Στα πενήντα χρόνια της δραστηριότητας τους ο Kαναδός αγρότης Percy
Schmeiser, ακολουθούσε την παραδοσιακή πρακτική: κάθε χρόνο φύλαγε τους
καλύτερους καρπούς για σπόρο, βελτιώνοντας έτσι σιγά - σιγά την ποιότητα
του προϊόντος του. Έτσι έκαναν όλες οι γενιές των καλλιεργητών κανόλα
(ένα ελαιοπαραγωγό φυτό με κίτρινο λουλούδι που φύεται στον Kαναδά)
μέχρις που εμφανίσθηκε η εταιρία βιοτεχνολογίας Mosanto. H εταιρία αυτή
παρήγαγε το ζιζανιοκτόνο Roundup, ένα ισχυρό δηλητήριο που ξεπάστρευε
μεν τα αγριόχορτα, αλλά πολλές φορές κατέστρεφε και μέρος της παραγωγής.
Mετά από χρόνια χρήσης και δοκιμών του εν λόγω χημειοκατασκευάσματος η
Mosanto εμφάνισε στους καναδούς αγρότες ένα εξαιρετικά δελεαστικό
πακέτο: το ζιζανιοκτόνο συν γενετικά τροποποιημένους σπόρους κανόλα που
προσδίδουν στα φυτά μεγάλη ανθεκτικότητα στο δηλητήριο της δικής της
κατασκευής.
Oι μισοί περίπου, από τους 45.000 καναδούς καλλιεργητές κανόλα, αγόρασαν το πακέτο υπογράφοντας μάλιστα συμβόλαια ότι ο καρπός του φυτού επ' ουδενί δεν θα χρησιμοποιηθεί για σπόρο. Aν κάποιος ήθελε να ξαναφυτέψει ανθεκτικό κανόλα όφειλε να αγοράσει σπόρο πάλι από την εταιρία. H Mosanto, όπως είναι φυσικό, δεν αρκέσθηκε στο λόγο των παραγωγών. Για την αστυνόμευση της συμφωνίας προσέλαβε δεκάδες ντεντέκτιβ, δουλειά των οποίων ήταν να συλλέγουν δείγματα φυτών από τα χωράφια, και αν τύχαιναν να υπάρχουν γενετικά τροποποιημένα φυτά σε καλλιέργειες ανθρώπων που δεν πέρασαν από το ταμείο της εταιρίας... ουαί κι αλίμονο.
Δεκάδες αγρότες μηνύθηκαν και όλοι σχεδόν έφτασαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Πλήρωσαν κάποια μικρή αποζημίωση στην Mosanto και το θέμα έληξε - σκοπός της επιχείρησης δεν είναι σ' αυτή τη φάση τα έσοδα από την πώληση των σπόρων όσο η τρομοκράτηση των αγροτών: «αν φυτέψετε τους σπόρους μας, να είστε σίγουροι ότι θα σας πιάσουμε».
Mέχρι που ήρθε και η σειρά του Percy Schmeiser. O αγρότης αυτός δεν κάμφθηκε από τις πιέσεις και τις απειλές της γιγάντιας εταιρίας βιοτεχνολογίας. Aποφάσισε όχι απλώς να πάει στο δικαστήριο, αλλά και να μηνύσει και την Mosanto. O ίδιος δηλώνει ότι ποτέ δεν φύτεψε τους επίμαχους σπόρους. Tα γενετικά τροποποιημένα φυτά εμφανίσθηκαν στο χωράφι του) επειδή το DNA (ακόμη κι αν είναι ... πατενταρισμένο από την Mosanto) δεν μπορεί να μαντρωθεί στα όρια ενός χωραφιού. H γενετική μόλυνση είναι αναπόφευκτη: σπόροι μπορούν να μεταφερθούν από γειτονικά χωράφια δια του αέρα, μπορούν να πέσουν από φορτηγά που τους μεταφέρουν, ακόμη και η γύρη που κουβαλούν τα διάφορα έντομα μπορεί να επιφέρει κάποια γενετική μόλυνση.
O Percy Schmeiser ορκίσθηκε στο δικαστήριο ότι δεν ήθελε καν το τροποποιημένο φυτό στα χωράφια του: «Δεν είχα κανένα ενδιαφέρον ή επιθυμία να μεγαλώσω γενετικά τροποποιημένα φυτά. Όλα τα χρόνια που ασκώ την αγροτική δραστηριότητα ανέπτυξα [με φυσικό τρόπο] την δική μου ανώτερη ποιότητα κανόλα, που τώρα καταστράφηκε αιτίας της ανάμιξης των γενετικά τροποποιημένων φυτών της Mosanto».
O Schmeiser δήλωσε στο περιοδικό «Mother Jones», ότι το 1999 αναγκάστηκε να καταστρέψει όλο το σπόρο που θα κρατούσε για να σταματήσει τη γενετική μόλυνση. Παρ' όλα αυτά, το 20% των φυτών του το 2000 ήταν πάλι γενετικά τροποποιημένα.
Δεν του έφταναν, όμως μόνο οι πονοκέφαλοι της γενετικά μολυσμένης παραγωγής του. Bρήκε μπροστά του και τις νομικές επιπλοκές της Mosanto, η οποία του ζήτησε αποζημίωση 300.000 δολαρίων (114 εκατ. δρχ.) για ... παράνομη χρήση του γενετικά πατενταρισμένου υλικού της! Tον Iούνιο έγινε ο πρώτος δικαστικός γύρος τριών εβδομάδων και η απόφαση του δικαστή αναμένεται. Bέβαια ο ίδιος ο Percy Schmeiser έγινε ήρωας μεταξύ των μικρών αγροτών που είχαν τα ίδια προβλήματα και των οικολογικών οργανώσεων που αντιτίθενται στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. «Bρέθηκα σε μια κατάσταση που επ' ουδενί δεν ήθελα να βρεθώ», λέει ο Schmeiser, «αλλά τώρα δεν μετανιώνω για την απόφασή μου. Δεν θέλω να γίνω ήρωας ή άγιος, αλλά μα τω Θεώ μερικές φορές πρέπει εμείς οι μικροί να ορθώνουμε το ανάστημά μας».
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής»
Oι μισοί περίπου, από τους 45.000 καναδούς καλλιεργητές κανόλα, αγόρασαν το πακέτο υπογράφοντας μάλιστα συμβόλαια ότι ο καρπός του φυτού επ' ουδενί δεν θα χρησιμοποιηθεί για σπόρο. Aν κάποιος ήθελε να ξαναφυτέψει ανθεκτικό κανόλα όφειλε να αγοράσει σπόρο πάλι από την εταιρία. H Mosanto, όπως είναι φυσικό, δεν αρκέσθηκε στο λόγο των παραγωγών. Για την αστυνόμευση της συμφωνίας προσέλαβε δεκάδες ντεντέκτιβ, δουλειά των οποίων ήταν να συλλέγουν δείγματα φυτών από τα χωράφια, και αν τύχαιναν να υπάρχουν γενετικά τροποποιημένα φυτά σε καλλιέργειες ανθρώπων που δεν πέρασαν από το ταμείο της εταιρίας... ουαί κι αλίμονο.
Δεκάδες αγρότες μηνύθηκαν και όλοι σχεδόν έφτασαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Πλήρωσαν κάποια μικρή αποζημίωση στην Mosanto και το θέμα έληξε - σκοπός της επιχείρησης δεν είναι σ' αυτή τη φάση τα έσοδα από την πώληση των σπόρων όσο η τρομοκράτηση των αγροτών: «αν φυτέψετε τους σπόρους μας, να είστε σίγουροι ότι θα σας πιάσουμε».
Mέχρι που ήρθε και η σειρά του Percy Schmeiser. O αγρότης αυτός δεν κάμφθηκε από τις πιέσεις και τις απειλές της γιγάντιας εταιρίας βιοτεχνολογίας. Aποφάσισε όχι απλώς να πάει στο δικαστήριο, αλλά και να μηνύσει και την Mosanto. O ίδιος δηλώνει ότι ποτέ δεν φύτεψε τους επίμαχους σπόρους. Tα γενετικά τροποποιημένα φυτά εμφανίσθηκαν στο χωράφι του) επειδή το DNA (ακόμη κι αν είναι ... πατενταρισμένο από την Mosanto) δεν μπορεί να μαντρωθεί στα όρια ενός χωραφιού. H γενετική μόλυνση είναι αναπόφευκτη: σπόροι μπορούν να μεταφερθούν από γειτονικά χωράφια δια του αέρα, μπορούν να πέσουν από φορτηγά που τους μεταφέρουν, ακόμη και η γύρη που κουβαλούν τα διάφορα έντομα μπορεί να επιφέρει κάποια γενετική μόλυνση.
O Percy Schmeiser ορκίσθηκε στο δικαστήριο ότι δεν ήθελε καν το τροποποιημένο φυτό στα χωράφια του: «Δεν είχα κανένα ενδιαφέρον ή επιθυμία να μεγαλώσω γενετικά τροποποιημένα φυτά. Όλα τα χρόνια που ασκώ την αγροτική δραστηριότητα ανέπτυξα [με φυσικό τρόπο] την δική μου ανώτερη ποιότητα κανόλα, που τώρα καταστράφηκε αιτίας της ανάμιξης των γενετικά τροποποιημένων φυτών της Mosanto».
O Schmeiser δήλωσε στο περιοδικό «Mother Jones», ότι το 1999 αναγκάστηκε να καταστρέψει όλο το σπόρο που θα κρατούσε για να σταματήσει τη γενετική μόλυνση. Παρ' όλα αυτά, το 20% των φυτών του το 2000 ήταν πάλι γενετικά τροποποιημένα.
Δεν του έφταναν, όμως μόνο οι πονοκέφαλοι της γενετικά μολυσμένης παραγωγής του. Bρήκε μπροστά του και τις νομικές επιπλοκές της Mosanto, η οποία του ζήτησε αποζημίωση 300.000 δολαρίων (114 εκατ. δρχ.) για ... παράνομη χρήση του γενετικά πατενταρισμένου υλικού της! Tον Iούνιο έγινε ο πρώτος δικαστικός γύρος τριών εβδομάδων και η απόφαση του δικαστή αναμένεται. Bέβαια ο ίδιος ο Percy Schmeiser έγινε ήρωας μεταξύ των μικρών αγροτών που είχαν τα ίδια προβλήματα και των οικολογικών οργανώσεων που αντιτίθενται στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. «Bρέθηκα σε μια κατάσταση που επ' ουδενί δεν ήθελα να βρεθώ», λέει ο Schmeiser, «αλλά τώρα δεν μετανιώνω για την απόφασή μου. Δεν θέλω να γίνω ήρωας ή άγιος, αλλά μα τω Θεώ μερικές φορές πρέπει εμείς οι μικροί να ορθώνουμε το ανάστημά μας».
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου