει να ακουστεί η χώρα κατευθύνεται προ πλήρη καταστροφή μια και έχουν σκοπό να παραλύσουν όλο το σύτημα.
Χτες βράδυ ο Γιάννη Βαρουφάκης μετά μισό χρόνο βγήκε επίσημα και έκανε δηλώσεις για το πως τον παραίτησαν μετά τις διαπραγματεύσεις.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες πρόσφυγες συρρέουν στη χώρα με αποτέλεσμα αν κλείσουν τα σύνορα να έχουμε πρόβλημα με το που θα διοχετευτούν, και πως θα επιβιώσουν.
Όλα αυτά δείχνουν μυνήματα ότι τα ψωμιά του Τσίπρα είναι λίγα.
Κατευθυνόμαστε προς ΕΚΛΟΓΕΣ και πάλι συντόμως κατά την άποψη μου.

Γράφει η Σοφία Κυριακίδου

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

Α-Ω Το έθιμο της λεχώνας και του Σαραντισμού

Εθιμο της Λεχώνας

Παλιά η λεχώνα έμενε σε ξεχωριστό δωμάτιο με το μωρό της, ενώ έξω από την πόρτα του δωματίου της ήταν απλωμένο ένα μεγάλο προσόψι με μια καδένα πού προειδοποιούσε όλους ότι υπάρχει λεχώνα στα σπίτι, για τη σχετική ησυχία. Ήταν άγραφος νόμος να μην ενοχλεί κανείς. Να μην πλησιάσει κανείς στη λεχώνα και το μωρό... πριν σαραντήσει. Συνήθως, ένας νεαρός αναλάμβανε τη «φρούρηση» του δωματίου και δεν επέτρεπε την είσοδο κανενός, ιδιαίτερα μετά τη δόση του ήλιου. Τώρα κάμουν εντελώς τα αντίθετα. Τα λεχούδια τα παίρνουν τα βάζουν σε λεωφορεία, τα τριγυρνούν στους δρόμους μέσα στα μικρόβια και ίσως δεν τα πάνε και στην εκκλησία για σαραντισμό.
 
 
Το νόημα της ακολουθίας

Ο σκοπός και το νόημα της ακολουθίας του σαραντισμού είναι:
-Δοξολογία για τη γέννηση ενός νέου ανθρώπου, που έγινε κατά τρόπο θαυμαστό και ακατανόητο για την ανθρώπινη διάρκεια.
-Ευγνωμοσύνη για τη διάσωση της μητέρας, γιατί είναι πολλόι οι κίνδυνοι που διατρέχει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
-Αίτηση για κάθαρση της μητέρας από τον “ρύπο”, την ακαθαρσία  του σώματος και τον σπίλο της ψυχής (δηλ. την υπερηφάνεια , επειδή έφερε έναν νέο άνθρωπο στον κόσμο.
-Αίσθημα αδυναμίας διαπλάσεως της ψυχής του παιδιού και ανάθεσή του στο Θεό για να το ευλογήσει, να το αγιάσει, να το συνετίσει, να το σωφρονίσει και να το καλοφρονίσει.


Το σαράντισμα!
Τις επόμενες μέρες έπρεπε να έρθει ο παπάς, ο οποίος θα διάβαζε κάποιες ευχές στην λεχώνα και θα έπρεπε να αφήσει για σαράντα μέρες, στο δωμάτιο της λεχώνας το πετραχήλι του, σαν φυλαχτό!
Όταν έφτανε η νύχτα άναβαν θυμιατό με λιβάνι και το κρεμούσαν στην πόρτα του δωματίου. Αν ερχόταν λοιπόν κάποιος επισκέπτης για να ευχηθεί στην λεχώνα, θα έπρεπε να περάσει πρώτα από το θυμιατό.
Η μαμή πήγαινε στην λεχώνα την τρίτη μέρα, μαζί με τους συγγενείς της λεχώνας για να λούσουν για πρώτη φορά το μωρό.
Μόλις η μαμή έβαζε το μωρό στο νερό, οι συγγενείς έριχναν χρήματα μέσα στη σκάφη ως δώρα στη μαμή.
Θα έπρεπε να φορέσουν καινούρια ρούχα στο μωρό και να του κρεμάσουν τα δώρα των συγγενών. Eεπειδή το βράδυ θα ερχόντουσαν και οι μοίρες για να μυρώσουν το μωρό, έβαζαν κάτω από προσκεφάλι του κοσμήματα, με αυτό τον τρόπο ευχαριστούσαν τις μοίρες, ήθελαν να αποφύγουν το κακό μάτι και να είναι το παιδί καλότυχο.
Στην συνέχεια θα έπρεπε να αλλάξουν όλα τα σκεπάσματα της λεχώνας με καινούργια και μεταξωτά.
Η μαμή θα έπρεπε να περιποιηθεί και την μαμά, έτσι της έπλενε το στήθος με κρεμμύδι και ζάχαρη για να μπορέσει η μαμά να θηλάσει για πρώτη φορά το μωρό!
Μετά από 9 μέρες η μαμή ξαναερχόταν στο σπίτι, για να βάλει μπροστά από το κρεβάτι της λεχώνας, ένα κομμάτι σίδηρο -κατά προτίμηση πέταλο-.
Η λεχώνα θα έπρεπε να πατήσει για να κατέβει πρώτη φορά από το κρεβάτι, για να είναι σιδερένια. Η μαμή την κρατούσε από το χέρι, την έκανε τρεις βόλτες μέσα στο δωμάτιο της και της ευχόταν "καλορίζικο" και "να ζήσει".
Μέχρι να σαραντίσει, η λεχώνα δεν επιτρεπόταν να βγει από το σπίτι της και δεν μπορούσε να πάει επίσκεψη σε ένα άλλο σπίτι γιατί ήταν γρουσουζιά.
Το μωρό μέχρι να σαραντίσει δεν έτρωγε τίποτα άλλο από το γάλα της μητέρας του. Σε περίπτωση που αρρώσταινε του έδιναν γάλα με χαλβά και αλεύρι καβουρδισμένο με βούτυρο.
Όταν πια το μωρό σαράντιζε η μαμά έπρεπε να ταΐζει το παιδί με πυκνή τροφή, που πρώτα τη μασούσε η ίδια και έπειτα την έβαζε στο στόμα του.
Οι κούνια του μωρού έπρεπε να είναι ξύλινη και κρεμαστή για να μπορεί το μωρό να νανουρίζετε εύκολα.
Όταν το μωρό έκλαιγε πίστευαν ότι πονάει, έτσι φώναζαν την μαμή για να το εξετάσει και στην συνέχεια έβαζαν στο στόμα του παιδιού λίγη ρακί για να ηρεμήσει. Έφτιαχναν ένα μείγμα από κύμινο και ρακί και με αυτό άλειφαν τον αφαλό του μωρού για να φύγει ο πόνος.

Η ευχή!
Όταν σαράντιζε η μητέρα μαζί με την γιαγιά, πήγαιναν το παιδί στην εκκλησία για να πάρει την ευχή, έπαιρνε ο ιερέας το παιδί μέσα στο ιερό και το έκανε τρεις βόλτες γύρω από την Αγία Τράπεζα, αν ήταν κορίτσι το τοποθετούσε μπροστά στην Παναγία, αν ήταν αγόρι μπροστά στο Χριστό.
Η μητέρα στη συνέχεια το πήγαινε σε σπίτια συγγενών, όπου οι γυναίκες έβαζαν μέσα στα ρούχα του παιδιού ζάχαρη για να έχει γλυκιά η ζωή του και βαμβάκι για να γίνει γέρο με άσπρα μαλλιά.
Τέλος πριν μπει στο σπίτι της, έπιανε το σιδερένιο χαλκά της εξώπορτας για να είναι «σιδερένια».

Α-Ω Τα ήθη και έθιμα Χριστουγέννων που έχουμε ξεχάσει

Τα Χριστούγεννα είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανικού κόσμου. Σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία, στην οποία ανήκουν οι περισσότεροι έλληνες, είναι η δεύτερη σημαντικότερη γιορτή μετά το Πάσχα. Πριν από τα Χριστούγεννα, από του Αγίου Φιλίππου (14 Νοεμβρίου), αρχίζει η νηστεία της Σαρακοστής και η ψυχική προπαρασκευή για τη μεγάλη εορτή της γέννησης του Χριστού. Έτσι όλες οι οικογένειες το βράδυ του Αγίου Φιλίππου θ’ αποκρέψουν και θα ευχηθούν: «Καλή σαρακοστή να περάσουμε».
Πριν τα Χριστούγεννα οι γυναίκες καθάριζαν τα σπίτια τους και έφτιαχναν τα γλυκά (κουραμπιέδες, μπακλαβά κ.ά.). Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, έφτιαχναν τις «κλούρες». Την πρώτη «κλούρα» την έφτιαχναν για το Χριστό και την έβαζαν στο καντήλι του σπιτιού. 
 
ΤΑ ΚΟΛΙΑΝΤΑ
Λίγες μέρες αφού έμπαινε ο Δεκέμβρης, τα αγόρια του χωριού ανέβαιναν σε υψώματα και όλα μαζί φώναζαν δυνατά πολλές φορές «κόλιαντα», για να ακουστούν σε όλο το χωριό. Αυτό συνεχιζόταν κάθε μέρα, μέχρι την 23η Δεκεμβρίου. Ήταν μια προειδοποίηση πως πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Μετά τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων, τα παιδιά κατά ομάδες, (και ήταν πολλά τότε), αφού χτυπούσαν πρώτα την καμπάνα της εκκλησίας, ξεκινούσαν για να πουν τα «κόλιαντα» στα σπίτια του χωριού. Στον ώμο τους είχα κρεμασμένο τον «τρουβά» για να βάλουν μέσα τις «κλούρες» (μικρά στρογγυλά ψωμάκια), τα κάστανα, τα καρύδια και τα αμύγδαλα που θα τους πρόσφεραν οι νοικοκυρές. Στα χέρια τους κρατούσαν τις «τζιουμπανίκες», (γερά ξύλα που κατέληγαν σε στρογγυλό σκληρό εξόγκωμα). Σε όλα τα σπίτια τραγουδούσαν το:

Κόλιαντα μπάμπω μ’ κόλιαντα, κι εμένα μπάμπω μ’ κλούρα
Κι εμένα την τρανύτερη και τώρα και του χρόνου
Κι αν δε μας δώσεις κόλιαντα δώσ’ μας ένα σιουτζιούκι
Να’ ναι τρανό, να’ ναι χοντρό, να’ ναι ζαχαρωμένο
Κι αν δεν έχεις κι σιουτζιούκι, δώσ’ μου τη θυγατέρα σ’
Να τη φιλώ, να την τσιμπώ να μι ζισταίν’ τα βράδια.


Σε μερικά σπίτια τους ζητούσαν να «σιουμπήσουν» (ανακατέψουν) τη φωτιά. Έμπαινε τότε μέσα ένα παιδί και με την «τσιουμπανίκα» του «σιουμπούσε» τη φωτιά λέγοντας: «Φέρνω αρνιά, φέρνω κατσίκια, φέρνω κι έναν γαμπρό» (ή ανάλογα με την περίσταση, ότι επιθυμούσαν οι νοικοκύρηδες του σπιτιού).
Αφού τα παιδιά λέγανε τα «κόλιαντα» και «σιουμπούσαν» τη φωτιά, τους δίνανε τις «κλούρες». Αν κάποιος ήθελε να δώσει κάστανα, καρύδια ή αμύγδαλα, έλεγε στα παιδιά να «β’λιάξουν». Τότε τα παιδιά έπεφταν στα γόνατα και βέλαζαν ενώ η νοικοκυρά τους έριχνε τα αμύγδαλα, καρύδια ή κάστανα. Αυτό γινόταν γιατί πίστευαν πως έτσι τα πρόβατα και τα γίδια τους θα γεννούσαν περισσότερα αρνιά και κατσίκια.


ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ

Στον τόπο μας την εποχή αυτή, αν δεν έχομε χιόνια πολλά, θα ‘χουμε κρύα τσουχτερά, δυνατά κρύα. Έτσι, κάθε χρόνο γιορτάζουμε την πρωτοχρονιά.

Οι γυναίκες συγυρίζανε το σπίτι και κάνανε το κάθε τι να λάμπει. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με ανασηκωμένα τα μανίκια, με τα μαλλιά της κεφαλής δεμένα με μαντήλι για να μην τα τρώει η σκόνη, πλάθουνε και χτυπούνε το ζυμάρι, το πασπαλίζουν με αλεύρι και μυρωδιές και κάνουνε τη "βασιλόπιτα". «Ανοίγουνε φύλλο» και με έξη τέτοια φύλλα, χωρίς να προσθέσουν τίποτα άλλο έφτιαχναν τη βασιλόπιτα.Την Πρωτοχρονιά, λίγο πριν το μεσημέρι, την ψήνανε στο φούρνο. Το μεσημέρι μαζεύονταν όλη η οικογένεια γύρω από το γιορτινό τραπέζι και ο μεγαλύτερος την έκοβε, αφού πρώτα την έστριβε τρεις φορές και τη «σταύρωνε» με το μαχαίρι. Το πρώτο κομμάτι ήταν πάντα του Χριστού και τα άλλα από έναν για τον καθένα, ανάλογα με το που θα σταματούσε η βασιλόπιτα μετά από τις τρεις στροφές. Όποιος στο κομμάτι του έβρισκε τη «στρούγκα», θα είχε για όλο το χρόνο την ευθύνη για τα γιδοπρόβατα. Όποιος έβρισκε το «ζυγό», θα είχε την ευθύνη των μεγάλων ζώων (άλογο, γάιδαρο και βόδια). Και αντίστοιχα όποιος έβρισκε το «κοτέτσι», θα είχε την ευθύνη για τις κότες. Ενώ αυτός που θα έβρισκε το «φλουρί», θα ήτανε ο τυχερός του σπιτιού και αυτός που για όλο το χρόνο θα είχε το ταμείο της οικογένειας.

Α-Ω ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΕΘΙΜΟ "ΠΑΡΧΑΡΙΑ"

Τα παρχάρια-γαϊλάδες ηταν τα θερινά βοσκοτόπια
και βρίσκονταν πάνω στα βουνά. Κάθε χωριό είχε και
το δικό του παρχάρ’,όπου τους θερινούς μήνες γινόταν
αξιοποίηση της πλούσιας βοσκής.

Στο παρχαρ’ υπήρχαν διάσπαρτες καλύβες, άλλες
με χαρτώματα(σκεπασμένες με λεπτό σανίδι) κι άλλες
με χώμα σκεπασμένες και αποτελούσαν Οπάν, δηλαδή
οικισμό. Οι καλύβες χτίζονταν σε μέρος του παρχάρ,
που είχε προστασία από τους άνεμους, και κρύο νερό
(πεγάδ). Η κάθε καλύβα είχε στην αυλή περιτοίχισμα
(τσιαβιρμάν), όπου συγκεντρώνονταν τα ζώα μετα την
βοσκή.
Στα παρχάρια έμεναν με καθορισμένη αμοιβή (βού-
τυρον, πασκιτάν κ.λ.π.), εκτός από τους τσοπάνους,
και ορισμένες μεσήλικες γυναίκες, οι παρχαρομάνες
ή παρχαρέτσες ή ρωμάνες, όπως τις έλεγαν, οι οποίες
ηταν ειδικευμένες στη γαλακτοκομία.
Την αμοιβή του τσοπάνου και της παρχαρέτσας τη
θεωρούσαν ιερή υποχρέωση.

«Τσοπάν’ και παρχαρέτσας δίκαιον που τρώγει,
παράδεισ’ πόρταν κ’ ελέπ».


Το παρχάρεμα, ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες
της περιοχής, άρχιζε, συνήθως από τα μέσα Μάη και
τελείωνε μέσα Σεπτέμβρη.

Η παρχαρέτσα λάλεσεν, η παρχαρέτσα ειπεν:
Εξέβεν ο Καλομηνάς (Μάης), ζεστά καιρούς εποίκεν.
Τα ρασόπα πρασίντζανε, εέντανε χορτάρα,
Τα ζα καιρός να παραβγαίν’ νε σ’ έρημα τα παρχάρα.


Τη συγκεκριμένη μέρα, με την ευλογία του ιερέα,
οδηγούσαν «το βίον σο παρχαρ’» και το παρέδιδαν «σον
τσοπάνον» ή «σην παρχαρέτσαν» με τα απαραίτητα
σκεύη και εργαλεία της γαλακτοκομίας. Τα σπουδαι-
ότερα ηταν: Τ’ αλμεχτέρα, τα χαλκά, τα γαβάνας, τα
κοβλάκια, οι κουτάλες. Τα ξυλάγγια, τα βαρέλια.
Η ζωή στα παρχάρια ηταν δύσκολη και κοπιαστική. Ο
τσοπάνος και η ρωμάνα δεν είχαν ούτε στιγμή «καθισμο-
νήν» (ξεκούραση). Βασικές ασχολίες στο παρχάρ’ ηταν:

Βοσκή και περιποίηση των ζώων, άρμεγμα, βράσι-
μο του γάλακτος, πήξιμο και γιαούρτι, δρουβάνισμα
για να βγάλουν το βούτυρο, να ετοιμάσουν το τυρί
και το πασκιτάν. Εκτός από αυτές τις βαριές δουλειές,
οι παρχαρέτ αντιμετώπιζαν και κίνδυνους από καται-
γίδες, από ληστείες, από επιθέσεις αγριμιών και από
κατρακυλίσματα σε γκρεμούς.


Όλα αυτά τα προβλήματα τα αντιμετώπιζαν αγόγ-
γυστα και κατόρθωναν έτσι να έχουν πολλά οικονομικά
οφέλη. Τα ζώα στα παρχάρια είχαν τριπλάσια απόδοση
σε γάλα και βούτυρο. Ακόμη, ο καθαρός αέρας, η αγνή
φυσική τροφή και το ήσυχο περιβάλλον επιδρούσαν
ευεργητικά και στους παρχαρέτες. Την ήρεμη αυτή ζωή
την τάραζαν, δυστυχώς πολλές φορές, τα μαλώματα, οι
παρεξηγήσεις που ξεσπούσαν ανάμεσα σε δυο γειτο-
νικά ελληνικά χωριά, εξαιτίας του γεγονότος ότι το
ένα χωριό δεν αναγνώριζε τα σύνορα του παρχάρ’ του
άλλου χωριού. Τις διενέξεις αυτές οι τουρκικές αρχές τις
υποδαύλιζαν για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας.

Σε ορισμένα παρχάρια, που ήταν πραγματικά παρα-
θεριστικά κέντρα, υπήρχαν παρεκκλήσια που γιόρταζαν
το καλοκαίρι. Σε αυτά γίνονταν μεγάλα πανηγύρια στα
οποία έπαιρναν μέρος δεκάδες χωριά, από κοντινές και
απομακρυσμένες περιοχές. Εκεί, οι χωρικοί πουλούσαν
τα προϊόντα τους και αγόραζαν άλλα.

Η επιστροφή από το παρχαρ’ έπαιρνε πανηγυρικό
χαρακτήρα. Όλο το χωριό ηταν στο πόδι, για να υποδε-
χτεί τους παρχαρέτες. Η ζωή μακριά από τα αγαπημένα
πρόσωπα δημιουργούσε έντονες νοσταλγίες.

Εσύ έλα ας σο παρχάρ’, εγω ας σην ξενητείαν,
Τα’ ομμάτα μ’ εσκοτείνεψαν ας σην αροθυμία.


Του αείμνηστου
1ου διευθυντή του Αργοναύτη
και επίτιμου προέδρου
της Ε.Λ.Β. ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΛΕΤΙΔΗ


"Η ζωή στα Παρχάρια κρατούσε όλο το καλοκαίρι, Ιούνιο- Άυγουστο. Η καλοκαιριά και ο ξάστερος ουρανός ήσαν οι καλύτεροι συντελεστές της  ειρηνικής και ήρεμης Ζωής.
Οι Παρχαρομάνες με τις φροντίδες τους συγκέντρωναν τα γαλακτοκομικά προϊόντα και κάθε Κυριακή τα προωθούσαν στο χωριό.

Όταν τα προϊόντα ήσαν πολλά, η Παρχαρομάνα χαίρονταν και καμάρωνε για την μεγάλη σοδία. Γι΄ αυτό και στιχουργήθηκε  από τον λαϊκό τραγουδιστή - τον τραγωδιανόν- ο παρακάτω στίχος:

Σαράντα χτήνα έλμεγεν, χτήνια κωδωνομένα
κι άλλα σαράντα βόσκιζεν, μουσκάρια άμον ζουρκάδια.
Με το κρενίν κατήβαζεν το γάλαν΄ς σο χωρίον
κι ας σου γάλατ΄την΄άθεραν λύκος εποταμίεν.

Όμως ο καιρός δεν ήταν πάντα καλός και εύδιος. Πολλές φορές έβρεχε μέρες και πυκνή ομίχλη κάλυπτε τα βοσκοτόπια. << Ετσούπωνεν η δείσα>> όπως έλεγαν."



(PONTIOS AKRITAS http://www.pontiosakritas.blogspot.com/ )

Τα "Παρχάρια" είναι ένα ποντιακό γλέντι με παραδοσιακά εδέσματα, κρασί και χορό που γίνεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα Κομνηνών του Δήμου Βερμίου την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου και στον Άγιο Δημήτριο, στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ελλησπόντου του Αγίου Πνεύματος. Οι ρίζες του εθίμου "Παρχάρια" χάνονται μέσα στη μακρόχρονη ποντιακή παράδοση. Είναι ο εορτασμός που γίνεται για την υποδοχή των βοσκών από τα ορεινά βοσκοτόπια όπου έμεναν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Η υποδοχή αυτή γίνεται από τις συζύγους.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Α-Ω ΜΥΓΔΟΝΙΑ ΛΗΤΗ. Το έθιμο "Σούρβο"

Το έθιμο "Σούρβο"

Φωτογραφία από το Σούρβο του 2012
Ανήμερα Πρωτοχρονιάς από νωρίς το πρωί μαζεύονται ανά γειτονιές οι γονείς και ανάβουν φωτιές. Τσιπουράκι και κάνας μεζές για το καλό της χρονιάς. Τα παιδιά ξεκινάνε και πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι λέγοντας τα  κάλαντα. Το σπίτι δίνει κέρασμα που αποτελείται από ξηρούς καρπούς, μανταρίνια και σοκολατάκια στη σακούλα του κάθε παιδιού. Στα μεγαλύτερα παιδιά της ομάδας δίνονται χρήματα. Στο τέλος τα χρήματα μοιράζονται σε ίσα ποσά σε όλα τα παιδιά του "μαχαλά" που συμμετέχουν στο σούρβο. Τα "σύνορα" της κάθε γειτονιάς είναι θέμα γνώσης που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.


Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας το έθιμο αυτό γίνεται Χριστούγγενα ή παραμονή Πρωτοχρονιάς ή των Φώτων. Ο Γεώργιος Βιζυηνός καταγράφει στο βιβλίο του "Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου":
"Ήτανε παραμονή των Φωτών –ξεύρεις πώς είναι η καρδιά μου σε τέτοιαις επίσημαις ημέραις. Ενθυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα σου, κ’ ενθυμήθηκα πως μια τέτοια παραμονή, σαν είδες του κόσμου τα παιδιά που κρατούσαν ταις σουρβιαίς και σούρβιζαν τους ανθρώπους μέσ’ στον δρόμο, πήρες και συ μια σκούπα και άρχισες να χτυπάς τον πατέρα σου πά’ στην ράχη και να τον σουρβίζης: “Σούρβα, σούρβα! γερό κορμί, γερό σταυρί, όλο γεια και δύναμι, και του χρόν’ γεροί!” Έτσι μικρό που ήσουνε, ήξευρες τα λόγια."
Αναλυτικά για το έθιμο μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο του Σωτηρίου Σωτήρη "Λητή Πόλις Μακεδονίας" (φωτογραφία).
 
Αναρτήθηκε:  http://litinews.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html#more